Την εκ του γεγονότος τούτου οδύνην είναι δύσκολον να εκφράσει τις, δεδομένου ότι η ανίερος μουσική, η εκτελουμένη εκ της εν λόγω χορωδίας είναι απαράδεκτος και εν Αθήναις εκ μέρους του ευσεβούς Ορθοδόξου λαού, πλην ωρισμένων θιασωτών της λεβαντίνικης καντάδας οίτινες μεταβαίνουν εις την εκκλησίαν δια να διασκεδάσουν και όχι δια να προσευχηθούν.
Σήμερα νομίζεται καλὸς σὲ ὅλα, ὅποιος εἶναι ἀδιάφορος, ὅποιος δὲν νοιάζεται γιὰ τίποτα, ὅποιος δὲν νιώθει καμιὰ εὐθύνη. Ἀλλιῶς τὸν λένε σωβινιστή, τοπικιστή, μισαλλόδοξο, φανατικό. Ὅποιος ἀγαπᾶ τὴν χώρα μας, τὰ ἤθη καὶ ἔθιμά μας, τὴν παράδοσή μας, τὴν γλώσσα μας, θεωρεῖται ὀπισθοδρομικός
Ἡ παράδοση εἶναι τό σύνολο τῶν πολιτιστικῶν στοιχείων πού δημιουργήθηκαν στό παρελθόν καί τά ὁποῖα εἴτε μέ τόν γραπτό, εἴτε μέ τόν προφορικό λόγο παραδόθηκαν ἀπό γενιά σέ γενιά, γιά νά φτάσουν στό σήμερα.
Σήμερα είμαστε όλοι λαμπροφορεμένοι, χαρούμενοι και φωτισμένοι με το Άγιο φως της Αναστάσεως. Εορτάζουμε την Λαμπρή την μεγάλη αυτή γιορτή της Ορθοδοξίας. Μια μέρα αγάπης και ελπίδας, μια μέρα άφθαρτης χαράς. Το μεγάλο, υπέρλαμπρο και υπερούσιο γεγονός που και φέτος, πανηγυρίζουμε με ευλάβεια, πίστη και αγάπη είναι το αριστούργημα της γλυκύτατης θρησκείας του Ναζωραίου που νίκησε τον θάνατο και λύτρωσε τον άνθρωπο.
δρος Σπυρίδωνος Κουρῆ Πολιτικοῦ Μηχανικοῦ Κάθε κτύπος ἀπὸ τὸ ρολόι τῆς καρδιᾶς τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἀποτελεῖ μία ὑπενθύμιση γιὰ τὸ προσωρινὸ […]
Πόσο διαφορετικὰ θὰ βλέπαμε τὸν συνάνθρωπό μας ἂν τὸν βλέπαμε ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ; Ἂν δοῦμε τὰ ὑλικὰ καὶ πνευματικὰ ἀγαθὰ ὡς δῶρα τοῦ Θεοῦ ἀποφεύγουμε τὰ δύο ἄκρα: τὴν περιφρόνηση ἢ τὴν ἀπολυτοποίηση καὶ τὴν θεοποίησή τους (π.χ. μόρφωση). Οἱ ἄνθρωποι ποὺ δὲν δέχονται τὸν κόσμο ὡς δῶρο τοῦ Θεοῦ δὲν ζοῦν μὲ κέντρο τὸν Θεὸ ἀλλὰ τὸ Ἐγώ τους.
Η σημερινή μέρα δεν είναι μόνο η αρχή μιας καινούργιας χρονιάς, αλλά είναι και η μέρα η οποία προσλαμβάνει ιδιαίτερη σημασία από το γεγονός, ότι εορτάζουμε την μνήμη ενός από τους μεγαλύτερους πατέρες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, του Αγίου Βασιλείου.
Στίς μεγάλες στιγμές τῆς Ρωμηοσύνης ἀνήκει τό Δημοτικό μας τραγούδι. Μέσα του ζεῖ ἀκέρια ἡ ζωή τοῦ ἔθνους. Βγῆκε ἀπό τά σπλάχνα τοῦ λαοῦ, ἀληθινή ″ἁγιωσύνη τῆς ψυχῆς″ καί ἀφηγεῖται τήν ἱστορία του, τίς χαρές καί τίς λύπες του, τίς ἀντιλήψεις του γιά τήν ζωή καί τόν θάνατο.
Θα ακούσουμε ύμνους της Μεγάλης Εβδομάδας και δημοτικά τραγούδια που αναφέρονται στην Παναγία. Θα αγγίξει η καρδιά μας τα Πάθη του Κυρίου μας με την βοήθεια των ήχων του κλαρίνου και της φλογέρας και θα ακούσουμε για τα έθιμα των Άγιων αυτών ημερών.
ΟΜΙΛΙΑ ΜΕ ΘΕΜΑ ΠΑΡΑΔΟΣΗ – Η ΤΡΟΦΟΣ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΝΤΟΣ
Από αυτούς είναι και οι αμόρφωτοι ρωμηοί, που ντρέπονται, γιατί η θρησκευτική μας μουσική δεν έχει τετραφωνίες, δεν έχει τενόρους και βαρύτονους και μπάσους, δεν έχει κορώνες πρίμο, τέρτσο και σεγκόνο, που είναι πράγματα ευρωπαϊκά. Και βάλθηκαν, οι μωροί, να την επισκευάσουν, να την διορθώσουν, να την μοντερνίσουν.
Η Ελλάδα που αγαπά και σέβεται την ελληνορθόδοξη παράδοσή της, γιορτάζει το μέγα γεγονός της γέννησης του Θεανθρώπου. Σήμερα γεννήθηκε το Φως του κόσμου και όπως το Φως αυτό φώτισε την φάτνη στο σκοτεινό εκείνο σπήλαιο της Βηθλεέμ, έτσι να φωτίσει και με όλους εμάς να ζούμε απλά και με αγάπη, να ζούμε ειρηνικά και με δικαιοσύνη
Ὁ Διονύσιος Σολωμός ἀπό πολύ νεαρή ἡλικία πίστεψε ὅτι οἱ ποικίλες ἐκφάνσεις τῆς παραδόσεως τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ ἔχουν ἀξία καί ὅτι πάνω σ᾿ αὐτές ὀφείλει νά στηριχθῆ ἡ παιδεία καί πνευματική καλλιέργεια τοῦ Γένους του.
Το Ζαγόρι με τις χίλιες ομορφιές, τα πανέμορφα χωριά και την πλούσια μουσική παράδοση Με τα τραγούδια τους εκφράζουν τους καημούς, τους πόθους και τις ελπίδες τους .
Ἰωάννου Ν. Θεοδωρακοπούλου Ὁ ἄνθρωπος ζεῖ μέσα στὸ παρόν, μέσα στὸ παρελθὸν καὶ μέσα στὸ μέλλον. Τὸ σύνολο τοῦ […]