Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΕΡΩ ΤΕΥΧΟΣ 25»

Σοφιστείες «προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις» πρός παραλαβήν τῆς κάρτας τοῦ πολίτη

Τήν δολίαν μεθόδευσιν τῆς μεταλλαγῆς τῆς ταυτότητος στό σωματικόν χάραγμα τήν εἶχε προΐδει καί προείπει ἅγιος Παΐσιος ἀπό τότε (πρό τριακονταετίας), ἤδη δέ τήν βλέπομε πραγματοποιουμένην σέ χῶρες τοῦ ἐξωτερικοῦ.

ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ – Εκδοτικό Σημείωμα Περιοδικού Ε.ΡΩ. Τεύχος 25

Αὐτή ἡ Ἐκκλησία εἶναι ὁ φύλακας τῶν ἀληθειῶν καί τῶν δογμάτων καί ὁ αὐθεντικός ἑρμηνευτής τοῦ Εὐαγγελίου. Εἶναι ἡ ταμειοῦχος τῆς Θείας Χάριτος, εἶναι ἡ ἐπί γῆς φανέρωση τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Διαχρονικά συνεχίζει τό ἁγιαστικό καί διδακτικό της ἔργο παρ’ ὅλες τίς ἱστορικές περιπέτειες καί διοικητικές μεταβολές. Κατέχει τήν Ἀποστολική διαδοχή καί βεβαιώνει ἔτσι τή γνησιότητα τῆς πίστεώς μας.

Βόρειος Ήπειρος : Αφιέρωμα (συνέχεια)

Σήμερα ζοῦμε σὲ μιὰ μὴ ἀγγελικὴ κοινωνία, ὅμως ὑπάρχει ἀκόμα λίγος χῶρος γιὰ πίστη καὶ ἀγάπη. Αὐτὸ γίνεται καὶ φέτος φανερὸ μὲ τὴν πραγματοποίηση τῆς προσκυνηματικῆς ἐκδρομῆς ἀπὸ τὸν τομέα Νεότητας τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης στὴν περιοχὴ τῆς Βορείου Ἠπείρου

Βόρεια Ἤπειρος Αφιέρωμα

Ἡἐκδρομὴ αὐτὴ ἦταν οὐσιαστικὰ ἡ πρώτη μου ἐπαφὴ μὲ τὴν ΕΡΩ. Ὁ κυριότερος λόγος ποὺ ἀποφάσισα νὰ συμμετέχω ἦταν ὁ προορισμός, Β. Ἤπειρος- Ἀλβανία. Ἕνας τόπος μὲ ἐνδιαφέρουσα ἱστορία καὶ ἔντονο ἑλληνισμό

Βόρεια Ἤπειρος: Αφιέρωμα

Ἡ ἐκδρομὴ αὐτὴ ἦταν οὐσιαστικὰ ἡ πρώτη μου ἐπαφὴ μὲ τὴν ΕΡΩ. Ὁ κυριότερος λόγος ποὺ ἀποφάσισα
νὰ συμμετέχω ἦταν ὁ προορισμός, Β. Ἤπειρος- Ἀλβανία. Ἕνας τόπος μὲ ἐνδιαφέρουσα ἱστορία καὶ ἔντονο ἑλληνισμό. 

Ἀναμνήσεις ἀπὸ τὸ σπίτι τῶν πονεμένων

Ἂν πράγματι, ὅπως λένε, κάθε εἰκόνα εἶναι χίλιες λέξεις καὶ δεδομένου ὅτι κάθε ἀνάμνηση ἀποτελεῖται ἀπὸ πολλὲς εἰκόνες, φανταστεῖτε πόσες λέξεις χρειάζονται γιὰ νὰ περιγράψει κανεὶς τὶς ἀναμνήσεις μιᾶς πενθήμερης ἐκδρομῆς στὰ ἱστορικὰ καὶ μαρτυρικὰ χώματα τῆς Βορείου Ἠπείρου. Τί νὰ θυμηθεῖς, τί νὰ ξεχάσεις…

Βρῆκε τὴ χαμένη ἀδερφή του μετά ἀπό χρόνια…

Πρίν λίγα χρόνια συμμετεῖχα σέ μιά προσκυνηματική ἐκδρομή  στά παράλια τῆς μαρτυρικῆς Μ. Ἀσίας. Ἐπισκεφτήκαμε ναούς ἐρειπωμένους καί ἐγκαταλειμμένους, ἱστορικά μέρη, μνημεῖα τοῦ ἀρχαιοελληνικοῦ καί τοῦ βυζαντινοῦ πολιτισμοῦ, συγκινηθήκαμε, ἦρθαν στή μνήμη μας ὅλα ὅσα διαβάζαμε κι ἀκούγαμε ἀπό μικροί για τήν Ἱστορία μας.

Ὁ εὐσεβισμὸς μέσα μας…

Πρὶν καιρό μοῦ ἔδωσαν τὴν ἰδέα νὰ γράψω γιὰ τὸν εὐσεβισμὸ μέσα στὴν ἐκκλησία. Δὲν τολμοῦσα νὰ ἀγγίξω τὸ θέμα, γιατί πάντα θέλω νὰ βγαίνει ἀπὸ μέσα μου αὐτὸ ποὺ γράφω. Νὰ λοιπὸν ποὺ ἦρθε ἡ στιγμή. Καὶ ἀναρωτιέμαι ‘’μὰ γιὰ ποιὸν εὐσεβισμὸ μιλᾶμε;

Ἐμεῖς τί θὰ ἀπαντούσαμε;

Ὅλη μας ἡ ζωὴ εἶναι σὰν ἕνα σχολικὸ διαγώνισμα. Οἱ περιστάσεις, οἱ γύρω μας ἄνθρωποι, ἡ ἐποχὴ ποὺ ζοῦμε ἀλλὰ καὶ .ο ίδιος ο ἑαυτός μας, λόγῳ τῶν παθῶν καὶ ἀδυναμιῶν μας, μᾶς θέτουν καθημερινὰ διάφορα ἐρωτήματα στὰ ὁποῖα ἄλλοτε ἀπαντοῦμε κατόπιν σκέψεως καὶ ἄλλοτε αὐθόρμητα

Ὁ ἅγιος Ἀλέξανδρος Σμορὲλ (Alexander Schmorell) Ἕνας Ὀρθόδοξος Ἀντὶ-ναζιστὴς νεομάρτυρας

Νεομάρτυς Ἀλέξανδρος ἐκ Μονάχου: Ἡ μνήμη του τιμᾶται στὶς 13 Ἰουλίου, ἐπέτειο τῆς θανάτωσής του μὲ ἀποκεφαλισμό. «Λαιμητόμῳ τελειοῦται» θὰ μποροῦσε νὰ εἶναι ἡ διατύπωση, ἀφοῦ ὁ νεομάρτυρας ἀποκεφαλίσθηκε, καταδικασμένος σὲ θάνατο γιὰ «ἐσχάτη προδοσία» ἀπὸ τὸ ναζιστικὸ καθεστώς, σὲ ἡλικία 25 ἐτῶν. 

Ἕνα βράδυ στὸ ΓΝΑ

Πρὶν ἀπὸ λίγο καιρὸ χρειάστηκε νὰ κρατήσω συντροφιὰ στὴ γιαγιά μου ποὺ νοσηλευόταν στὸ νοσοκομεῖο. Θα ἤθελα νὰ σᾶς καταθέσω μέσα ἀπὸ τὸ ἡμερολόγιό μου αὐτὴν τὴ μοναδική μου ἐμπειρία.

Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστής, ὁ γίγαντας τῆς Ὀρθοδοξίας

Ὁ Γέρων Ἰωσὴφ ὁ Ἡσυχαστὴς γεννήθηκε τὸ 1898 καὶ κοιμήθηκε τὸ 1959. Ὅλη ἡ ζωή του, ὁ μοναδικός του πόθος καὶ στόχος ἦταν ἡ ἀπόκτηση τῆς γνώσεως Τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀπόκτηση Τῆς Θείας Χάριτος.

Ο Άγιος Ραφαήλ και το «ενωτικό» συλλείτουργο στην Αγία Σοφία

Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου.

Πιστεύω… εἰς μίαν, ἁγίαν, καθολικήν καί ἀποστολικήν Ἐκκλησίαν

Στήν πατερική γραμματεία, στίς  ἀποφάσεις Οἰκουμενικῶν Συνόδων, ἀκόμη δέ καί σέ μεταγενέστερα μνημεῖα τῆς ὀρθοδόξου θεολογίας, ὅπως καί σέ μή σχολαστικῆς ἐπίδρασης νεότερα ἐγχειρίδια Δογματικῆς, δέν ὑπάρχει πλήρης καί ἀκρι­­βής ὁρισμός τῆς Ἐκκλησίας.

Ἡ ἀναγνώριση τοῦ βαπτίσματος τῶν ἑτερόδοξων ὡς βάση, μιᾶς νέας ἐκκλησιολογίας

Ἡ ἐκ μέρους τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας κατανόηση τοῦ ἑτεροδόξου βαπτίσματος πηγάζει καί καθορίζεται ἀπό τήν ἐπίγνωση τῆς ὕπαρξής της ὡς τῆς «μιᾶς, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς ἐκκλησίας», πού ἀποκλειστικά τελεῖ τό ἕνα βάπτισμα στόν θάνατο καί στήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ.

Τό μυστήριον τῆς Θείας Εὐχαριστίας καί αἱ διαφοραί αὐτῆς ἀπό τάς ἄλλας «Ἐκκλησίας»

Συγκρίνων κάποιος τήν ἐποχή μας πρός ἄλλες παλαιότερες διαπιστώνει ὅτι ἀρκετοί ἄνθρωποι, ὀλίγον ἕως πολύ, παραδέχονται ὅτι ὑπάρχει κάποιος θεός. Εὐκολότερα μάλιστα αὐτοί δέχονται τόν Χριστόν ὡς ἕνα σοφό διδάσκαλον, ὡς μίαν ἐξαιρετική προσωπικότητα, ἀλλά ὄχι ὡς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.

Ἡ ἑνότης τῆς Ἐκκλησίας καὶ ὁ σύγχρονος χριστιανικὸς κόσμος

Πηγή καί ρίζα ὅλων τῶν αἱρέσεων εἶναι ὁ θρησκευτικός οὐμανισμός (ἀνθρωποκεντρισμός). Συναντᾶ κανείς σέ αὐτές θρησκευτικότητα, ἀλλά δέν βρίσκει ταπεινή μαθητεία σέ ὅ,τι παρέδωσαν ἀπ’ ἀρχῆς οἱ θεόπται Προφῆται, Ἀπόστολοι καί Πατέρες.

Ἀπό τήν ἁγιοπατερική παράδοση στήν «μεταπατερική ἀσυνέχεια»

Ἡ μεταπατερικότητα, δηλαδή, εἶναι, στήν οὐσία της ἀντιπατερικότητα, διότι ἀποδυναμώνει τήν πατερική παράδοση, χωρίς τήν ὁποία ἡ Ὀρθοδοξία παραμένει ἀθωράκιστη στή δίνη τοῦ οἰκουμενισμοῦ καί τήν ἐξυπηρέτηση τῶν σχεδίων τῆς Νέας Ἐποχῆς.

Ο Ορθόδοξος Μοναχισμός φύλακας της Πίστεως της Παραδόσεως

῞Οταν κάποτε ἠρώτησα τόν γέροντα Παΐσιον, ποία πρέπει νά εἶναι ἡ στάσις μας εἰς τό ζήτημα τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, μοῦ ἀπήντησε γραπτῶς: «Τά δόγματα δέν μπαίνουν στήν Ε.Ο.Κ.».

Η στάσις του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου έναντι των αιρετικών και ο αναβαπτισμός

Ὁ ἅγιος Νικόδημος, γνήσιος ἀπόγονος τῆς Ὀρθοδόξου Καθολικῆς Ἐκκλησίας, ἀκολουθεῖ τήν διδασκαλία τῆς Ὀρθοδοξίας στηριζόμενος στούς Ἁγίους καί Θεοφόρους Πατέρες.