Ὅταν λοιπόν ὁ ἄνθρωπος εἶναι πλησίον τοῦ Θεοῦ, εἶναι ἑπόμενον νά μή λοξοδρομῇ ἀπό τόν ἠθικόν δρόμον, διότι προσέχει τό κάθε του βῆμα. Παρ᾿ ὅλην ὅμως τήν προσοχήν αὐτήν, ὁ διάβολος δέν παύει νά μᾶς παραμονεύῃ πάντοτε, διά νά μᾶς εὕρῃ εἰς στιγμήν καί ὥραν ἀδυναμίας μας καί οὕτω νά μᾶς παρασύρῃ εἰς τόν δρόμον του
Περί Νοερᾶς καί Καρδιακῆς Προσευχῆς
