Στα βουνά του Βάλτου, στον τελευταίο της επίγειο παράδεισο, συναντήσαμε τη 85χρονη γιαγιά-Σταθούλα, στον τόπο που μεγάλωσε και αρνείται να εγκαταλείψει και μας δείχνει όπως παλιά, πώς μπορούμε εναλλακτικά να τρώμε βιολογικά, υγιεινά και με ασφάλεια, από το αγρόκτημα στο πιάτο μας
Δείτε το βίντεο από τον περίπατο γνωριμίας με τα βότανα και τα χόρτα του τόπου μας που πραγματοποίησε στις 10-4-22, η αγροτική ομάδα της Ενωμένης Ρωμηοσύνης στην Κάλυμνο
Είναι πολύ σημαντικό τα τρόφιμα που καταναλώνουμε να είναι απόλυτα υγιεινά και φιλικά προς το περιβάλλον. Πόσο μάλλον όταν μαγειρεύονται με καλοσύνη και αγάπη από τη νοικοκυρά όπως στην περίπτωσή μας που η κυρία Σοφία, που μας υποδέχεται στο χωριό της και με ντόπια προϊόντα μας φτιάχνει μια παραδοσιακή πίτα ψημένη πάνω σε ξυλοκάρβουνα.
Από την ετοιμασία του μουουριού στην ακριτική Κάλυμνο.
Στο χωριό Σαργιάδα Αιτωλοακαρνανίας, η γιαγιά Άννα μας υποδέχεται με αγάπη στο όμορφο χωριό της, μας μαγειρεύει με δικά της προϊόντα, μια πεντανόστιμη σπιτική γαλατόπιτα,
…στο χωριό Καλύβια Αιτωλοακαρνανίας μας υποδέχονται οι γυναίκες του χωριού και μας θυμίζουν τα έθιμα του Πάσχα, όπως διατηρούνται ακόμη και σήμερα στο χωριό τους.
Γνωριμία με τα βότανα και τα χόρτα του τόπου μας στις 10/4/2022 και ώρα 12:00
Στη Σαργιάδα Αιτωλοακαρνανίας η 85χρονη γιαγιά Δήμητρα, μας υποδέχεται με χαρά στο όμορφο χωριό της, μας μαγειρεύει με τα χεράκια της μια πεντανόστιμη νηστίσιμη λαχανόπιτα, μας διηγείται με νοσταλγία μύθους και ιστορίες του πολέμου…
Ο 26χρονος Γιώργος Φλώκαρης καλλιεργεί κολοκυθοανθούς στο κτήμα του στη Θεσσαλονίκη
Όχι μόνον που δεν τον βοήθησα (να πουλήσει το σπίτι του στη Β. Ήπειρο και να φύγει), αλλά τον έπεισα για τις χάρες του σπιτιού στα πατρικά χώματα, για τις ενθυμίσεις και την νοσταλγία που νιώθει ο καθένας στο σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε, για την πέτρα που είναι πιο βαριά στον τόπο της, για την παρακαταθήκη από γενιά σε γενιά, για την ικανοποίηση που θα νιώσει να πάει να ξεκουραστεί, έστω και για λίγες ώρες, κάτω από την συκαμινιά, την λεμονιά, την συκιά, την κουμπουλιά του…
Η Ελλάδα έχει βαθιά παράδοση με την κτηνοτροφία και είναι ο πρωτογενής τομέας που θα μπορούσε να αποτελεί πυλώνα ανάπτυξης για ολόκληρη την εθνική οικονομία. Βρεθήκαμε στο μεγαλύτερο κτηνοτροφικό χωριό της Ευρυτανίας, στη Βαλαώρα Αγράφων, όπου ο Παύλος μας υποδέχεται και μας οδηγεί κοντά στη στάνη του.
Η Μαστίχα Χίου αποτελεί ένα μοναδικό προϊόν που παράγεται μόνο στη Χίο. Μετά τη συλλογή της από τα χωράφια, κοσκινίζεται, πλένεται και καθαρίζεται επιμελώς με το χέρι, κομμάτι-κομμάτι, για να παραδοθεί στην Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου και στη συνέχεια να προωθηθεί στο εμπόριο.
Στην Δυτική πλευρά των Αγράφων Ευρυτανίας στο χωριό Φραγκίστα, η κυρά-Αλεξάνδρα μας φτιάχνει μια ζεστή παραδοσιακή φασολάδα μαγειρεμένη με μεράκι στο τζάκι. Η φασολάδα συναντάται από την αρχαιότητα και είναι από τα δημοφιλέστερα παραδοσιακά πιάτα της ελληνικής κουζίνας. Με απλά, φτηνά και ταπεινά υλικά, έτρεφε κάποτε τον κόσμο που ζούσε στη φτώχεια.
Πως μπορούμε να έχουμε αυτάρκεια τροφής στην πόλη; Υπάρχουν βρώσιμα άνθη και χόρτα και ποιά ειναι; Με ποιους τρόπους μπορούμε να συντηρήσουμε και να πολλαπλασιάσουμε την τροφή μας; Μία χρήσιμη ενημέρωση με την κυρία Κατερίνα Καλαϊτζίδου, γεωπόνο ΔΑΟΚ Πέλλης
Ένα από τα πιο παραδοσιακά επαγγέλματα που είναι προς εξαφάνιση καθώς οι νέοι πλέον δεν έχουν διάθεση να το ακολουθήσουν, διότι είναι επικίνδυνο και κουραστικό, είναι το επάγγελμα του ξυλοκόπου.
Η αγροτοδιατροφική δραστηριότητα σε συνδυασμό με τον ήπιο τουρισμό, την προβολή των μνημείων και του φυσικού περιβάλλοντος αποτελεί τη μοναδική διέξοδο για τη διάσωση της ορεινής μας πατρίδας.
Σε όλα τα στάδια της διαδικασίας στηρίζεται η ελληνική οικογένεια και οι πρακτικές βιολογικής γεωργίας. Οι αδερφές τυποποίησαν μάλιστα και διαθέτουν χυμό ελιάς που συνοδεύεται από αναλύσεις χημικές, οργανοληπτικές και αρωματικές, έχει βραβεία ποιότητας από αναγνωρισμένους διαγωνισμούς για την γεύση αλλά και τη συσκευασία του με την ξύλινη λεπτομέρεια πάνω στο δοχείο…
Η ανάπτυξη της παραγωγικής υπαίθρου, είναι επιτακτική ανάγκη για τη βιωσιμότητα της ορεινής μας πατρίδας, όσο ποτέ άλλοτε. Τα προϊόντα που παράγονται από τα ζώα της ελληνικής υπαίθρου είναι ιδιαίτερα ξεχωριστά, για την ποιότητα και την υψηλή διατροφική τους αξία όπως το κατσικίσιο γάλα που αναγνωρίζεται για τα θρεπτικά συστατικά του, τα οφέλη του στην υγεία αλλά και τα προτερήματά του σε σύγκριση με άλλα γάλατα.
Το μακρινό 2001, αποφασίζει ότι θα αφήσει πίσω του την Αθήνα, θέλοντας να θέσει τις βάσεις, ώστε να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, μακριά από την μεγαλούπολη και παρέχοντας μία ποιοτική καθημερινότητα τόσο στον ίδιο, όσο και στην μελλοντική του οικογένεια.
Φωτογραφίες από τη ζωή της υπαίθρου…
Καθετοποίηση της παραγωγής και της επεξεργασίας των βοτάνων, προκειμένου να διατίθενται απευθείας στην αγορά πέτυχε μια επιχείρηση στην Χίο, προσβλέποντας στην προστιθέμενη αξία των προϊόντων της.
Η «καψάλα» είναι μια τόσο απλή μα συνάμα και τόσο παλιά συνταγή. Με τα πιο αρχέγονα υλικά, ζυμωτό ψωμί, ελαιόλαδο, αλάτι και ρίγανη. Μας θυμίζει έναν από τους πιο παλαιούς συνδυασμούς της Ελληνικής παράδοσης. Μιας χιλιόχρονης παράδοσης που είναι ακόμα ζωντανή και έχει τις ρίζες της στην περίοδο μετά το μάζεμα των ελιών…
Στην Ακριτική Ελλάδα, ο Βασίλης κρατάει το κοπάδι του με αγάπη και μεράκι απ’ τις προηγούμενες γενιές. Μέχρι να πέσει το χιόνι, τα γιδοπρόβατά του βόσκουν στα λιβάδια της πυκνής πλαγιάς παρέα με φύλακες του κοπαδιού,ελληνικούς ποιμενικούς σκύλους!
Βιοποικιλότητα στον Ελλαδικό χώρο. Από την αρχαιότητα έως σήμερα, στις περιοχές με λίμνες και ποτάμια της Μακεδονίας της Θράκης και της Θεσσαλίας επιβιώνουν ζώα ελευθέρας βοσκής, όπως η αυτόχθονη ράτσα των νεροβούβαλων.
Πλησιάζει η 15η Οκτωβρίου, και εγώ σκέφτομαι πώς να σου πω και φέτος το ευχαριστώ, αγρότισσα μάνα της γενιάς μου. Όσα ευχαριστώ βέβαια και να σου πούμε, το χρέος μας σε σένα μένει ανεξόφλητο∙ όχι επειδή εσύ το κρατάς γραμμένο στο δεφτέρι της καρδιάς σου∙ εκεί μόνο αγάπη είχες και έγνοια πώς να δώσεις στα παιδιά σου, όπως και κάθε μάνα.
Στο Καρπενήσι και στα βουνίσια χωριά της πανέμορφης Ευρυτανίας η ορεινή κτηνοτροφία πασχίζει κι εδώ να παραμείνει ακόμη ζωντανή
Αναβίωση ξεφλουδίσματος κοντόροκας μετά από 70 χρόνια με την πατόζα του Κοσμά. Πριν το 1950 και ίσως αργότερα, το ξεφλούδισμα του καλαμποκιού γινόταν με τα χέρια. Μαζεύονταν οι οικογένειες, φίλοι και γνωστοί και σε μια γιορτινή ατμόσφαιρα ολονυχτίς ξεφλούδιζαν/καθάριζαν το καλαμπόκι για το ψωμί της χρονιάς. Αργότερα ήρθαν οι μηχανές που αντικατέστησαν την ανθρώπινη εργασία.
Στο Τροβάτο Αγράφων, συναντήσαμε τον τσέλιγκα Βελισσάρη όπου αυτός και η οικογένειά του,μετακινούμενοι, ξεκαλοκαιριάζουν στη βουνίσια πατρίδα
Στα ορεινά χωριά των Αγράφων Ευρυτανίας ζει ο Μπάρπα Χρήστος, ένας άνθρωπος του μόχθου και των τεχνών που αποτελεί παράδειγμα και μίμηση για τη νέα γενιά. Δε χαλάει ποτέ χατίρι στα μικρά παιδιά, ακούραστος στο κυνήγι… και τα χέρια του κάνουν θαύματα, αφού μπορεί να φτιάξει τα πάντα, από κουτάλι μέχρι και βιολί…!
Στο Ξηρόμερο Αιτωλοακαρνανίας, ο Σταύρος που διατηρεί τη δική του φάρμα με γελάδια ντόπιας φυλής εδώ και πολλές δεκαετίες, μας μιλάει για το επάγγελμά του..
Ο πληθυσμός τους, μέσα σε λίγες δεκαετίες έχει συρρικνωθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε το είδος να έχει βρεθεί στην κατηγορία των «κινδυνευόντων» ζώων της χώρας μας. Ο Γρηγόρης στο αγρόκτημά του, εδώ και 30 χρόνια, φροντίζει με στοργή κι αγάπη τα ελαφάκια του, κι εκείνα τον αποζημιώνουν με τη χάρη και την ομορφιά τους…
Η ζωή της ποιμενικής κτηνοτροφίας των Ελλήνων ήταν συνυφασμένη με την ζωή του αλόγου. Γαϊδουράκι, μουλάρι ή άλογο, ήταν το μέσο μετακίνησης και συνοδοιπόρος στην προσπάθεια εξερεύνησης καλύτερων συνθηκών ζωής, αχώριστος σύντροφος σε πολέμους και….
Το «Ενθύμιον», ένα λυρικό ντοκιμαντέρ, είναι μια ελεγεία στην Ήπειρο που χάνεται, αλλά και ένας ύμνος στην Ήπειρο που επιβιώνει. Ένα τραγούδι αγάπης για όσους έμειναν κοντά της, για όσους μεταναστεύσανε, για τους μουσικούς της και τη μοναδική της φύση. Στο «Ενθύμιον» μεταφερόμαστε στο Γιρομέρι (ή Γηρομέρι) Θεσπρωτίας τις ημέρες του Πάσχα…