ΘΕΟΛΟΓΙΚΑ

Αναίρεση παραδοξολογιών Καθηγητή Θεολογίας

Ακούγονται κείμενα από το βιβλίο: Αρχιμανδρίτου Σωφρονίου Σαχάρωφ ‘Περί προσευχής’. Έκδοση Ιεράς Σταυροπηγιακής Μονής Τιμίου Προδρόμου, Έσσεξ Αγγλίας.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος: Ήταν ο Αδάμ και η Εύα οι δύο πρώτοι άνθρωποι στη γη;

* Ἡ ἀπόγνωσις εἶναι θανάσιμος ἁμαρτία, καὶ χαίρει ἐν αὐτῇ ὑπὲρ ἅπαντα ὁ διάβολος. Διαλύεται δὲ εὐθὺς μὲ τὴν ἐξαγόρευσιν.
* Τὸ ἁμάρτημα τὸ μικρὸν ἢ τὸ μέγα διὰ τῆς ἀληθοῦς μετανοίας ἐξαφανίζεται.

Στην ερμηνευτική αυτή μέθοδο αντί να επιλέξω ένα χωρίο και να προσπαθώ να βρω το νόημά του, εργάζομαι αντίθετα. Παρατηρώ την ακολουθία στην οποία βρίσκεται το κείμενο κι από εκεί αντιλαμβάνομαι το νόημα του κειμένου… Επειδή δε οι ακολουθίες μας Όρθρου, Εσπερινού, Ωρών, Απο­δείπνου και Μεσονυκτικού έχουν κατ’ εξοχήν κείμενα της Παλαιάς Διαθήκης… η ερμηνευτική αυτή προσέγγιση προ­σιδιάζει ιδιαίτερα να χαρακτηρισθεί παλαιοδιαθηκική.

Επέμενε στη σωστή συμπεριφορά των εκκλησιαστικών λειτουργών, μη επιτρέποντας ακόμα και την παραμικρή συζήτηση μέσα στο Ιερό. Ο ίδιος, έμπειρος στην τέλεση της Θείας Λειτουργίας, διόρθωνε αυτοστιγμής τυχόν λάθη ή παραλείψεις κατά τη διάρκεια των ακολουθιών. Ήταν επίσης αυστηρός και με το ποίμνιο, μη επιτρέποντας στις γυναίκες να προσκυνούν τον Τίμιο Σταυρό ή τις εικόνες, φορώντας κραγιόν στα χείλη τους.

π. Ἀθανάσιος Μυτιληναῖος: Είναι πραγματικά παρών ο Χριστός κατά τη διάρκεια της Θείας Ευχαριστίας; Και εάν ναι, πού ακριβώς;

Μέσα σέ αὐτό τό γκρίζο περιβάλλον καί τήν καταχνιά, πρίν ἀκόμα τήν Σάρκωση τοῦ Λόγου, ἡ ἀνθρωπότητα βλέπει ἕνα φῶς. Εἶναι προάγγελος τό φῶς αὐτό τοῦ νέου καί μεγίστου Φωτός τῆς Καινῆς Διαθήκης, τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι τό φῶς αὐτό δέσμη φωτός, εἶναι οἱ Προφῆτες, τούς ὁποίους ἀπέστειλε ὁ Θεός γιά νά προετοιμάσουν τόν δρόμο τοῦ Μεσσία.

Έχε θάρρος και προχώρα – π. Γεώργιος Σχοινάς

Κείμενα από το βιβλίο ‘Εμπειρίες κατά την Θεία Λειτουργία’ του π. Στεφάνου Αναγνωστοπούλου

Όταν ομολογούμε την Πίστη μας (Ορθοδοξία) στηριζόμαστε, αναπόφευκτα, και στις παραδοθείσες εμπειρίες – διδασκαλίες του Θεοφόρου Ιγνατίου

Ἡ αἴσθηση τοῦ πόνου καὶ τῶν θλίψεων (σωματικῶν καὶ πνευματικῶν, ὅπως καὶ τῶν ἀσθενειῶν) ἀποκτοῦν γιὰ τὸν χριστιανὸ πνευματικὲς καὶ σωτηριολογικὲς διαστάσεις, καθὼς ἡ ἀσθένεια στὰ πλαίσια τῆς χριστιανικῆς πίστεως καθίσταται πηγὴ ὑπομονῆς καὶ παρηγορίας

Τὴν μνήμη τῶν Ἀποστόλων ἑορτάζει πανηγυρικὰ ἡ Ἐκκλησία μας καὶ φέτος, ὅπως κάθε χρόνο. Τιμᾶ τοὺς κορυφαίους, Πέτρο καὶ Παῦλο, καὶ τὸ σύνολο τῶν Ἀποστόλων, «τὸν δωδεκάριθμο χορό». Ὑμνεῖ τοὺς κήρυκες τοῦ λόγου, ποὺ σὰν τὰ γοργόφτερα πουλιὰ μετέφεραν τὸ μήνυμα τῆς ἀληθείας σὲ ὅλη τὴν οἰκουμένη….

Ὁμιλία του Μακαριστού Γέροντος (1907 – 2010) πατρός Αυγουστίνου Καντιώτου. «Φωνὴ βοώντος» του †Μητροπολίτου Φλωρίνης Αυγουστίνου Καντιώτου ως αρχιμανδρίτου.

Ὁ μακαριστός Καθηγούμενος τῆς Μονῆς μας, ὁ π. Γεώργιος Καψάνης, σέ εἰσήγησή του τό 1987 στήν Θεσσαλονίκη, εἶχε παρατηρήσει: «Ἡ ἐκκοσμίκευσις διασπᾶ τήν ὀργανική ἑνότητα λατρείας καί πίστεως, λατρείας καί ἤθους, λατρείας καί ἱεραποστολῆς. Μᾶς διχάζει, ὥστε ἡ ζωή μας νά μή εἶναι συνέχεια καί συνέπεια τῆς Θείας Λατρείας»

Υπάρχει μια περιγραφή για την επίσκεψη του Αγίου Πνεύματος που είναι στο βίο του Αγίου Σεραφείμ του Σαρώφ. Μιλάει με κάποιον που βρίσκονται έξω και χιονίζει… Και τον ρωτάει, γέροντα πώς είναι το Άγιο Πνεύμα; Αντί να του εξηγεί κάνει μια προσευχή και λέει στο Θεό, δείξε του Κύριε. Καταλάβατε; Μερικά πράγματα δεν μπορείς να τα πεις με λόγια. 

Παρηγόρησε ο γερός τον άρρωστο, ο πλούσιος τον φτωχό, ο όρθιος τον πεσμένο, ο χαρούμενος τον λυπημένο, ο ευτυχισμένος τον δυστυχισμένο. Δώσε κάτι στο Θεό ως δώρο ευχαριστήριο, για το ότι είσαι ένας απ’ αυτούς που μπορούν να ευεργετούν και όχι απ’ αυτούς που έχουν ανάγκη να ευεργετούνται, για το ότι δεν περιμένεις εσύ βοήθεια από τα χέρια άλλων, αλλ’ από τα δικά σου χέρια περιμένουν άλλοι βοήθεια.

Την Πεντηκοστή εξεχύθη η Χάρις του Θεού όχι μόνο στους Αποστόλους, αλλά και σ’ όλο τον κόσμο που βρισκόταν γύρω τους. Επηρέασε πιστούς και απίστους. Πώς το λένε οι Πράξεις;…
Ενώ ο Απόστολος Πέτρος μιλούσε τη δική του γλώσσα, η γλώσσα του μεταποιούνταν εκείνη την ώρα στο νου των ακροατών.

π. Ἀθανασίου Μυτιληναίου: Δυνατότητες Γιά τόν πιστόν: Ὁ Γάμος, ἡ Ἀγαμία καί ὁ Μοναχισμός

Ο μακαριστός γέροντας Δωρόθεος Τζεβελέκας, με αφορμή την ημέρα της Πεντηκοστής, μας μιλά για το τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, το Άγιο Πνεύμα. Μέσα από την θεολογία της εκκλησίας μας, αλλά και από παραδείγματα της καθημερινότητας, μας εξηγεί πώς μπορούμε να προσελκύσουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος και πώς θα αισθανθούμε έτσι την παρουσία του Θεού μέσα στην καρδιά μας

Ἡ τελεία αὐτὴ συνφωνία Πατρὸς-Υἱοῦ ἀποτελεῖ τὴν βάση καὶ τὸ θεμέλιο γιὰ τὴν ὁλοκληρωμένη ἑνότητα τῶν πιστῶν ἐν Χριστῷ ἀδελφῶν («ἵνα ὦσι τετελειωμένοι εἰς ἕν, καθὼς ἡμεῖς ἕν ἐσμέν», ὅ.π. 23), ἡ ὁποία μὲ τὴν σειρά της εἶναι ἡ ἀναγκαία προϋπόθεση, γιὰ νὰ γνωρίσῃ καὶ νὰ πιστεύσῃ στὸν Θεό ὁ κόσμος ὁ ἐν τῶ πονηρῶ κείμενος

Η αγία εορτή της Πεντηκοστής είναι ένας ξεχωριστός σταθμός στον εορτολογικό κύκλο του ενιαυτού για την Εκκλησία μας. Αυτή μαζί με το Πάσχα αποτελούν τις αρχαιότερες εορτές, οι οποίες ανάγονται ως τους αποστολικούς χρόνους.

π. Αθανάσιος Μυτιληναίος : Απίστευτο κόλπο του διαβόλου που κρατάει τον άνθρωπο μακριά από τον Θεό

Ποιός γεννᾶ τήν αἵρεσι; Δυό πράγματα: ὁ Διάβολος καί ὁ ἐγωϊσμός τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Διάβολος εἶναι ὁ σπορεύς τῶν ζιζανίων τῆς παραβολῆς τῶν ζιζανίων, πού ἐλέγαμε τήν περασμένη φορά. Ὅπως εἴπαμε, εἶναι ἡ μέθοδός του, ἡ μέθοδος τῆς νοθείας. Μετά τόν Σταυρόν καί τήν Ἀνάστασιν ὁ Διάβολος πλέον μετέρχεται τήν μέθοδον τῆς νοθείας, δηλαδή τῆς ἀποκλίσεως ἀπό τήν ἀλήθειαν, δηλαδή τήν αἵρεσιν. Ὁ Διάβολος δέν ἀρνεῖται, ἀλλά τροποποιεῖ…

Γενικά μνημόσυνο ονομάζεται η τελετή εκείνη που γίνεται σε μνήμη νεκρών. Συνήθως είναι θρησκευτική και συνοδεύεται με σχετικές δεήσεις προς ανάπαυση της ψυχής των.

Ένα βασικό σημάδι για να καταλάβεις ότι ο αντίχριστος έρχεται… (π. Αθανάσιος Μυτιληναίος ♰)

Ζούσαν σ’ ένα σπήλαιο της αρχαίας Απολλωνίας, αρχικά ο Φήλικας, ο Περεγρίνος και ο Ερμείας, όπου ήρθαν από την Αθήνα, ο διάκονος Ίσαυρος, ο Βασίλειος και ο Ιννοκέντιος και μαζί έδωσαν νικηφόρους πνευματικούς αγώνες, με λόγο και με έργα, αρνούμενοι να αποστατήσουν, παρά τις προκλήσεις και τις απειλές, από την αλάνθαστη πίστη του Χριστού και να ασπαστούν την ειδωλολατρία.

Εἶναι λοιπὸν φανερὸ ὅτι οἱ μὲν ἄρχοντες καὶ οἱ βασιλεῖς ποὺ εἶναι ἄξιοι αὐτῆς τῆς τιμῆς προχειρίζονται στὸ ἀξίωμα αὐτὸ ἀπὸ τὸν Θεό. Οἱ ἄλλοι πάλι ποὺ εἶναι ἀνάξιοι προχειρίζονται κατὰ παραχώρησιν ἢ καὶ βούλησιν τοῦ Θεοῦ σὲ ἀνάξιο λαὸ ἐξ αἰτίας αὐτῆς ἀκριβῶς τῆς ἀναξιότητός των. Καὶ ἄκουσε σχετικὰ μερικὲς διηγήσεις.

Δεν χωρεί καμμία αμφιβολία, ότι ο βουδισμός, ως θρησκεία, εί­ναι χάλκευμα του θρησκευτικού συναισθήματος και παραπλάνησις του σατανά. Είναι φανερόν, ότι οι δυστυχείς Γιόγκι εμπαίζονται από πο­νηρά πνεύματα, τα οποία και τον διδάσκαλόν των πρίγκηπα ηπάτησαν. Αλλά λαμβάνουν παρ’ αυτών αποζημίωσιν τινα, μίαν ψευδαίσθησιν μακαριότητος υπό μορφήν φωτοφανειών, αι οποίαι δεν είναι άγνω­στοι εις τους καθ’ ημάς…

Έπρεπε οι πρώην δύσπιστοι και φοβισμένοι μαθητές να βιώσουν το γεγονός της Αναστάσεως του Διδασκάλου τους και να αποβάλλουν κάθε δισταγμό και ψήγμα απιστίας για Εκείνον. Έπρεπε να αποβάλλουν κάθε ίχνος λαθεμένης μικροεθνικιστικής ιουδαϊκής αντίληψης για το Μεσσία.

Όταν ήμουν στα νειάτα μου κατηχητής, είχα ένα κατηχητόπουλο που το έλεγαν Δημήτρη. Προερχόταν από χριστιανική οικογένεια και ήταν πολύ καλό παιδί και καλός χριστιανός. Τον αγαπούσα πολύ, αλλά είχε πολλές ανησυχίες πνευματικές…….

Μια από τις δραματικότερες περιόδους της εκκλησιαστικής μας ιστορίας είναι και ο 20ος αιώνας, όπου δοκιμάστηκαν σκληρά πολλές Ορθόδοξες Εκκλησίες από τα μαρξιστικά καθεστώτα

«Το Φως του κόσμου» – π. Γεώργιος Σχοινάς . Κήρυγμα π. Γεωργίου Σχοινά στον Άγιο Νικόλαο Φιλοπάππου – Κυριακή του Τυφλού, 09 Ιουνίου 2024