οε’
«Στήν ἔρημο αἰσθάνεται κανείς τόν ἑαυτό του μικρό, καί ὅταν συναντήση ἄνθρωπο τόν βλέπει ὡς ἀνώτερό του καί τοῦ δείχνει μεγάλη ἀγάπη, ἔστω κι ἄν εἶναι ἄγνωστος».
ος’
«Ἡ ὑπερηφάνεια εἶναι κατά βάθος ἔλλειψη ἀγάπης, φιλαυτία».
οζ’
«Εἶπα σέ κάποιο νέο ἔγγαμο πού ἔλεγε ὅτι ὁ μοναχισμός δέν εἶναι μυστήριο καί ὅτι μόνο ὁ γάμος εἶναι μυστήριο, ὅτι ὁ μοναχισμός εἶναι ἀπό τά μυστήρια τῆς θριαμβεύουσας Ἐκκλησίας, διότι ἀπ᾿ αὐτή τήν ζωή ζῆ τήν Ἀγγελική ζωή».
οη’
«Τά παθήματα, ὁ πόνος, ἡ ντροπή ξοφλᾶν τήν κόλαση, ὅπως λέγει ὁ ἀββᾶ Ἰσαάκ “τρῶνε τήν κόλαση”».
οθ’
«Εἶναι πολύ καλό νά μαθαίνουν τά μικρά παιδιά Βυζαντινή μουσική, διότι ἀπασχολεῖται ὁ νοῦς τους καί δέν πηγαίνει στά μάταια καί ἁμαρτωλά πράγματα· ἁγιάζονται καί δοξολογοῦν τόν Θεό».
π’
«Ὁ διάβολος δέν μπορεῖ νά θεραπεύση καμμία ἀρρώστια, π.χ. πάρκινσον. Μπορεῖ ὅμως νά κάνη καλά κάποιον πού ἀπό δαιμονική ἐνέργεια ἔχει πάθει κάτι». (Π.χ. ὅταν παραλύση τό χέρι κάποιου ἀπό δαιμονική ἐνέργεια ὁ διάβολος μπορεῖ νά ἀναστείλη τήν ἐνέργειά του, καί τό χέρι νά ἀποκατασταθῆ. Καί αὐτό νά φανῆ σάν θαῦμα).
πα’
«Δέν πρέπει νά ἐπιδιώκουμε τήν ἡδονή στήν προσευχή μας, ἄς εἶναι καί πνευματική. Διότι τότε εἶναι σάν νά ἀγαποῦμε τόν πατέρα μας, ἐπειδή μᾶς δίνη καραμέλλες καί σοκολάτες».
πβ’
«Ὁ διάβολος, ἐφ᾿ ὅσον γίνεται διάλογος μεταξύ αὐτοῦ καί τῆς ψυχῆς, καταλαβαίνει τούς λογισμούς, ἀπαντήσεις τῆς ψυχῆς. Γι᾿ αὐτό καί φαίνεται σάν νά ἀπαντάη–ἀντιλέγη μερικές φορές. Δέν μπορεῖ ὅμως νά ἀντιληφθῆ τούς καλούς λογισμούς πού βάζουμε».
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα