Το πνεύμα των παλαιών Αγιορειτών. Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

      Εἶ­πε Γέρων: «Τώ­ρα οἱ κα­λό­γε­ροι ἄλ­λα­ξαν. Δέν ἀ­γα­ποῦν τόν κό­πο».

*

      Εἶ­πε Γέρων: «Κα­λοί εἶ­ναι καί οἱ νέ­οι. Ὁ κα­θέ­νας τόν νό­μο τόν ξέ­ρει. Ἄς κά­νη κα­λά ὅ­σο ζῆ, για­τί με­τά, τί πε­ρι­μέ­νη ὁ κα­λό­γε­ρος; Νά τόν βο­η­θή­σουν τά μνη­μό­συ­να; Πάν­τως οἱ πα­λαι­οί ζοῦ­σαν ἁπλή ζωή­. Δέν προ­λά­βαι­ναν ἀ­πό τό δι­ά­βα­σμα καί τήν προ­σευ­χή. Ἰ­δι­αί­τε­ρα τήν Σα­ρα­κο­στή. Ὑ­πῆρ­χαν πα­λαιά πολ­λοί ἐ­νά­ρε­τοι».

*

      Εἶ­πε Γέρων: «Πα­λαι­ά τά ξύ­λα τό κά­θε Μο­να­στή­ρι τά ἔ­κο­βαν μέ τό τσε­κού­ρι. Ἔ­λε­γαν ἔ­χου­με τό­σα τσε­κού­ρια στό δά­σος. Εἶ­χε ἡ­συ­χί­α τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος τό­τε. Μό­νο τό τάκ–τάκ ἀ­κου­γό­ταν τῶν τσε­κου­ρι­ῶν καί τά πέ­τα­λα τῶν ἀ­λό­γων πά­νω στό καλ­ντε­ρί­μι».

*

      Εἶ­πε Γέ­ρων: «Πρέ­πει νά κρα­τοῦ­με τίς πα­ρα­δό­σεις, τά τυ­πι­κά τῶν πα­τέ­ρων καί νά μή νε­ω­τε­ρί­ζου­με ἀ­κο­λου­θών­τας νέ­α τυ­πι­κά, για­τί θά δώ­σου­με λό­γο στόν Θε­ό. Ὅ­,τι βρήκαμε ἀ­πό τούς πα­λαι­ούς πρέ­πει νά τό σε­βώ­με­θα».

*

       Εἶ­πε Γέ­ρων: «Τόν μο­να­χό, αὐ­τό πού τόν ὠ­φε­λεῖ δέν εἶ­ναι τό­σο ἡ ἄ­σκη­ση καί οἱ νη­στεῖ­ες, ὅ­σο ἡ ἀ­πο­χή τῆς συ­να­να­στρο­φῆς μέ τόν κό­σμο. Αὐ­τό χά­λα­σε τόν μο­να­χι­σμό μας σή­με­ρα καί δέν ὑ­πάρ­χει ἐ­κεῖ­νο τό πα­λαι­ό πνεῦ­μα πού τό­τε ὅ­λοι οἱ πα­τέ­ρες ζοῦ­σαν πνευ­μα­τι­κά καί εἶ­χαν ἀ­ρε­τές».

*

      Εἶ­πε Γέρων: «Σή­με­ρα στό Ὄ­ρος ἐ­πάν­δρω­ση ἔ­χει, ὄ­χι ὅ­μως τό­σο πνευ­μα­τι­κή ζω­ή».

*

      Εἶ­πε Γέρων: «Σή­με­ρα δέν βρί­σκεις εὔ­κο­λα ἄν­θρω­πο νά ζῆ κα­λο­γε­ρι­κά καί νά σοῦ μι­λή­ση γιά τήν κα­λο­γε­ρι­κή. Με­τά λύ­πης τό λέ­ω, νά μέ συγ­χω­ρή­σης, δέν βρί­σκεις».

*

      Εἶ­πε Γέρων: «Οἱ πα­λαι­οί πα­τέ­ρες εἶ­χαν κα­νό­να ἀ­κοι­νω­νη­σί­ας γιά εἰ­κο­σι­τέσ­σε­ρις ὧ­ρες, ἄν ἀκου­μ­ποῦ­σαν γά­τα».

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα