“Μνημόνευε τον θάνατον, το δικαστήριο του Θεού η την κόλαση την αιώνιον, για να καλλωπίσεις την προσευχή σου με την Ταπεινοφροσύνη ” – Συμβουλές για τον Θάνατο – Γράμμα Γέροντα Εφραίμ της Αριζόνα σε Πνευματικό του Παιδί (4 απο 5) – 28/7/2012
Ενώ λοιπόν ο Ιησούς έλεγε τόσα στον Ιούδα για να τον κάνει εγκαίρως να μετανοήσει προτού προχωρήσει στην προδοσία που σκεφτόταν να κάνει, εκείνος δεν λύγισε˙ όταν όμως ολοκληρώθηκε το παράπτωμα, τότε του ήρθε στον νου η μετάνοια, όμως τότε χωρίς καμία ωφέλεια…
Ο νεκρός εαυτός μας και η δύναμη που μπορεί να μας αναστήσει
Ένας από τους πρωτεργάτες του (κολλυβάδικου) κινήματος υπήρξε και ο άγιος Μακάριος Νοταράς, μια μεγάλη πνευματική και εκκλησιαστική μορφή του 18ου αιώνα. Γεννήθηκε στα Τρίκαλα της Κορινθίας στα 1731και το βαπτιστικό του όνομα ήταν Μιχαήλ…
Ο Γέροντάς μου Ιωσήφ ο Ησυχαστής και Σπηλαιώτης: Περί Ημερολογίου, μέρος 2
Μεγάλη Τετάρτη .Λόγος Αγ. Αμφιλοχίου Ικονίου: Στην αμαρτωλή γυναίκα που άλειψε τον Κύριο με μύρο
Παιδικά Συναξάρια – Ο Όσιος Πορφύριος, Δ’
Στὸν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Τετάρτης – Μεγάλη Τρίτη ἑσπέρας- ἡ ὑμνολογία τῆς Ἐκκλησίας μας προβάλλει μὲ γλαφυρὸ καὶ παραστατικὸ τρόπο τὴν «σχέση» ἁμαρτίας – μετανοίας
Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα είναι η ιερότερη εορτολογική περίοδος της Εκκλησίας μας και αποτελεί πλουσιότατο αντλιοστάσιο πνευματικού ανεφοδιασμού για τους πιστούς. Οι άγιοι Πατέρες, με περισσή σοφία, όρισαν να θυμούμαστε αυτές τις άγιες ημέρες πρόσωπα και γεγονότα, τα οποία έχουν έντονο διδακτικό χαρακτήρα για την πνευματική μας πορεία και προκοπή.
Μεγάλη Τρίτη – Λόγος Αγ. Ιωάννου Χρυσοστόμου για την Ελεημοσύνη και τις Δέκα Παρθένες
Σὲ ἕνα ἰδιαίτερο τραπέζι, «σὲ ἑστίαση πνευματικὴ εἰς τὸν Νυμφῶνα Του», μᾶς προσκαλεῖ ὁ Κύριος στὸν Ὄρθρο τῆς Μεγάλης Τρίτης, ποὺ ψάλλεται κατὰ τὸ ἑσπέρας τῆς Μεγάλης Δευτέρας
Όσιος Παΐσιος: Τεμπελιά και βόλεμα…
Μεγάλη Δευτέρα – Αγ. Ιωάννου Δαμασκηνού: Λόγος στην Ξηρανθείσα Συκιά και στην Παραβολή του Αμπελώνα
Τὴν Μεγάλη Δευτέρα προβάλλεται ἡ μορφὴ τοῦ «παγκάλου» Ἰωσήφ, τοῦ ὡραιοτάτου ὄχι μόνον στὸ σῶμα ἀλλὰ καὶ στὴν ψυχή
Εἶναι μεγάλη ἡ ἑβδομάδα αὐτή, ὄχι γιατὶ ἔχει διαφορετικὴ χρονικὴ διάρκεια ἀπὸ τὶς ἄλλες, ἀλλὰ ἐπειδὴ συντε-λέστηκαν κατ’ αὐτὴν τὰ συγκλονιστικότερα συμβάντα τῆς παγκόσμιας ἱστορίας, τὰ πρωτόγνωρα γεγονότα τοῦ σχεδίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τὰ φρικτὰ Πάθη, ἡ θεόσωμος ταφὴ καὶ ἡ εἰς Ἅδου κάθοδος τοῦ Χριστοῦ, γιὰ νὰ ἀκολουθήσει ἡ λαμπροφόρος Ἀνάστασή του.
Με αυτό το θεσπέσιο τροπάριο ο ιερός υμνογράφος μας εισάγει στο κατανυκτικό κλίμα της Μεγάλης Εβδομάδος, παροτρύνοντάς μας να ετοιμάσουμε κατάλληλα τον εαυτό μας, προκειμένου να υποδεχτούμε το Νυμφίο της ψυχής μας Χριστό και να λάβουμε μέρος στην πνευματική γαμήλια πανδαισία.
Ο Κύριος προχωρεί προς το εκούσιον Πάθος. Πρέπει να Τον συνοδέψουμε. Αυτό είναι το καθήκον μας, εφόσον ομολογούμε πως ό,τι είμαστε τώρα το χρωστούμε στη δύναμη των Παθών του Χριστού‧ καθήκον μας, εφόσον ελπίζουμε να κάνουμε κάτι τόσο μεγάλο και θαυμαστό, που δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους μας. Πώς πρέπει να Τον συνοδέψουμε;
Κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα που ανοίγεται ήδη μπροστά μας, ο Χριστός πραγματοποιεί την πορεία που είχε πολλές φορές προαναγγείλει, προετοιμάζοντας τους μαθητές του για τα επικείμενα Πάθη και την Ανάστασή του
Οι αιρέσεις, ως «σπέρματα του διαβόλου», αποθεώνουν τον ανθρώπινο νου, θέλοντας τα πάντα εξηγούμενα από αυτόν
Η Κυριακή των Βαΐων αποτελεί για εκείνους που έπεσαν ανάσταση, για τους αιχμαλώτους ελευθέρωση, για τους τυφλούς ανάβλεψη, για τους πενθούντας παράκληση, για τους κοπιώντας ανάπαυση, για τους απεγνωσμένους παρηγοριά και λύτρωση, και γενικά για όλους εκείνους που καταπονούνται είναι η ειρήνη και η γαλήνη. Γι’ αυτό και εμείς λέγομε το «Ωσαννά», που σημαίνει: Σώσε μας Κύριε που είσαι ο Ύψιστος Θεός!
Σήμερα, ὑποδεχόμαστε τόν νικητή τοῦ θανάτου. Μετά ἀπό μιά πνευματική προσπάθεια σαράντα ἡμερῶν μέ νηστεία καί ἄσκηση ἄς παρακαλέσουμε τό Θεό νά μᾶς ἐπιτρέψει νά ζήσουμε τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μέσα ἀπό τά γεγονότα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, νά ἀκολουθήσουμε τόν Κύριο στόν Γολγοθᾶ ἀλλά καί στήν ἔνδοξη Ἀνάσταση.
“Τότε βλέπω στην εικόνα ζωντανή την Παναγία μας, η οποία γύρισε το κεφάλι Της και με κοίταξε με τα μεγάλα μάτια Της και σήκωσε το χέρι Της και μ’ ευλόγησε. Εγώ έχασα την φωνή μου, κόπηκαν τα πόδια μου και με δυσκολία επαναλάμβανα συνεχώς «επάκουσον ημών ο Θεός, επάκουσον ημών ο Θεός», όλο το ίδιο…”
Ενώ ήθελα και προσπαθούσα να φύγω με πιάσανε και με το ζόρι με ξαπλώσανε στον τάφο του Γέροντα ανάσκελα. Είδα τότε τον γέροντα Παΐσιο να ανασηκώνεται από την μέση και πάνω σαν να ξυπνά από ύπνο, όχι σαν νεκρός. Ήταν ακριβώς ο ίδιος με τα γένεια και τα ράσα του. Ήταν θέμα δευτερολέπτου. Με ακούμπησε με το χέρι του στο μέτωπο και την ίδια στιγμή είδα να βγαίνη μαύρος καπνός από το στόμα μου…
Ἡ θριαμβευτική εἴσοδος στήν ἱερουσαλήμ δέν κράτησε πολύ. Τό ἴδιο πλῆθος πού ἔψαλλε «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος», ἔκραζε λίγες μέρες ἀργότερα «σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν». Ἡ σταθερότητα στήν πίστη ἀπαιτεῖ ἄσκηση καί χρόνο.
Τόν Λάζαρο ὁ Χριστός μας τόν ἀνέστησε πολύ γρηγορότερα καί ὄχι τό Σάββατο τοῦ Λαζάρου πού ἑορτάζουμε ἐμεῖς. Τοποθετήθηκε ὅμως ἐκεῖ ἀπό τήν Ἐκκλησία μας πρό τήν Κοινή Ἀνάσταση, γιά νά ὑπενθυμίζει τήν δικιά μας τήν ἀνάσταση, ὅταν γίνει ἡ Δευτέρα Παρουσία τοῦ Κυρίου μας.
«Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἦν τις ἀσθενῶν, Λάζαρος ἀπὸ Βηθανίας, ἐκ τῆς κώμης Μαρίας, καὶ Μάρθας τῆς ἀδελφῆς αὐτῆς(:ήταν τότε κάποιος που λεγόταν Λάζαρος, ο οποίος είχε αρρωστήσει. Αυτός καταγόταν από τη Βηθανία, το χωριό της Μαρίας και της Μάρθας της αδελφής της).
Τις Θεός μέγας ως ο Θεός ημών” και “Του Κυρίου η γη και το πλήρωμα αυτής”!
ΡαδιοΧρηστότητα : Ποιος είναι ο επιούσιος άρτος; Γιατί να συγχωρήσω;
Ἅγιος Τύχων: Δέν ὑπάρχει πιό ἐνδοξη νίκη ἀπό τή νίκη πάνω στόν ἑαυτό μας. Βραβεῖο χωρίς νίκη δέν ὑπάρχει. Καί νίκη χωρίς ἀγώνα δέν ὑπάρχει.
Ἀδελφέ μου, ἄς καταπιαστοῦμε μ’ αὐτόν τόν ἀγώνα, γιά νά κερδίσουμε μέ τή βοήθεια τοῦ Χριστοῦ τή νίκη, νά πάρουμε ἀπ’ Αὐτόν τό στεφάνι τῆς ἀρετῆς καί νά θριαμβεύσουμε αἰώνια στή Βασιλειά Του.
Ἄς διατυπώσουμε τώρα μερικές σκέψεις, πού δίνουν βοήθεια καί ἐνίσχυση στόν ἀγώνα:
…παρόλο που είχε φθάσει σε τέτοια κατάσταση, να κάνει θαύματα, το δέχθηκε απλά· δεν είχε δικό του θέλημα.
Έχω καταλάβει ότι ή υπακοή πολύ βοηθάει. Και λίγο μυαλό να έχει κανείς, αν κάνει υπακοή, γίνεται φιλόσοφος. Είτε έξυπνος είτε κουτός είτε υγιής είτε άρρωστος πνευματικά ή σωματικά είναι κανείς και βασανίζεται από λογισμούς, αν κάνει υπακοή, ελευθερώνεται.
Όπως σου είχα πει, εδώ η ζωή είναι πολύ δύσκολη. Οι επιθέσεις των δαιμόνων είναι ώρες-ώρες έντονες. Πολλές φορές παραλύω… Γύρισα πίσω με το πολύτιμο δώρο σου, την εικόνα του αγίου Νεκταρίου. Μεγάλος άγιος! Με θεράπευσε. Και μου συμπαραστέκεται στους πειρασμούς, τώρα τους αντιμετωπίζω χωρίς φόβο. Κάθε μέρα του διαβάζω τους χαιρετισμούς του.
Να ζητάς τον Κύριο στην οδό, δηλαδή στην καρδιά σου, με τις εντολές. Γιατί όταν ακούσεις τον Ιωάννη να φωνάζει και να προστάζει όλους να ετοιμάσουν τις οδούς και να κάνουν ίσιους τους δρόμους (Ματθ. 3:3), να θεωρήσεις ότι εννοεί τις εντολές και τις καρδιές και τις πράξεις. Και είναι αδύνατο να κάνει κανείς ευθεία την οδό των εντολών και ακατάκριτο το έργο του, χωρίς την ευθύτητα της καρδιάς.
(Καθηγητής π. Β. Γεωργόπουλος): “Στο θέμα της ανάστασης του Θεανθρώπου από την εποχή του Κ. Ρώσσελ μέχρι σήμερα, υποστηρίζουν σταθερά την κακοδοξία, ότι ο Ιεχωβά Θεός εξαφάνισε, εκμηδένισε το σώμα του Χριστού, που καταναλώθηκε μέσα στον τάφο και ποτέ δεν αναστήθηκε σωματικά…”