Πριν από πενήντα χρόνια και συγκεκριμένα στις 26 Δεκεμβρίου του 1973 δημοσιεύθηκε στη Γαλλία, στα ρωσικά, το συγκλονιστικό όσο και αποκαλυπτικό έργο του Αλεξάντρ Σολζενίτσιν «Αρχιπέλαγος Γκουλάγκ». Αυτό κατέφερε ένα ακόμη πλήγμα στο ολοκληρωτικό σύστημα εξουσίας της Σοβιετικής Ένωσης, με την εκτενή και γλαφυρή στην τραγικότητά της περιγραφή των στρατοπέδων συγκέντρωσης.
Το ιδεολογικό εποικοδόμημα της εποχής μας επιχειρεί να επιβάλλει την αλήθειά του. Το επιχειρεί με μια καταιγίδα προπαγάνδας και με μεθόδους ιδεολογικής, κοινωνικής και ηθικής εξοντώσεως όσων δεν έχουν την ίδια άποψη με εκείνο. Παρά το ότι είναι μειοψηφία στο κοινωνικό σύνολο θεωρεί ότι αυτό κατέχει την αλήθεια και επομένως έχει την αποστολή να κάνει να «ωριμάσει» ο «αμαθής» και ευμετάβλητος λαός.
Πριν από εξήντα χρόνια, στις 24 Οκτωβρίου 1963, ανακοινώθηκε στον Γιώργο Σεφέρη ότι επελέγη για το βραβείο Νόμπελ λογοτεχνίας. Η σχετική επίσημη τελετή έλαβε χώρα στη Στοκχόλμη, την 10η Δεκεμβρίου του ιδίου έτους.
Ο Τερτσέτης στο κύκνειο άσμα του ονομάζει τον Πολυζωίδη «άνθρωπο γενναίας ψυχής». Γιατί «άνθρωπο» και όχι με κάποια από τις πολλές ιδιότητές του; Ο Πολυζωίδης ήταν νομικός, δικαστικός, πολιτικός, δημοσιογράφος, συγγραφέας. Διότι, όπως ο ίδιος ο Τερτσέτης εξηγεί, πάνω από όλες τις ιδιότητες και τις κρατικές θέσεις που ανέλαβε, ήταν άνθρωπος.
Ο Ανδρέας Μιαούλης (1769-1835) ήταν και εξακολουθεί να είναι εκ των δημοφιλεστέρων αγωνιστών της Εθνεγερσίας. Αυτό γιατί οι πολλές νίκες των Ελλήνων στη θάλασσα αυτόν είχαν πρωταγωνιστή…Ο Κωνσταντίνος Παπαρρηγόπουλος θεωρεί ότι ήταν «ατρομητότατος των ανθρώπων, επιτείνων την αρετήν του ταύτην μέχρι των εσχάτων ορίων της φρονήσεως και της αφροσύνης»
Οἱ διωγμοί σέ βάρος τῶν Ἑλλήνων εἶναι Γενοκτονία, ἀφοῦ ὑπῆρξαν «ὁμαδικοί φόνοι και συστηματική ἐξάλειψη τῶν ἰδίων και τῶν χαρακτηριστικῶν τους ἀπό τίς πατρογονικές τους ἑστίες». Τή Γενοκτονία πρίν ἀπό εἴκοσι τέσσερα χρόνια ἀναγνώρισε ὁμόφωνα ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων, στίς 24 Φεβρουαρίου 1994.
Η Παράδοση των Ελλήνων, δηλαδή τα ζωτικά στοιχεία της ύπαρξης και του πολιτισμού τους (θρησκεία, γλώσσα, ιστορία, γνώση, έργα, ήθη, έθιμα, αξίες, πρότυπα, ιδιαίτερος τρόπος ζωής) μεταβιβάζεται από Γενιά σε Γενιά και έτσι εξασφαλίζεται η ταυτότητα, η συνοχή και η συνέχεια του Έθνους μας, καθώς και η παρουσία Του στο παγκόσμιο γίγνεσθαι. Αυτής της Παράδοσης κάποιοι είναι δεδηλωμένοι εχθροί και επιζητούν να την καταστρέψουν.
Ένα άτομο που δεν πιστεύει στο Θεό, μήτε στον άνθρωπο μπορεί να βρει άλλη πιθανότητα απόλυτου και ελευθερίας παρά στον έξω κόσμο, στη φύση…Αλλά η ελευθερία που το άτομο αντλεί από τη φύση είναι αυταπάτη ελευθερίας, γιατί η φύση δεν είναι το απόλυτο…
Οι «γκρίζοι λύκοι» μας ακολούθησαν για λίγο, παίρνοντας αλλεπάλληλες φωτογραφίες και βιντεοσκοπώντας μας. Μετά βαρέθηκαν… Τί να κάνουν στα κατσάβραχα…στα ερείπια. Μας άφησαν εμάς τους τρελούς ρωμιούς να πάμε μόνοι. Φυσικά δεν τους έλεγε τίποτα ο χώρος, η ιστορία του, η ζωή εκεί αγίων ανθρώπων…
Με τον ιερομόναχο Κύριλλο πήγαμε στην Τραπεζούντα… για προσκύνημα στο Ναό της Αγίας Σοφίας, εκκλησιά σύμβολο της πίστης και της ευλαβείας των Ποντίων, καθώς και στα ιστορικά και άρρηκτα δεμένα με αυτούς Μοναστήρια Παναγίας Σουμελά,
Πριν από οκτώ χρόνια, την 1η Ιουνίου 2014, απεβίωσε ο Μοναχός Μωυσής, ένας από τους πολυγραφότερους, εκλεκτούς συγγραφείς του Αγίου Όρους του 20ού αιώνα και των αρχών του 21ου. Είχε γεννηθεί το 1952 στην αθηναϊκή προσφυγική συνοικία του Βύρωνα. Η μητέρα του Βασιλεία, ήταν από την Μαγνησία της Μικράς Ασίας και είχε πνευματικό της τον Μικρασιάτη Γέροντα, σήμερα Όσιο, Ιερώνυμο…
Μόνον τα έθνη που δε λησμονούν συνεχίζουν να έχουν ιστορία. Αυτό τόνισε στο λόγο που εκφώνησε στην Ιερά Μονή της Αγίας Λαύρας, κοιτίδα της εθνικής μας ελευθερίας, ο πρώην πρόεδρος της Δημοκρατίας Κωνσταντίνος Τσάτσος στις 15 Μαΐου 1949, επί κυβερνήσεως Θεμ. Σοφούλη, όταν ήταν Υπουργός Παιδείας.
«Ο Τερτσέτης δεν είναι μόνο ο συγγραφέας κι’ ο λογοτέχνης που περιέσωσε με το έργο του τις πράξεις και το πνεύμα των ηρώων του Εικοσιένα. Τ’ όνομά του θα ζήση στην ιστορία όχι μόνο για την άξια λογοτεχνική παραγωγή του, αλλά και για το ήθος του, για την πνευματική παλληκαριά του»