«Τό πιό σπουδαῖο στήν προσευχή δέν εἶναι οὔτε ἡ ἀναπνοή οὔτε ἡ στάση μας, ἀλλά ἡ μετάνοια καί ἡ καρδιακή προσευχή. Ἄν προσεύχεσαι μέ τό κομποσχοίνι καί οἱ λογισμοί τρέχουν συνέχεια, τότε σταμάτησέ τα ὅλα, καί τήν προσευχή καί τούς λογισμούς, καί ὁ νοῦς νά μείνη γιά λίγο ἄδειος ἀπ᾿ ὅλα. Εἶναι σάν νά ξαπλώνης, ὅταν ὁ ἐχθρός πυροβολᾶ καί οἱ σφαῖρες περνοῦν ἀπό πάνω σου. Ἔπειτα ἄρχισε πάλι τήν εὐχή».
«Γιά νά προκόψουμε στήν εὐχή, δέν πρέπει νά ἔχουμε φροντίδες, ἀλλά νά ἔχουμε ὑπακοή, κοπή θελήματος καί ἐγκράτεια. Πρῶτα πρέπει νά κόψουμε τό θέλημα, μετά τήν φιληδονία καί τόν ἐγωϊσμό. Τότε ἡ εὐχή ἔχει καρπό».
«Τήν εὐχή δέν μπορεῖς νά τήν μάθης, αὐτή σοῦ δίδεται ὡς δῶρο. Ὅταν συνέχεια λές τήν εὐχή, μετά ἀπό πολλή ἐπιμονή καί ἄσκηση, αὐτή μόνη της μπαίνει στήν καρδιά καί δέν ἐξέρχεται πιά».
«Ἄν στήν Ἐκκλησία μπορῆς νά παρακολουθῆς τήν ἀκολουθία, καλῶς. Ἄν δυσκολεύεσαι, τότε νά λές τήν εὐχή. Τό σπουδαῖο εἶναι νά εἶναι ὁ νοῦς στόν Θεό».
«Νά ἔχης ἄκρα ὑπακοή στούς πατέρες τῆς Μονῆς, ἀλλά νά μή μιμηθῆς τά ἔργα τους, ἄν δέν εἶναι καλά».
«Ὁ καλόγερος δέν πρέπει νά ἀρκῆται μόνο στά διατεταγμένα καθημερινά του καθήκοντα, ἀλλά νά προσεύχεται περισσότερο. Βλέπει κάποιον ἀδελφό πού ἔχει ἀνάγκη, ἄς κάνη ἕνα 300άρι κομποσχοίνι. Ἤ ὅταν ἔχη χρόνο σέ μία ἀργία, ἄς κάνη καί ἕνα κανόνα νά τόν ἔχη γιά τά γεράματά του ἤ ὅταν ἀρρωστήση καί δέν μπορῆ νά κάνη τόν κανόνα του».
«Ὅταν βλέπης ὅτι σέ προσβάλλουν λογισμοί ἀπό τόν πειρασμό, ἄφησε λίγο τό ἐργόχειρό σου καί κάνε ἕνα κομποσχοίνι μέ σταυρούς ἤ γονατιστός λέγοντας:
“Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με”.
“Ἥμαρτον Κύριε, συγχώρεσέ με τόν ἁμαρτωλόν”».
«Ἡ ἡσυχία πολύ βοηθᾶ βέβαια, ἀλλά πρῶτα πρέπει νά ἔχουμε μέσα μας ἡσυχία. Ἀλλοιῶς, καί ἐξωτερικά νά ἔχουμε ἡσυχία, δέν προκόβουμε. Χωρίς τήν ἐσωτερική ἡσυχία μπορεῖ καί νά πάθουμε ζημιά καί νά πλανηθοῦμε».
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα