Το δε φως εκείνο δεν ήταν όπως το φυσικό που δίνει ο ήλιος ή το τεχνητό που κάνουν οι άνθρωποι, αλλά ήταν φως εξαίσιο, λευκό, άυλο, που δεν είναι μόνον απ΄ έξω, καθώς τούτο το φυσικό, που επιτρέπει στους έχοντας όραση να βλέπουν εξωτερικά. Το φως εκείνο είναι και μέσα στον άνθρωπο και το αισθάνεται σαν δική του πνοή και τον γεμίζει σαν τροφή….
Κανένας γιατρός δεν θα έκανε, ότι έκανε αυτός, για να σώσει μία ηλικιωμένη γιαγιά 85 ετών, βάζοντας την σε χειρουργείο εγκεφάλου, Κυριακή βράδυ, μη περιμένοντας πλήρη προεγχειρητικό έλεγχο…
Συγκλονιστικό θαύμα μας διηγείται ο π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος από μια αληθινή ιστορία που επιβεβαιώνει την μεγάλη αξία της νηστείας όταν συνοδεύεται από προσευχή, πίστη, μετάνοια, εγκράτεια και συντριβή!
κανάλι: Ορθόδοξο μονοπάτι
Έγκυος λοιπόν στο δεύτερο παιδί μου. Ύστερα από την πρώτη υποψία της γιατρού, οι εξετάσεις που ακολούθησαν επιβεβαίωσαν το τραγικό γεγονός. Τρισωμία 18. Το μωρό ήταν τραγικά άρρωστο και μη συμβατό με τη ζωή. Τρύπα στην καρδιά, το νεφρό μη σωστά σχηματισμένο, το χεράκι του γυρισμένο ανάποδα και άλλα πολλά που δεν χρειάζεται να αναφέρω.
Στεναχωριόταν και δεν ήξερε τι να κάνει. Τον έπιασε απελπισία και σχεδόν έκλαιγε, που θ’ άφηνε τον κόσμο νηστικό. Ξαφνικά όμως του ήρθε μια ιδέα: κατεβάζει τη μεγάλη κατσαρόλα, ρίχνει μέσα τη μανέστρα, βάζει και το ψωμί και όπως ήτανε πήγε στο ναό. Στάθηκε μπροστά στην εικόνα του οσίου Δαβίδ και του είπε:
Γιὰ τοῦ λόγου τὸ ἀληθὲς θὰ ἀναφερθῆ μόνο ἕνα θαῦμα τοῦ Ὁσίου ἀπὸ τὰ πολλὰ ποὺ ἐπιτελεῖ ὁ Θεὸς μὲ τὶς πρεσβεῖες του. Ἡ θαυμαστὴ ἐμφάνιση τοῦ ὁσίου Παϊσίου ἔγινε στὸν Μεσσιάρη Εὐάγγελο στὴν Αὔρα Καλαμπάκας, στὶς 15 Σεπτεμβρίου τοῦ ἔτους 2019, ἡμέρα Κυριακή. Ἄς ἀφήσουμε νὰ μᾶς διηγηθῆ ὁ ἴδιος την ἐμφάνιση τοῦ Ὁσίου, ὅπως τὴν ἔζησε.
Αμέσως ο Βασίλης του απάντησε: – Αφού θα έλθει μία ημέρα να κρίνει τον κόσμο, άρα θα κρίνει και τον Μωάμεθ τον δικό σου! Ο Ιμάμης έμεινε άφωνος. Οι άλλοι μουσουλμάνοι περίμεναν απάντηση, αλλά δεν έβγαλε μιλιά. Μόνο του είπε:
– Μπορεί, παιδί μου, μπορεί να είναι και έτσι. Τότε πήρα φόρα εγώ και άρχισα να του μιλάω για τον Χριστό. Όλοι μας παρακολουθούσαν, αλλά δεν μίλησε κανείς.
Τότε μὲ μιὰ κίνηση ἄνοιξε τὸ πουκάμισό του καὶ φάνηκε κρεμασμένο στὸν λαιμό του τὸ σταυρουδάκι. “Αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ στὸ δώσω. Δὲν μπορῶ, γιατὶ εἶναι δικό μου”… Πραγματικὰ ζαλίστηκα. Δὲν καταλάβαινα τὶ ἐννοοῦσε. “Εἶναι δικό μου. Ἀκοῦς;” εἶπε δυνατά. “Εἶναι δικό μου, γιατὶ ἐγὼ εἶμαι τὸ παιδὶ ποὺ ἔχασε ἡ θεία σου πρὶν σαράντα χρόνια”.
Κόρη μου, να πηγαίνεις την Κυριακή στην Εκκλησία. Εμείς εδώ επάνω, εκείνη την ώρα είμαστε όλοι κάτω από τον Παντοκράτορα και χαιρόμαστε όταν βλέπουμε κάποιον δικό μας να έρχεται στην Εκκλησία να δοξολογεί τον Θεό!
Είναι άνθρωπος ασύμβατος γενικώς και ίσως γι΄αυτό έντονα επιφυλακτικός με την Εκκλησία. Δεν την πολεμούσε αλλά ταυτοχρόνως ως γνήσιος ορθολογιστής αδυνατούσε να αποδεχθεί τον μυστηριακό της χαρακτήρα. Πολύ σπάνια εκκλησιαζόταν κι αυτό από συνήθεια ή «για το καλό»! Άκουγε συχνά-πυκνά για κληρικούς εμπλεκομένους σε σκάνδαλα και γινόταν όλο και περισσότερο απόμακρος από την Εκκλησία.
Άγ. Πορφύριος: Μια φλογισμένη μπάλα πέρασε πάνω από το κεφάλι μου.
ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ: Ένα αληθινό γεγονός που συντάραξε και έφερε σε μετάνοια εκατοντάδες ανθρώπους στην πόλη Κουιμπίσεβ (σημερινή Σαμάρα) της Σοβιετικής Ρωσίας το έτος 1956.
Περίεργος ο ηλικιωμένος κύριος, ρωτά να μάθει τι του έμεινε στο μυαλό και τον ενέπνευσε σε τέτοιο βαθμό ώστε να θέλει να γίνει κι ο ίδιος καθηγητής. Και ο νεαρός του διηγείται την ακόλουθη ιστορία…
Ένας αφανής Άγιος Ιερέας (Αληθινή Ιστορία) Γράμματα πολλά δεν έμαθε, με δυσκολίες τελείωσε το σχολαρχείο της εποχής εκείνης, βαδίζοντας […]
Πριν από 20 περίπου χρόνια εργαζόμουν ως ταξιτζής για να ζήσω. Ήταν μια ευχάριστη δουλειά για κάποιον που δεν θέλει […]