Επειδή αξιώθηκε να γίνει η στοργική Μητέρα του Θεανθρώπου, έχει μεγάλη παρρησία ενώπιον Του. Είναι το πιο κοντινό Του πρόσωπο. Οι δεήσεις Της εισακούονται. Ως εκ τούτου είναι η καταφυγή και προστασία κάθε πιστού, η κραταιά του δύναμη. Ποιος δεν την καλεί σε βοήθεια του κάθε φορά που παλεύει μέσα στο πέλαγος των πόνων , των βασάνων και των θλίψεων της ζωής;
Εξέχουσα θέση κατέχουν στο πνευματικό στερέωμα της Εκκλησίας οι Απόστολοι του Χριστού. Τιμώνται στο τέλος του μηνός Ιουνίου. Στις 29 οι Πρωτοκορυφαίοι Πέτρος και Παύλος. Και στις 30 Ιουνίου οι Δώδεκα. Οι Απόστολοι υπήρξαν τα στόματα του Θεού Λόγου, οι φωστήρες της οικουμένης. Και είναι οι απλανείς οδηγοί των πιστών, οι άσειστοι στύλοι της Εκκλησίας.
Ὁ Σεπτέμβριος εἶναι ὁ πρῶτος μήνας τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ ἔτους. Ἐάν γιά τήν πολιτεία ὁ Ἰανουάριος εἶναι ὁ πρῶτος μήνας τοῦ ἔτους, γιά τήν ὀρθόδοξη Εκκλησία μας εἶναι ὁ Σεπτέμβριος.
Πόσο δίκαιο είχε ο μακαριστός αγιορείτης ιερομόναχος Αθανάσιος Ιβηρίτης που απευθυνόμενος στον λόγιο μοναχό Θεόκλητο Διονυσιάτη, κλαίγοντας έγραφε αναφερόμενος στα δάκρυα που χύνονται στην θαυματουργή εικόνα της Παναγίας Πορταΐτισσας: «Τα ωραιότερα γράμματα θα εγράφοντο με δάκρυα, αν ήταν μαύρα ως μελάνη…».
Ἡ ἔκδοση τοῦ παρόντος πονήματος κρίθηκε ἀναγκαία λόγω τῆς ἐπικαιρότητας καί σοβαρότητας τοῦ θέματος τῆς ὀρθόδοξης χριστιανικῆς ἀγωγῆς καί διδασκαλίας τῶν νέων, ἡ ὁποία, ὄχι μόνο ἀμφισβητεῖται καί παραθεωρεῖται, ἀλλά καί χλευάζεται καί πολεμεῖται σήμερα.
Ἀνυποχώρητο τό Ὑπουργεῖο Παιδείας στήν ἀλλαγή τοῦ χαρακτῆρος τοῦ θρησκευτικοῦ μαθήματος τῶν ὀρθοδόξων μαθητῶν. Ἐπιμένει ὅλως παρανόμως, ἀντισυνταγματικῶς καί ἀντιθέτως πρός τό Εὐρωπαϊκό Δίκαιο νά ἐπιβάλει μέ κάθε τρόπο τά ἀπαράδεκτα νέα Θρησκευτικά.
Πῶς τολμοῦν ἀλήθεια οἱ κυβερνήτες μας νὰ χαρακτηρίζουν τὴν κατάπτυστη Συμφωνία τῶν Πρεσπῶν «μεγάλη νίκη», ἐνῶ πρόκειται οὐσιαστικὰ γιὰ ἐθνικὴ μειοδοσία; Προκαλεῖ θυμηδία καὶ ἀπέχθεια ἡ σημερινή μας θέση στὸ Σκοπιανὸ ζήτημα.
Τὴν ἐποχὴ ποὺ γεννήθηκε ὁ χριστιανισμὸς κυριαρχοῦσαν στὸ γεωγραφικὸ χῶρο τῆς Μεσογείου οἱ γλῶσσες: ἑβραϊκή, ρωμαϊκὴ καὶ ἑλληνική, ὅπως δηλώνει ἡ ἐπιγραφὴ τῆς θανατικῆς καταδίκης τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, στὸ σταυρὸ τοῦ Γολγοθᾶ. Ἦταν γραμμένη «ἑβραϊστί, ἑλληνιστί, ρωμαϊστί» (Ἰω. 19,20). Περισσότερο ἀπ’ ὅλες ὅμως κυριαρχοῦσε ἡ ἑλληνική.
Σύμφωνα μέ ἀρχαῖα παράδοση ὑποσχέθηκε στόν πρῶτο οἰκιστή τοῦ Ἁγίου Ὅρους Ὅσιο Πέτρο τόν Ἀθωνίτη, πώς Αὐτή θά εἶναι «προνοητῆς, ἰατρός καί προφεύς» τῶν μοναχῶν ὅσο διαγουν τήν ἐπί γῆς ζωή τους. Καί ὅταν τελειώσουν στό Ἅγιον Ὅρος τή ζωή τους, θά ζητήσει ἀπό τόν Υἱό καί Θεό τῆς «τελείαν συγχώρησην τῶν ἁμαρτιῶν» τους.
Χωρίς πίστη στό Θεό, δέν θεμελιώνεται πίστη σέ πατρίδα, σέ ἠθική καί ἄλλα ἰδανικά. Ἡ ἀθεΐα ὁδηγεῖ στήν αὐτοθέωση τοῦ ἀνθρώπου καί ἐμφανίζει τό σκληρό πρόσωπό της πρός τούς ἄλλους.
Δὲν θὰ μᾶς σώσει κανεὶς ἀπὸ τὸ χεῖλος τοῦ ἠθικοκοινωνικοῦ γκρεμοῦ ποὺ βρισκόμαστε, ἂν δὲν τὸ θελήσουμε ἐμεῖς. Ἂν δὲν ἐγκαταλείψουμε τὸν ὀλισθηρὸ δρόμο, ποὺ ἀκολουθοῦμε. Δὲν θὰ μᾶς σώσουν οἱ ξένοι. Μὴν περιμένουμε νὰ εἶναι αὐτοὶ περισσότερο φιλέλληνες ἀπὸ ἐμᾶς. Οὔτε ὁ Θεὸς θὰ μᾶς σώσει, ἂν δὲν μετανοήσουμε.
Σ’ αυτὸ διατηρεῖται ἀναλλοίωτη ἡ ὀρθόδοξη μοναστικὴ βυζαντινὴ παράδοση ἀπὸ τὸν δέκατο αἰώνα μετὰ Χριστὸν ὡς τὶς μέρες μας. Δηλαδὴ πάνω ἀπὸ χίλια χρόνια!
Τὸ Ὑπουργεῖο προέβη στὴν ἀπάλειψη ἀπὸ τὸν νέο Ὀργανισμό του τῆς φράσης ποὺ κάνει λόγο γιὰ τὴν ἀνάπτυξη τῆς θρησκευτικῆς συνείδησης τῶν μαθητῶν. Διατήρησε μόνον αὐτὴ ποὺ ἀναφέρεται, στὴν καλλιέργεια τῆς ἐθνικῆς τους συνείδησης.
Δημιουργοῦν τετελεσμένα ἐνῶ διαρκεῖ, ὑποτίθεται, ὁ διάλογος μὲ τὴν Ἐκκλησία γιὰ τὴν ἀναμόρφωση αὐτῶν τῶν προγραμμάτων.
Ἔτσι ἐννοοῦν, φαίνεται, τό διάλογο αὐτοί πού μᾶς διαφεντεύουν. Γιατί πῶς ἀλλιῶς νά ἐξηγηθεῖ τό ὅτι, ἐνῶ διαλέγονται -ὑποτίθεται- μέ τήν Ἐκκλησία, καλοῦν συγχρόνως σέ ἡμερίδα τούς θεολόγους, γιά νά τούς ἐπιμορφώσουν;
Του Βασιλείου Χ. Στεργιούλη θεολόγου Η σημερινή κατάσταση και η πορεία της χώρας μας προβληματίζει κάθε σκεπτόμενο. Όπως έχουμε […]
Βασιλείου Χ. Στεργιούλη θεολόγου Η πορεία της Ευρώπης σήμερα προβληματίζει καθώς δείχνει να παρεκκλίνει από το όραμα του ιδρυτή […]
Βασιλείου Χ. Στεργιούλη θεολόγου Υψηλοί σε έμπνευση, άφθαστοι σε λυρισμό και τέχνη, γεμάτοι ομορφιά και χάρη οι εκκλησιαστικοί ύμνοι […]