ρπβ’
«Ὁ μοναχός νά δέχεται ἁπλά ἀπό ὅλους παρατηρήσεις καί νά ἀφήνη ὅλους μέσα στό Μοναστήρι νά γίνουν οἱ τεχνίτες τοῦ νέου του ἀνθρώπου. Νά ἔχη τό νοῦ του συνέχεια στόν Χριστό».
ρπγ’
«Διαφέρει πολύ ὁ κόσμος ἀπό τόν μοναχισμό. Οἱ κοσμικοί εἶναι ὁμόφωνοι, ὄχι ὅμως καί ὁμότροποι. Μέσα στό ἴδιο σπίτι ἄλλα κάνει ὁ πατέρας, ἄλλα ἡ μητέρα. Στό Μοναστήρι εἴμαστε ὁμόφωνοι καί ὁμότροποι. Εἴμαστε ἀπό διαφορετικά μέρη, ὅμως ἕνας εἶναι ὁ σκοπός. Τά ἴδια φρονοῦμε, τόν ἴδιο τρόπο ἀγῶνος ἔχουμε. Πρέπει νά νιώθουμε περισσότερο ἀπό ἀδελφοί, διότι μᾶς ἑνώνει ὁ Χριστός».
ρπδ’
«Νά κόβετε τό θέλημά σας. Ὑπακοή στόν διακονητή, ὅπως στόν Γέροντα, ἀφοῦ ἐκεῖνος ἔχει τήν εὐθύνη καί αὐτός θά ἀπολογηθῆ, ἄν γίνη κάποιο λάθος. Ἄν δέν κάνης ὑπακοή στόν διακονητή, οὔτε στόν Γέροντα θά κάνεις».
ρπε’
«Στήν μοναχική ζωή δέν ὑπάρχει (τό ἀνθρωπίνως) σωστό καί δίκαιο. Σωστό εἶναι αὐτό πού βοηθᾶ τόν σκοπό μας (τήν σωτηρία μας). Τό παράλογο πολλές φορές εἶναι τό σωστό. Ὅταν δέν δεχώμαστε ἕναν λόγο, εἴμαστε νήπια καί δείχνουμε τό πνευματικό μας μπόϊ».
ρπς’
«Στό μαρτύριο ὑπάρχει πόνος, ἀλλά ἡ ἀγάπη γιά τόν Χριστό εἶναι μεγαλύτερη, τόν νικᾶ».
ρπζ’
«Ἄν δέν μπορῆ νά πῆ ὁ μοναχός, “καλά μέ ἔκανε ὁ Γέροντας πού μέ μάλωσε, ἐγώ φταίω”, τοὐλάχιστον νά πῆ, “μέ δοκιμάζει”· νά μήν κατεβάση τά μοῦτρα καί πῆ “δέν μέ ἀγαπᾶ”».
ρπη’
«Ὁ ἀδελφός πού ἔχει καλό περιεχόμενο, καλούς λογισμούς, δέν μπορεῖ νά βάλη κακό λογισμό. Οἱ κακοί λογισμοί φανερώνουν φιλάσθενη ψυχή πού ἔχει πολλή ἐμπάθεια. Χρειάζεται νά ἀναγνωρίση τήν πτώση της, νά μετανοήση καί σέ μία βδομάδα φεύγουν ὅλα».
ρπθ’
«Ὅταν κάποιος μέ βρίζη, μία κοσμική ἀντιμετώπιση εἶναι νά τοῦ δώσω καί ἐγώ μία σφαλιάρα. Ἄλλος πιό προχωρημένος θά συγκρατηθῆ νά μήν ἀντιδράση, καί τό τέλειο, (εἶναι), ὁ ἀπαθής χαίρεται, ὅταν τόν βρίζουν».
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα