Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΑΙΡΕΣΕΙΣ»

Με βάση την Αγία Γραφή αναζητήσαμε απαντήσεις στις ενστάσεις των θνητοψυχιτών. Το αποτέλεσμα… είναι η παρούσα μελέτη, η οποία ευελπιστούμε να γίνει αιτία αφυπνίσεως των πεπλανημένων καλοπροαιρέτων αδελφών μας, οι οποίοι έπεσαν εις τα δίχτυα τής πλάνης τού Διαβόλου, διότι δεν πρόσεξαν ότι «Υπάρχει οδός ήτις φαίνεται ορθή εις τον άνθρωπον, αλλά τα τέλη αυτής φέρουσιν εις θάνατον»

Οι Σαδδουκαίοι, όπως δυστυχώς και οι σημερινοί “μάρτυρες του Ιεχωβά”, δεν πίστευαν ούτε στην ανάσταση, ούτε στην ύπαρξη πνευματικού αγγελικού κόσμου, ούτε στην ύπαρξη ψυχής ή πνεύματος…

Δεν τρέμεις να γράφης «ότι ευθύς εξ αρχής πρέπει να τονίσωμεν, ότι ουδέποτε η Εκκλησία μας υπεστήριξεν, ότι πρόκειται περί θαύματος». Αλλά ποίαν εννοείς Εκκλησίαν; Εάν λέγης την Ελληνικήν Ορθόδοξον Ανατολικήν, λέγεις ψέμματα, πλανάσαι, έχεις λάθος. Εάν εννοής την εκκλησίαν σας, την εκκλησίαν των ασεβών, των απίστων, των ορθολογιστών, των μασόνων, των υποκριτών, τότε λέγεις την αλήθειαν. Διότι η εκκλησία σας ουδέποτε υπεστήριξε περί θαύματος.

Επιμένουμε στην δια της σταυρικής θυσίας του Κυρίου απολυτρώσεως ορθόδοξη διδασκαλία, διότι υπάρχουν και οι κακόδοξες πλάνες, οι οποίες είτε την αμφισβητούν, είτε την παραχαράσσουν, με αποτέλεσμα τη μείωση της αξίας της. Άλλωστε είναι γνωστό πως το θεμελιώδες κεφάλαιο περί σωτηρίας της Εκκλησίας μας δέχτηκε τα περισσότερα πυρά από τους ανά τους αιώνες αιρετικούς.

Οι αιρέσεις, ως «σπέρματα του διαβόλου», αποθεώνουν τον ανθρώπινο νου, θέλοντας τα πάντα εξηγούμενα από αυτόν

 Η ανθρωπότητα έχει εισέλθει τις τελευταίες δεκαετίες σε μια πρωτόγνωρη και πολύπλευρη κατάρρευση. Η κατάπτωση είναι εμφανής σε κάθε τομέα του προσωπικού και κοινωνικού βίου. Έχει καταρριφθεί  η άποψη ότι ο κόσμος βαδίζει την οδό της προόδου, ως απόρροια της ανάπτυξης της τεχνολογίας και των επιστημονικών επιτευγμάτων.

Διαφορές του ορθοδόξου πνεύματος από τις αιρέσεις

Μία θρησκεία μόνο εἶναι (ἀληθινή) ἡ Ὀρθόδοξος Χριστιανική θρησκεία καί τό πνεῦμα αὐτό τό ὀρθόδοξο εἶναι τό ἀληθές. Τά ἄλλα πνεύματα εἶναι πνεύματα πλάνης καί οἱ διδασκαλίες (τους) εἶναι μπερδεμένες… Λοιπόν ἐγώ ἔτσι πιστεύω τά πράγματα. … Ὄχι, δέν παραδέχομαι ὅλες τίς θρησκεῖες.

Πληροφορηθήκαμε ὅτι κάποιοι αὐτοαποκαλούμενοι «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» κάνουν περιοδεῖες στό νησί μας, τό νησί τῶν Κυθήρων, καί μοιράζουν τά φυλλάδια τῆς ἑταιρείας των «Σκοπιά».

Τα «λάθη» και οι «επιχωματώσεις» του παρελθόντος μπορούν να διορθωθούν μόνον και μόνον με την μετάνοια των αιρετικών, την αποβολή των κακοδοξιών τους και την επιστροφή τους στην σωστική αγκαλιά της μίας και αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού, στην Ορθοδοξία! Η ομολογία ότι «Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τὴν ὁδηγοῦμε σὲ παρακμὴ τὴν Ἐκκλησία» αληθεύει υπό το πρίσμα, ότι αρνούμαστε την αυθεντικότητά της και προσβλέπουμε στις παραχαράξεις…

Έχουμε αναφερθεί πάμπολλες φορές στις ανακοινώσεις μας, αποδεικνύοντας με αδιάσειστα στοιχεία, ότι η προωθούμενη «ένωση των εκκλησιών» και κύρια η «ένωση» Ορθοδοξίας και Παπισμού, δεν θα γίνει με την αποδοχή των δογματικών αληθειών της Εκκλησίας από τους αιρετικούς

Φθάνουν μάλιστα στο σημείο μερικοί να ισχυρίζονται ότι ο έλεγχος της αιρέσεως και των αιρετικών θεωρείται ως υβριστική συμπεριφορά και φανατισμός, ως έλλειψις αγάπης, ως ένα είδος κατακρίσεως. Και επομένως όσοι ελέγχουν τους αιρετικούς πέφτουν στο αμάρτημα της κατακρίσεως, το οποίο επισημαίνει ο Κύριος με τους λόγους «μη κρίνετε ίνα μη κριθήτε» (Ματθ.7,1). Οφείλουν δε, προκειμένου να θεραπεύσουν το πάθος αυτό, να παύσουν τον έλεγχο της αιρέσεως και των αιρετικών και να ασκήσουν την αυτομεμψία και την αυτοκατάκριση.

Ποιός γεννᾶ τήν αἵρεσι; Δυό πράγματα: ὁ Διάβολος καί ὁ ἐγωϊσμός τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Διάβολος εἶναι ὁ σπορεύς τῶν ζιζανίων τῆς παραβολῆς τῶν ζιζανίων, πού ἐλέγαμε τήν περασμένη φορά. Ὅπως εἴπαμε, εἶναι ἡ μέθοδός του, ἡ μέθοδος τῆς νοθείας. Μετά τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν ὁ Διάβολος πλέον μετέρχεται τήν μέθοδον τῆς νοθείας, δηλαδή τῆς ἀποκλίσεως ἀπό τήν ἀλήθειαν, δηλαδή τήν αἵρεσιν. Ὁ Διάβολος δέν ἀρνεῖται, ἀλλά τροποποιεῖ…

Η πίστη δεν είναι θεωρία, φιλοσοφία ζωής, αλλά προσωπική σχέση με τον Θεό. Σχετικά με το πώς πρέπει να είναι η σχέση αυτή ο ίδιος ο Θεός μας διδάσκει. Ακολουθώντας την μυστηριακή ζωή της εκκλησίας.

Καθεμία έχει πατέρα της δικής της επινοήσεως τον διάβολο και, επειδή ντρέπεται να προφέρει το μισητό όνομά του, υποκρίνεται και χρησιμοποιεί το καλό και ανώτερο όνομα πάντων, το όνομα του Σωτήρος και επιπλέον το διανθίζει με τις λέξεις των Αγίων Γραφών.

Δυστυχῶς, ἡ προβολή τῆς ἀγαπολογίας μεταξύ ἡμῶν τῶν Ὀρθοδόξων μέ τούς αἱρετικούς καί τούς ὀπαδούς τῶν ψευτοθρησκειῶν, καθώς καί ἡ προσπάθεια στιγματισμοῦ ὅσων ἀγαποῦν τήν παράδοση τῆς Ἐκκλησίας, δέν βοηθοῦν στή γνώση τῆς Ἀλήθειας· ἀντιθέτως, δημιουργοῦν κλίμα συνειδησιακοῦ σκοτισμοῦ καί πλάνης!

Ο Παπισμός, ο Χιλιασμός, ο Προτεσταντισμός και οι «Εκκλησίες» της Πεντηκοστής, ο Μορμονισμός και δεκάδες άλλες αιρέσεις, έχουν ξαμολυθεί σαν πεινασμένα όρνια που ζητούν να κατασπαράξουν το Σώμα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Και όσο οι πονηροί καιροί πλησιάζουν προς την καθιέρωση της παγκόσμιας πανθρησκείας, η διαβρωτική δράση των αιρέσεων γίνεται εντονότερη από ποτέ.

Καί δέ φτάνει μόνο αὐτό, ἀλλά κατά πόδι πρός τόν πολιτικό ἐκτροχιασμό καί ἐκτροπή, ἀκολουθεῖ ὁ ἐκκλησιαστικός ἐκτροχιασμός, ὁ ὁποῖος καί μᾶς πονᾶ ἰδιαίτερα. Ἐξηγοῦμαι: Ἡ Ἐκκλησία ἔχει κι αὐτή τίς γραμμές, τίς ρᾶγες πάνω στίς ὁποῖες ὀφείλει νά κινηθεῖ. Εἶναι τό Εὐαγγέλιο καί οἱ ἀποφάσεις τῶν θεόπνευστων ἁγίων Πατέρων της.      Πορεύεται πάνω σ αὐτές τίς γραμμές; Ὁ πιστός λαός ἀπαντᾶ : ὄχι.

Ποιες οι διαφορές του χριστιανισμού με τις γνωστότερες θρησκείες και αιρέσεις;

Σύγχρονες αιρέσεις και αθλητισμός

Από προτροπή φίλου αποφάσισα να γίνω Πεντηκοστιανός αλλά…

Έχει ήδη επισημανθεί σε κείμενα του Γραφείου μας αλλά και από άλλες καταξιωμένες προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους και πνευματικότητος, ότι ένας από τους πικρότερους καρπούς της «Συνόδου»της Κρήτης υπήρξε η νέα ισχυρή ώθηση παγκοσμίως, την οποία έδωσε στην εξάπλωση, (αντί καταδίκης), του Οικουμενισμού. Η φοβερή αυτή παναίρεση βρήκε την πλήρη συνοδική νομιμοποίησή της σε δύο κυρίως κείμενα της εν λόγω «Συνόδου»:

Τι είναι η Εκκλησία στο εσώτατο είναι της; Ποια είναι η ταυτότητά της και ποια τα όριά της; Ταυτίζονται τα χαρισματικά με τα κανονικά της όρια, ή όχι; Υπάρχουν στοιχεία ή (και) διαβαθμίσεις εκκλησιαστικότητος στις ετερόδοξες χριστιανικές ομολογίες;

Η σημερινή, όμως, ανακοίνωση σχετίζεται με την υποδοχή στην Ορθόδοξη Εκκλησία μιας νέας γυναίκας 27 ετών, που μετά από πολύ έρευνα, αποκόπηκε από την εταιρία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, όπου άνηκε ολόκληρη η οικογένειά της.

Ο «ανθρωποκτόνος απ’ αρχής» (Ιωάν.8,9), ο μισόκαλος διάβολος, ορέχτηκε να γίνει Θεός, να πάρει τη θέση του Πλάστη του Θεού και να λατρευτεί ως Εκείνος.

Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα στη ζωή της Εκκλησίας ήταν και είναι η διάκριση μεταξύ γνησίας και νόθης πνευματικότητος. Μελετώντας τα αγιογραφικά κείμενα και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων μας διαπιστώνουμε ότι στη ζωή της Εκκλησίας, ήδη από τα πρώτα βήματά της, από την εποχή των αποστολικών χρόνων…..

Αντώνιος Ουρεϊλίδης Σκοπός (μοναδικός) της ζωής μας, είναι η απόκτηση της «βασιλείας των ουρανών». «Ζητείτε πρώτα την βασιλεία του Θεού…», […]