Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΙΛΛΙΩΤΗΣ»

Γωνιά της Γλώσσας 25 – Γεωργίου Ἰ. Βιλλιώτη: Τὸ κύριο ὄνομα τῆς ἡμέρας

Εἶναι προφανὲς καὶ στὸν μὴ εἰδικὸ ὅτι ἡ μελαγχολία εἶναι σύνθετη λέξη ἀπὸ τὴν μέλαινα χολή. Τὶ σχέση ἔχει ἡ χολὴ μὲ τὴν συναισθηματικὴ κατάσταση τῆς κατήφειας; Σύμφωνα μὲ τὸν Ἀλκμαίωνα τὸν Κροτωνιάτη ἡ ὑγεία ἑδράζεται…

Μέρος 1ο – 13η Πανελλήνια Σύναξη Νεότητος «Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης» – Ἀθήνα 10/3/24

Μὲ μεγάλη ἐπιτυχία στέφθηκε ἡ 13η πανελλήνια σύναξη νεότητος στὴν Ἱ. Μ. Παντοκράτορος ΤΑΩ Πεντέλης μὲ θέμα: «ΝΕΟΙ ΚΑΙ ΓΛΩΣΣΑ». Πρωταγωνιστὲς στὴν φετινὴ σύναξη δὲν ἦσαν οἱ ὁμιλητές, ἀλλὰ οἱ νέοι μας ποὺ συμμετεῖχαν ἐνεργὰ μὲ ἐρωτήσεις, παρατηρήσεις καὶ εὐθύβολα σχόλια. Ἡ γλῶσσα, ἡ γλῶσσα μας ἡ ἑλληνική, μὲ τὸν ἀμύθητο πλοῦτο της ἀφορᾶ τοὺς νεούς. Ἡ γλῶσσα εἶναι ὁ κόσμος μας, ἡ πατρίδα μας· εἶναι οἱ ρίζες μας…

Ελληνική Ταυτότητα και Γλώσσα

– Ποιὰ εἶναι ἡ σχέση γλώσσας καὶ πολιτισμοῦ; Ποιὰ εἶναι ἡ προσφορὰ τῆς ἑλληνικῆς στὶς εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες; – Τί ξεχωριστὸ ἔχει ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα; και πῶς συνετέλεσε στὴ διατήρηση τῆς ταυτότητάς μας; – Ποιὰ εἶναι ἡ προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας στὴ διάσωση τῆς Ἑλληνικῆς; – Ποιά εἶναι ἡ ποιότητα τῶν Ἑλληνικῶν στὶς μέρες μας; Διδάσκεται ἐποικοδομητικὰ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα στὰ σχολεῖα; – Γιατί εἶναι χρήσιμη ἡ διδασκαλία τῶν ἀρχαίων ἐλληνικῶν στὴ δευτεροβάθμια ἐκπαίδευση;

Γεώργιος Βιλλιώτης: Γλωσσική στρέβλωση. Αίτια και Προοπτικές. [Ξενοδοχείο Caravel, 9 Φεβρουαρίου 2020]

Στὴν ἀρχὴ κάθε σχολικοῦ ἔτους θέτω στοὺς μαθητὲς τῆς Α΄ Λυκείου τὸ ἀκόλουθο ἐρώτημα: Στὸ μάθημα τῆς Νεοελληνικῆς Γλώσσας διδαχθήκατε πλῆθος κειμένων στὰ τρία χρόνια ποὺ φοιτήσατε στὸ Γυμνάσιο. Πεῖτε μου ἕνα κείμενο ποὺ ἔχει ἐντυπωθῆ στὴν μνήμη σας;

Ταξιδιάρες λέξεις. Γκλάμουρ

Ἡ κακόηχη λέξη γκλάμουρ ἔχει πιὰ μπεῖ στὴ ζωή μας. Ἡ δυτικότροπη ζωή μας ἄφησε τὰ σημάδια της στὴ γλῶσσα. Γκλάμουρ εἶναι ἡ αἴγλη ποὺ ἐκπέμπει ἕνα πρόσωπο ἀπὸ τὴν ἐξωτερική του ἐμφάνιση: χολιγουντιανό γκλάμουρ, τὸ γκλάμουρ τῆς πρωταγωνίστριας.

Ἀπὸ τὴν ἐκκλησιαστικὴ παρακαταθήκη. Ἀβρόχοις ποσὶν

Ὡς γνωστὸν οἱ Ἑβραῖοι μὲ τὴ θαυματουργικὴ ἐπέμβαση πέρασαν τὴν Ἐρυθρὰ Θάλασσα «ἀβρόχοις ποσὶν» χωρὶς νὰ βρέξουν τὰ πόδια τους. Ἡ φράση λέγεται ὅταν ὁλοκληρώσουμε ἕνα δύσκολο ἔργο χωρὶς νὰ κοπιάσουμε. Πῆρε τὸ πτυχίο του ἀβρόχοις ποσίν.

Ποιοτικὰ ἑλληνικά. Κάνω

Ἡ κατάχρηση τοῦ ἀπολεξικοποιημένου ρήματος κάνω ἔχει καταντήσει ἐνοχλητική. Ἀκοῦμε ἔκανε τὴ δημοπρασία (ἀντὶ διενήργησε), ἔκανε τὴν ἀγοραπωλησία (ἀντὶ πραγματοποίησε), κάνει ὡραῖο λάδι (ἀντὶ παράγει), κάνει ἀκριβὰ δῶρα (ἀντὶ προσφέρει), πόσο κάνει τὸ δαχτυλίδι (ἀντὶ κοστίζει) …

Ποιοτικά ἑλληνικά. Διοίκηση

Διοίκηση εἶναι ἡ ρύθμιση καὶ ὁ ἔλεγχος τῆς ὁμαλῆς λειτουργίας ἑνὸς ὀργανισμοῦ. Ἡ διοίκηση μπορεῖ νὰ εἶναι σώφρων, συνετή, χρηστή, στιβαρή, φατριαστική, χαλαρή. Συνώνυμα εἶναι τὸ πηδάλιο (ἀνέλαβε τὸ πηδάλιο τῆς ἑταιρείας/τῆς ὁμάδας), τὰ ἡνία (τὰ ἡνία τῆς ὁμάδας ἀνέλαβε ὁ διάσημος τεχνικός), ἡ διακυβέρνηση, ἡ διαχείρηση.

Γλώσσα, τό αἷμα τοῦ πνεύματός μας

Πρέπει νἄσαστε περήφανοι, νἄμαστε ὅλοι περήφανοι, ἐμεῖς καὶ τὰ παιδιά μας γιὰ τὴ γλῶσσα μας. Εἴμαστε οἱ μόνοι σ’ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη ποὺ ἔχουμε τὸ προνόμιο νὰ λέμε τὸν οὐρανὸ “οὐρανὸ” καὶ τὴ θάλασσα “θάλασσα”, ὅπως τὴν ἔλεγαν ὁ Ὅμηρος καὶ ὁ Πλάτωνας πρὶν δυόμισι χιλιάδες χρόνια. Δὲν εἶναι λίγο αὐτό.

Περί ἐγκλημάτων καί ποινῶν

Ὁ Ἀριστοτέλης στὰ Πολιτικά του παρατηρεῖ ὅτι οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τὴν ἔμφυτη ἐπιθυμία νὰ συνυπάρχουν μὲ τοὺς ἄλλους ἀνθρώπους. Στὶς μεταπτωτικὲς ὅμως κοινωνίες αὐτὴ ἡ συνύπαρξη δὲν εἶναι καθόλου αὐτονόητη· ἡ ἰδιοτέλεια, ἡ πλεονεξία, τὸ μῖσος, ἡ ὀργή, ὁ φθόνος ὑποσκάπτουν τὴν εὐταξία.

Ἀνακαλύπτω τὶς ρίζες τῶν λέξεων. Λωποδύτης

Λωποδύτης· στὰ ἀρχαῖα ἑλληνικὰ ἦταν αὐτὸς ποὺ γλιστράει στὰ ροῦχα κάποιου ἄλλου, αὐτὸς ποὺ κλέβει τὰ ροῦχα τῶν λουομένων. Ὅταν οἱ ταξιδιῶτες ἤθελαν νὰ πλυθοῦν σὲ ἕνα ποτάμι, ἄφηναν τὰ ροῦχα τους στὶς ὄχθες τοῦ ποταμοῦ.

Τιμαλφεῖς λέξεις. Ἀδόκητος

Πῶς θὰ ἀντέξη τὸν ἀδόκητο χαμὸ τῆς συζύγου του; ἀντιμετώπισε μὲ σθένος τὴν ἀδόκητη συμφορά. Ἡ λέξη εἶναι σύνθετη ἀπὸ τὸ στερητικὸ α καὶ τὸ ρῆμα δοκῶ «προσδοκῶ, νομίζω, θεωρῶ».

Ἀληθεύοντες ἐν γλώσσῃ. Ἄγω

Τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ρῆμα ἄγω χρησιμοποιεῖται στὰ νέα ἑλληνικὰ καὶ ὡς ἁπλὸ καὶ ὡς σύνθετο. Ὡς ἁπλὸ διατηρεῖ τὴν ἀρχαία σημασία του «ὁδηγῶ, φέρνω»: ἡ κυβέρνηση ἄγεται σὲ συμβιβασμό. Κυρίως ὅμως χρησιμοποιεῖται ὡς σύνθετο …

Περί Πάτρης

Ὑπάρχουν στὸ λεξικὸ ὁρισμένα λήμματα πού, ἂν καὶ ἑρμηνεύωνται ἀπὸ τὸν λεξικογράφο, τὸ σημαινόμενό τους δὲν γίνεται ἀντιληπτὸ σὲ ὅλη τους τὴν ἔκταση ἀπὸ ἐκείνους ποὺ δὲν μετέχουν στὴν πολιτισμικὴ παράδοση ποὺ διακονεῖ ἡ γλῶσσα.

Γλωσσικοί μῦθοι

Ἔχετε πιθανὸν ἀκούσει ἢ διαβάσει ὅτι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα γιὰ μιὰ ψῆφο δὲν ἔγινε ἡ γλῶσσα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν Ἀμερικῆς. Σύμφωνα μὲ τοὺς ἐπινοητὲς αὐτοῦ τοῦ μύθου στὸ τέλος τῆς δεκαετίας τοῦ 18ου αἰῶνα διεξήχθη ψηφοφορία στὶς Η.Π.Α. μὲ σκοπὸ νὰ ἀποφασίσουν οἱ πολῖτες …

Delirium Graecum: Church – Ὁ φιλίστωρ: Ἀλφάβητο

Ἡ ἀγγλικὴ λέξη church ἐμφανίζεται στὴν Ἀγγλικὴ λίγο πρὶν ἀπὸ τὸ 900 μ.Χ. Ἔχει γερμανικὴ προέλευση (Κirche). Οἱ Ἄγγλοι τὸ γερμανικὸ k τὸ πρόφεραν ch. Σύμφωνα μὲ τὸ λεξικὸ τοῦ  Wahrig τὸ οὐσιαστικὸ Kirche εἶναι τὸ ἑλληνικὸ κυριακὸν (δῶμα), δηλαδὴ ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου.

Ὁμιλεῖτε ἑλληνικά: Τηλεμαχία – Ἀπό τή σοφία τῶν γνωμικῶν: Τυφλοῦται γάρ περί τό φιλούμενον ὁ φιλῶν

Ἐπειδὴ ὁ διάλογος μεταξὺ τῶν πολιτικῶν ἀρχηγῶν κατήντησε ντιμπέιτ (ποὺ ἀνάγεται στὸ λατικὸ ρῆμα battuere «χτυπῶ») ἂς κρατήσουμε τουλάχιστον τὴν τηλεμαχία μὲ τὴν ἐλπίδα οἱ διαπληκτισμοὶ τῶν κομματανθρώπων θὰ γίνη κάποτε μάχη ἐπιχειρημάτων πολιτικῶν ἐπ’ἀγαθῷ τῆς πολιτικῆς.

Ἀπό τήν ἐκκλησιαστική γλωσσική παρακαταθήκη. Ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται

Ἡ ψαλμικὴ φράση (Ψαλμοί, 41,8) δηλώνει τὶς θλίψεις ποὺ πλημμυρίζουν τὴν ψυχὴ τοῦ ἀνθρώπου· ἡ μία θλίψη μοῦ φέρει τὴν ἄλλη. Τὸ πλῆρες χωρίο εἶναι «ἄβυσσος ἄβυσσον ἐπικαλεῖται εἰς φωνὴν τῶν καταρρακτῶν σου, πάντες οἱ μετεωρισμοί σου καὶ τὰ κύματά σου ἐπ’ ἐμὲ διῆλθον»· ὁ ψαλμωδὸς χρησιμοποιεῖ τὴ μεγαλοπρεπῆ αὐτὴ εἰκόνα γιὰ νὰ παραστήση τὴ θλίψη του.

Ἀνακαλύπτω τίς ρίζες τῶν λέξεων. Ὡραῖος

Σχηματίζεται ἀπὸ τὸ οὐσιαστικὸ ὥρα καὶ τὸ παραγωγικὸ τέρμα -ιος. Ὡραῖος ἦταν αὐτὸς ποὺ συναίβαινε τὴν κατάλληλη ὥρα ἢ ἐποχή. Στὰ ἀρχαῖα κείμενα γίνεται γίνεται λόγος γιὰ ὡραίους καρπούς, ὡραῖον γάμον, ἀκόμα καὶ γιὰ ὡραῖον θάνατον.

Τιμαλφεῖς λέξεις. Ἠγερία καί ἠγερία

Τὸ ὄνομα Ἠγερία χρησιμοποιεῖται σήμερα γιὰ νὰ  δηλώση τὴ γυναίκα ποὺ ἀσκεῖ ἐπιρροὴ καὶ ἐμπνέει τοὺς δημόσιους ἄνδρες. Π.χ. Γιὰ τοὺς φίλους τοῦ Περικλῆ ἡ Ἀσπασία ἦταν ἡ συμπαραστράτια του, ἡ ἠγερία του στὶς μεγάλες ἐμπνεύσεις καὶ ἡ δασκάλα του στὴ ρητορική.

Ἀληθεύοντες ἐν γλώσσῃ. Ἀποφασίζω

Συχνὰ ἀκοῦμε φράσεις ὅπως «Ἡ κυβέρνηση ἀποφάσισε ὅτι θὰ μειώσει τοὺς μισθούς» ἢ «Ἀποφάσισα ὅτι δὲν θὰ τοῦ ξαναμιλήσω». Πρόκειται γιὰ ἐσφαλμένη σύνταξη τοῦ βουλητικοῦ ρήματος ἀποφασίζω. Τὰ βουλητικὰ ρήματα (ὅπως θέλω, ἐπιθυμῶ, παρακαλῶ) συντάσσονται μὲ βουλητικὴ πρόταση.

Ἀληθεύοντες ἐν γλώσσῃ. Ἀναδοχή και υἱοθεσία

Μὲ ἀφορμὴ τὸ νομοσχέδιο ποὺ ἀφορᾶ τὴν ἀναδοχὴ τέκνων ἀπὸ ὁμόφυλα ζευγάρια δημιουργήθηκε σύγχυση μεταξὺ τῶν ὅρων ἀναδοχὴ καὶ υἱοθεσία. Ἡ λέξη ἀναδοχὴ εἶναι οἰκεία στοὺς περισσότερους Ἕλληνες …

Παρετυμολογίες

Παρετυμολογία εἶναι ἡ ἐσφαλμένη ἐτυμολογία μιᾶς λέξεως. Ἐπειδὴ ἡ ἐτυμολογία τῶν λέξεων εἶναι δέλεαρ γιὰ τοὺς ὁμιλητές, συχνὰ ἐτυμολογοῦν τὶς λέξεις σύμφωνα μὲ τὶς προσωπικές τους ἀντιλήψεις. Ἡ πιὸ «διάσημη» παρετυμολία εἶναι ἡ προέλευση τῆς λέξεως ἄνθρωπος …

Delirium Graecum

Ἡ ἀρχαία ἑλληνικὴ μέσῳ κυρίως τῆς Λατινικῆς προσέφερε ἑκατοντάδες χιλιάδες λέξεις, ρίζες λέξεων, προθήματα καὶ ἐπιθήματα σὲ ὅλες τὶς εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες. Ἀκόμα καὶ τὸ ἀλφάβητο τῶν εὐρωπαϊκῶν γλωσσῶν εἶναι ἑλληνικό.

Ἑλληνικὴ ταυτότητα καὶ γλῶσσα

Τί ξεχωριστὸ ἔχει ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα; Καὶ πῶς συνετέλεσε στὴ διατήρηση τῆς ταυτότητάς μας; Ποιά εἶναι ἡ προσφορὰ τῆς Ἐκκλησίας στὴ διάσωση τῆς Ἑλληνικῆς; Ποιά εἶναι ἡ ποιότητα τῶν Ἑλληνικῶν στὶς μέρες μας; Διδάσκεται ἐποικοδομητικὰ ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα στὰ σχολεῖα;

Ὁμιλεῖτε Ἑλληνικά: Διαδίκτυο – Ἀπό τή σοφία τῶν γνωμικῶν: Νόει καί τότε πράττε

Ἀντὶ γιὰ τὴ λέξη ἴντερνετ εἶναι προτιμότερο νὰ χρησιμοποιοῦμε τὴ λέξη διαδίκτυο ποὺ σχηματίζει παράγωγα διαδικτυώνομαι, διαδικτυακός, διαδικτυακά. Παραδείγματα χρήσης: πλοηγοῦμαι (ὄχι σερφάρω) στὸ διαδίκτυο, συνδέομαι στὸ διαδίκτυο, πάροχος τοῦ διαδικτύου.

Ἀπό τήν ἐκκλησιαστική γλωσσική παρακαταθήκη. Ἐπιστήθιος φίλος

Ἐπιστήθιος φίλος εἶναι ὁ ἐγκάρδιος, ὁ ἀκριβός, ὁ στενός, ὁ ἀγαπημένος φίλος: Ὁ Ὑπουργὸς Παιδείας εἶναι ἐπιστήθιος φίλος τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Ἡ φράση προέρχεται ἀπὸ τὴ γνωστὴ σκηνὴ τοῦ κατὰ Ἰωάννην Εὐαγγελίου (13, 25):  «ἀναπεσὼν δὲ ἐκεῖνος ἐπὶ τὸ στῆθος τοῦ Ἰησοῦ λέγει αὐτῷ».

Ἀνακαλύπτω τὶς ρίζες τῶν λέξεων. Βοήθεια

Τὸ οὐσιαστικὸ βοήθεια προέρχεται ἀπὸ τὴ φράση «έπὶ βοήν θέω «τρέχω», ἑπομένως τρέχω νὰ ἀνταποκριθῶ στὴ βοὴ τοῦ ἄλλου. Τὸ ὁμηρικὸ ρῆμα θέω σημαίνει «τρέχω»: περὶ ψυχῆς θέον Ἕκτορος (ἔτρεχαν γιὰ τὴ ζωὴ τοῦ Ἕκτορα).

Τιμαλφεῖς λέξεις. Ἐπίνοια καί ἐπίπνοια

Ἐπίνοια εἶναι ἡ ἐπινοητικότητα, ὁτιδήποτε κοινούργιο καὶ πρωτότυπο συλλαμβάνει ὁ νοῦς, εἶναι ἐπίσης ἡ ἱκανότητα νὰ ἐπινοῆ κανεὶς νέα καὶ πρωτότυπα πράγματα. Δὲν πρέπει νὰ συγχέεται μὲ τὴν ἐπίπνοια. Ἐπίπνοια εἶναι ἡ «θεία ἔμπνευση».

Ἀληθεύοντες ἐν γλώσσῃ. Ἀπαυδάω-ὤ

Τὸ ρῆμα ἀπαυδάω-ῶ (ἀπό + αὐδή «ὁμιλία»), ποὺ σημαίνει «δὲν μπορῶ νὰ μιλήσω», «δὲν ἀντέχω ἄλλο», ἐκφέρεται λανθασμένα στὸν παρακείμενο «ἔχω ἀπηυδήσει», ἀντὶ «ἔχω ἀπαυδήσει» ποὺ εἶναι ὁ ὀρθὸς τύπος.

Λόγος ἄπνευστος καὶ ἄτονος

Ὥσπου ἤρθαμ΄ ἐμεῖς, μὲ τὰ διπλώματα καὶ τοὺς νόμους, νὰ τὸν βοηθήσουμε. Καὶ σχεδὸν τὸν ἀφανίσαμε. Ἀπὸ τὸ ἕνα μέρος τοῦ φάγαμε τὰ κατάλοιπα τῆς γραφῆς του καὶ ἀπ΄ τὸ ἄλλο τοῦ ροκανίσαμε τὴν ἴδια του τὴν ὑπόσταση.

Σελίδες