Οι σημερινοί χριστιανοί είναι χωρίς βαθιές ρίζες. Γι΄αυτό, αν συμβεί κάτι, θα δείτε ανθρώπους, που τους θεωρούσατε χριστιανούς μεγάλους, να μην…
Στην ορθόδοξη Εκκλησία, ουδέποτε αμφισβητήθηκαν τα θαύματα. Αντίθετα, καταγράφονται, ως πιστοποίηση της δυνάμεως και της χάριτος του Θεού, αφού, μέσω αυτών, οι άνθρωποι προγεύονται την αιώνια Βασιλεία του.
Η προσευχή της καρδιάς μου, μου έδινε τόσην ανακούφιση ώστε αισθανόμουν ότι δεν υπήρχε ευτυχέστερο πλάσμα από εμένα στην γη και διαλογιζόμουν πόσο μεγαλύτερη θα ήταν η ευτυχία, στην Βασιλεία των Ουρανών. Η αγαλλίαση αυτή δεν περιοριζόταν μόνο στην ψυχή μου μέσα, αλλά και όλον τον άλλο κόσμο γύρω μου….
Προ δέκα ημερών αναχώρησε από την επίγεια ζωή ο ιερομόναχος Βασίλειος Λαυριώτης. Υπήρξε σπουδαίος εκκλησιαστικός άνδρας, γνήσιος εκφραστής της αγιορείτικης παράδοσης και αληθινός φίλος του πατέρα μου Βασιλείου Στεργιούλη (είχε προηγηθεί προ δέκα μηνών και η δική του αναχώρηση).
Κορίτσι μου, δεν δειλίασες μπροστά στον καθηγητή και δεν ντράπηκες να ομολογήσεις την πίστη σου ενώπιον τόσων μαθητών. Όταν θα ανέβει στους ουρανούς η ψυχούλα σου, ενώπιον των αγγέλων θα σε παρουσιάσει ο Χριστός και θα πει:
Μακαριστός Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης κ. Παύλος: “Τι είναι η έκτρωση;”
Συμβαίνει πολλές φορές σήμερα ο άνθρωπος να αισθάνεται θλίψη, απελπισία, νωθρότητα, τεμπελιά, ακηδία κι όλα τα σατανικά. Να είναι θλιμμένος, να κλαίει, να μελαγχολεί, να μη δίνει σημασία στην οικογένειά του, να ξοδεύει ένα σωρό χρήματα στους ψυχαναλυτές για να πάρει φάρμακα.
Ο Γέροντας σιωπούσε, ενώ εγώ, με το λογισμό μου, ταλάνιζα τους ανθρώπους αυτούς, γενικά για το πολιτιστικό τους επίπεδο και ειδικότερα για τις ακουστικές τους επιλογές. Τότε άκουσα τον Γέροντα να διακόπτει τους λογισμούς μου, με τα λόγια:
-«Να σου πω παιδί μου. Αφού όλες τις μέρες δεν ησύχασα να προσεύχομαι και να αγρυπνώ με νηστεία και δάκρυα για την ξαδερφούλα μου, σήμερα είδα το εξής ευχάριστο και θαυμαστό όραμα. Ενώ προσευχόμουν βλέπω ζωντανά την ξαδερφούλα μπροστά μου και μου φωνάζει με πολλή αγαλλίαση:
Ἕνα ἑξάμηνο μετά τήν πρός Κύριον ἐκδημίαν τοῦ προσφιλεστάτου μου Ἀδελφοῦ καί Συλλειτουργοῦ μακαριστοῦ Μητροπολίτου Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κυροῦ Κοσμᾶ αἰσθάνομαι τήν ὑποχρέωσι νά χαράξω τίς παρακάτω γραμμές εἰς τιμήν καί μνήμην τοῦ φιλτάτου αὐτοῦ συνεπισκόπου μου.
ο Όσιος επισημαίνοντας αναφορικά με την οφειλόμενη στάση της Εκκλησίας, εν σχέσει προς το θέμα των ταυτοτήτων, τα εξής: “Η Εκκλησία πρέπει να… μιλήσει, να εξηγήσει στους πιστούς, για να καταλάβουν ότι αν πάρουν την ταυτότητα, αυτό θα είναι πτώση. Συγχρόνως να ζητήσει από το κράτος τουλάχιστον να μην είναι υποχρεωτική η νέα ταυτότητα…”
«Όλη η καθημερινότητα είναι ένας αγώνας, περνάς δύσκολες στιγμές και περνάς και όμορφες στιγμές. Σε ένα αγώνισμα δεν είναι όλα όμορφα, περνάς την επίπονη διαδικασία της προπόνησης, υπάρχει η ήττα, δεν είναι καλά τα αποτελέσματα, τραυματισμοί, αλλά έρχονται και τα στεφάνια»
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Γιατί οἱ εὐσεβεῖς ὑποφέρουν καί οἱ ἀσεβεῖς χαίρονται τά ὑλικά ἀγαθά τους;
Π. Εφραίμ Δικαίος Σκήτης Αγίου Ανδρέου: “Πώς εργάζεται ο πονηρός”
Ὁ ἄνθρωπος εἶναι τρεπτός. Μπορεῖ νά ἀνέλθει μέχρι τήν ἕνωσή του μέ τόν Θεό («ἠλάττωσας αὐτόν βραχύ παρ΄ἀγγέλοις»), μπορεῖ, ὅμως, νά κατέλθει μέχρι τήν πλήρη ἐξαχρείωση, νά ὁμοιωθεῖ μέ τούς δαίμονες καί νά γίνει χειρότερος τῶν ζώων…
Μπροστά στο θέλημα του Χριστού, όλοι οι άνθρωποι πρέπει σαφώς να κάνουν υπακοή, όπως και υπακοή θα κάνουμε και σε έναν γιατρό γιατί ακριβώς αυτός ξέρει τι είναι καλό για εμάς. Υπακοή έτσι οι μοναχοί κάνουν και στους γέροντές τους…
Ο Γέροντας συχνά έλεγε: «Έρχεται η ώρα που θα ξεχωρίσει η ήρα από το σιτάρι», εννοώντας πολέμους και ακαταστασίες (υλικές και πνευματικές) και ημέρες εκδικήσεως.
Η πληθύς, λοιπόν, των προβλημάτων και των παθημάτων, σε συνδυασμό με την αποπνευματοποίηση και την έντονα συμφεροντολογική νοοτροπία, είναι επόμενο να γίνονται αιτίες που οδηγούν πολλούς, που έχουν την ευαισθησία ν’ ανησυχούν, στην όλο και συχνότερη διατύπωση του αιτήματος για ποιότητα ζωής.
Εμείς έχουμε τα μάτια μας, οι τυφλοί αδελφοί μας όμως;. Συνέντευξη με τον πρόεδρο του συλλόγου τυφλών ¨Ορθόδοξη Πορεία” Γιάννη Παπαχρήστο
Όταν μας καταλαμβάνει η απογοήτευση και η ολιγοπιστία για την σωτηρία της ψυχής μας, ο νους πρέπει να πηγαίνει στον Πέτρο και τον Παύλο. Γιατί και οι δύο πριν ανοίξουν τα φτερά τους και γίνουν αετοί του πνεύματος, είχαν ένα βεβαρημένο παρελθόν κάποιας μεγάλης ηθικής πτώσης.
«Πότε θα πάρουμε χαμπάρι;» – Παρέα της Τρίτης, 28 Ιουνίου 2022. Ομιλία του π. Γεωργίου Σχοινά στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου
Διηγήθηκε: «Ενώ είχα ανάψει δυο κεράκια, όπως συνήθως, και όταν κοιμάμαι ακόμη, για όσους πάσχουν ψυχικά και σωματικά, που συμπεριλαμβάνονται και οι κεκοιμημένοι, βλέπω ένα φοβερό όραμα! Έναν κάμπο από σιτάρι……
Ανατριχιαστικά του νούμερα των καταγεγραμμένων μόνο εκτρώσεων στην Ελλάδα και σε όλον τον κόσμο. Ολόκληρες πόλεις και χώρες αντίστοιχα, σβήνονται απ τον χάρτη. Γενοκτονίες, με τον νόμο συμπαραστάτη. Δολοφονίες, με πανηγυρικά αθώους τους αυτουργούς, τους άμεσους και τους ηθικούς…
Οι «γκρίζοι λύκοι» μας ακολούθησαν για λίγο, παίρνοντας αλλεπάλληλες φωτογραφίες και βιντεοσκοπώντας μας. Μετά βαρέθηκαν… Τί να κάνουν στα κατσάβραχα…στα ερείπια. Μας άφησαν εμάς τους τρελούς ρωμιούς να πάμε μόνοι. Φυσικά δεν τους έλεγε τίποτα ο χώρος, η ιστορία του, η ζωή εκεί αγίων ανθρώπων…
Ἡ καθημερινότητα καί ἡ βιοπάλη νά μήν ἀποτελοῦν τό κέντρο τῆς ζωῆς καί τῶν διαλογισμῶν ἀλλά μέ βάση τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό νά ἐξηγοῦνται οἱ χαρές, οἱ λῦπες, ἡ καθημερινότητα, νά ἀντιμετωπίζονται τά προβλήματα. Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει τήν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στό κέντρο τῆς καρδιᾶς του ἔχει ἰσορροπία καί δέν διακατέχεται ἀπό ἄγχος ἤ πανικό.
π. Γεώργιος Σχοινάς: «Μην σας κρύβουν την Ελπίδα»
Στὴν Ἁγία Γραφὴ καὶ τὴν πατερικὴ παράδοση, προφήτης εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχει διέλθει τὰ στάδια τῆς κάθαρσης ἀπὸ τὰ ψεκτὰ πάθη, προχώρησε στὸν ἐνυπόστατο φωτισμὸ τοῦ νοῦ καὶ ἔφθασε στὴν κατὰ χάριν θέωση, στὸν δοξασμό
Να ‘χομε στο νου μας. Άνθρωπος που ‘χει στο νου του τον Θεό, έχει παρέα. Έχει αγάπη. Έχει χαρά. Έχει γαλήνη. Έχει ειρήνη.
Ήταν άνθρωπος της προσφοράς και της θυσίας. Ένα ήταν το μόνιμο μέλημά του. Πώς να πράξει το θέλημα του Θεού. Έκανε τα πάντα για να γίνεται αρεστός στον αγαπημένο του Χριστό! Πάντα πρόσχαρος, πάντα ειρηνικός και ανοιχτόκαρδος προς όλους. Πάντα ατάραχος τόσο στα μικρά όσο και στα μεγάλα προβλήματα.
«Στ’ Αγιαννιού τη ράχη»
π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Σημάδια μοναχικής κλήσεως
Μιά μέρα συνάντησα στό Παρίσι σ᾽ ἕνα ἑστιατόριο ἕναν ὀρθόδοξο μοναχό πού ἐπρόκειτο ν᾽ ἀλλάξη ὁλόκληρη τή ζωή μου.
Γιατί ο Θεός επιτρέπει τις δοκιμασίες ιδιαίτερα στους ορθόδοξους λαούς;