Ρήσεις και Διηγήσεις Αγίου Παϊσίου (ρθ-ριζ). Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

ρθ’

«Ἡ μο­να­χι­κή μας ζω­ή πρέ­πει νά εἶ­ναι μία συ­νε­χής δο­ξο­λο­γί­α στόν Θε­ό».

ρι’

«Ὅ­ταν ὁ Θε­ός προ­λέ­γη, πρέ­πει καί ὁ ἄν­θρω­πος νά προ­σέ­χη. Δι­ό­τι, ἄν ὁ ἄν­θρω­πος ἀ­με­λή­ση καί ἀλ­λά­ξη, καί ὁ Θε­ός ἀλ­λά­ζει. Ἡ ἔκ­βα­ση αὐ­τοῦ πού προ­λέ­γει ὁ Θε­ός ἐ­ξαρ­τᾶ­ται καί ἀ­πό τόν ἄν­θρω­πο».

ρια’

«Νά ζῆς τόν πό­νο σου σάν νά μήν ὑ­πάρ­χη».

ρι­β’

«Ὅ­ταν ἤ­μουν στό Κοι­νό­βιο (Ἐ­σφιγ­μέ­νου), εἶ­πα σ᾿ ἕ­ναν Πνευ­μα­τι­κό ὅ­τι θέ­λω νά πά­ω στήν ἔ­ρη­μο καί μοῦ εἶ­πε: ”Τώ­ρα ἔ­χεις ἀ­νάγ­κη ἀ­πό τα­πεί­νω­ση. Νά πᾶς πρῶ­τα σέ ἕ­να ἰ­δι­όρ­ρυθ­μο Μο­να­στή­ρι, γιά νά ἔ­χης φή­μη ἰ­δι­ορ­ρυθ­μί­του”».

ρι­γ’

«Σή­με­ρα ἔρ­χον­ται πολ­λοί γιά μο­να­χοί, ἀλ­λά δέν ὑ­πάρ­χει προ­ζύ­μι. Ξε­φύ­γα­με ἀ­πό τήν πα­ρά­δο­ση. Δέν προ­σπα­θοῦ­με να μοι­ά­σου­με τούς Ἁ­γί­ους. Πρέ­πει νά συγ­κρί­νου­με τόν ἑ­αυ­τό μας μέ τούς Ἁ­γί­ους. Δέν πρέ­πει νά κοι­τά­ζου­με αὐ­τούς πού ἔ­χουν πά­θη μι­κρά ἤ με­γά­λα, καί νά συγ­κρί­νου­με τούς ἑ­αυ­τούς μας μέ αὐ­τούς».

ρι­δ’

       «Ὅ­σο πε­ρισ­σό­τε­ρο κο­πιά­ζεις, τό­σο πε­ρισ­σό­τε­ρη χα­ρά καί πε­ρισ­σό­τε­ρη χά­ρι θά πά­ρεις ἀ­πό τόν Θεό».

ρι­ε’

«Ὅ­ταν ὁ Θε­ός δώ­ση τήν ἀ­γά­πη του σέ μία ψυ­χή, αὐ­τή δέν ἀν­τέ­χει, πέ­φτει κά­τω. Τό­τε δέν ζη­τᾶ τί­πο­τε ἄλ­λο. Θέ­λει νά ἀ­φή­ση τά πάν­τα καί νά κλει­σθῆ σέ μία σπη­λιά».

ρι­ς’

«Πρέ­πει νά γνω­ρί­ζου­με ὅ­τι ἡ προ­σβο­λή ἀ­πό δαι­μο­νι­κή ἐ­νέρ­γεια εἶ­ναι τρό­πον τι­νά δῶ­ρο τοῦ Θε­οῦ πρός τόν ἁ­μαρ­τά­νον­τα, γιά νά με­τα­νο­ή­ση, νά  τα­πει­νω­θῆ καί νά σω­θῆ. Ὅ­ταν ὅ­μως ὑ­πάρ­χη τε­λεί­α πό­ρω­ση καί ἀ­με­τα­νο­η­σί­α, τό­τε δέν προ­σβάλ­λε­ται ἀ­πό τόν δι­ά­βο­λο, δι­ό­τι βλέ­πει ὁ Θε­ός τήν τε­λεί­α πό­ρω­σή του».

ρι­ζ’

«Πα­λαι­ό­τε­ρα ἔ­λε­γα τήν εὐ­χή, κοι­μό­μουν καί ἡ εὐ­χή συ­νέ­χι­ζε. Ξυ­πνοῦ­σα καί ἡ εὐ­χή δέν στα­μα­τοῦ­σε∙ βυ­θι­ζό­μουν στήν εὐ­χή. Τώ­ρα ζῶ τά προ­βλή­μα­τα τοῦ κό­σμου».

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα