Σήμερα, λοιπόν, αυτή τη μέρα να ευγνωμονούμε το Θεό που μας έδωσε την Υπεραγία Θεοτόκο. Γιατί; Γιατί είναι το πιο άξιο πρόσωπο από όλους τους ανθρώπους που ζήσανε στη γη…….
Στήν ζωή ἤλθαμε προκειμένου νά μάθουμε νά ἀγαποῦμε. Ὄχι γιά νά κάνουμε περιουσίες καί νά συνάξουμε ἀγαθά μόνο. Οὔτε γιά νά γνωρίσουμε λίγο τόν Θεό καί νά τοῦ ζητοῦμε νά μᾶς βοηθᾶ στούς στόχους μας. Ἤλθαμε γιά νά ἀγαπήσουμε τόν Θεό καί τόν κάθε ἄνθρωπο.
Ὁ Κύριος ζήτησε ἀπό τόν δαιμονισμένο τῆς χώρας τῶν Γαδαρηνῶν νά τοῦ πεῖ τό ὄνομά του. Ἀντί γι αὐτό τοῦ ἀπάντησαν οἱ δαίμονες. Ὁ δυστυχισμένος αὐτός εἶχε χάσει ἀκόμη καί τό ὄνομα-ταυτότητά του, ἐξ αἰτίας τῆς ἁμαρτωλότητας αὐτοῦ καί τῶν συντοπιτῶν του.
Μία ξεχωριστῇ ὁμιλία τοῦ μακαριστοῦ γέροντος Δωροθέου Τζεβελέκα στήν ἑορτή τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.
…Αὐτό μποροῦμε νά τό κάνουμε καί σήμερα…Γίνεται! Καί ὅλοι ἔχουμε αὐτή τήν πρόσκληση, σέ αὐτό τό δρόμο νά πᾶμε καί νά μή βάζουμε νερό στό κρασί μας. Νά μιλήσουμε στό Θεό μέσα ἀπό τά βάθη τῆς ψυχῆς μας καί νά κάνουμε μία ἀληθινή προσπάθεια νά πᾶμε κοντά Τοῦ.
Ἐάν κάνουμε αὐτή τήν προσπάθεια, τότε…Και σέ ἐμᾶς συμβαίνει μία μεταμόρφωση, ὄχι μόνο στό Χριστό.
Οἱ κάτοικοι τῶν Γεργεσηνῶν παρέβαιναν τήν ἐντολή τοῦ Μωσαϊκοῦ νόμου νά μήν τρώγουν χοίρειο κρέας. Ἡ ὕπαρξη τοῦ δαιμονισμένου καί τό σημεῖο τοῦ Κυρίου μέ τόν πνιγμό τῆς ἀγέλης τῶν χοίρων δέν τους συνέτισαν. Ἀντίθετα, ἀντί νά μετανοήσουν, ἔδιωξαν τόν Θεάνθρωπο Ἰησοῦ ἀπό τόν τόπο τους, παραμένοντας ὑποχείρια τοῦ σατανᾶ, ἐξ αἰτίας τῆς ἀγάπης τους γιά τό χρῆμα.
Τό θαῦμα εἶναι φανέρωση τῆς θείας δόξας. Τό θαῦμα δέν γίνεται γιά νά πιστεύσουν οἱ ἄνθρωποι. Ἐπειδή ὑπάρχει ἡ πίστη γίνεται τό θαῦμα. Ἐπί πλέον τό θαῦμα εἶναι ἱστορικό γεγονός καί ἐντάσεται στήν ὅλη πορεία τῆς ἱστορίας τῆς θείας οἰκονομίας. Τό θαῦμα, ὅπως στήν περίπτωση τοῦ ἑκατοντάρχου, φανερώνοντας τήν θεία δόξα στόν κόσμο δέν ἀφορᾶ μόνο ἕνα πρόσωπο ἀλλά ἀνήκει στήν κοινότητα καί τήν ἱστορία.
Μακαριστού Γέροντος Δωροθέου
Κάθε ἄνθρωπος μπορεῖ νά ἀναφωνήσει τά λόγια τοῦ Θωμᾶ: «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Ὁ Χριστός ἐκτός ἀπό ἄσαρκος καί ἔνσαρκος Λόγος, εἶναι ὁ «πνευματικῶς ὀρώμενος» μέσα στήν Ἐκκλησία καί μετά τήν Ἀνάληψή του. Σοῦ ἐπιτρέπει νά τόν ψηλαφήσεις ἐάν εἶσαι καλοπροαίρετος. Ἡ ἴδια ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ παράταση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ μέσα στόν κόσμο.
Σήμερα, ὑποδεχόμαστε τόν νικητή τοῦ θανάτου. Μετά ἀπό μιά πνευματική προσπάθεια σαράντα ἡμερῶν μέ νηστεία καί ἄσκηση ἄς παρακαλέσουμε τό Θεό νά μᾶς ἐπιτρέψει νά ζήσουμε τό μυστήριο τῆς Ἐκκλησίας μέσα ἀπό τά γεγονότα τῆς Μεγάλης Ἑβδομάδας, νά ἀκολουθήσουμε τόν Κύριο στόν Γολγοθᾶ ἀλλά καί στήν ἔνδοξη Ἀνάσταση.
Ἡ θριαμβευτική εἴσοδος στήν ἱερουσαλήμ δέν κράτησε πολύ. Τό ἴδιο πλῆθος πού ἔψαλλε «εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος», ἔκραζε λίγες μέρες ἀργότερα «σταύρωσον, σταύρωσον αὐτόν». Ἡ σταθερότητα στήν πίστη ἀπαιτεῖ ἄσκηση καί χρόνο.
Ἡ Ἐκκλησία, σάν παράταση τῆς ζωῆς τοῦ Χριστοῦ στή γῆ, τό αὐτό πράττει. Εἶναι ἱατρεῖο ὅπου θεραπεύονται οἱ πληγωμένες ἀπό τήν ἁμαρτία ψυχές τῶν ἀνθρώπων (ἱερά ἐξομολόγηση), παρέχει τροφή (τήν θεία Κοινωνία) στόν πεινασμένο, προστασία μέ τήν πανοπλία τοῦ ἁγίου βαπτίσματος, ἐλπίδα μέ τήν πρόγευση τῶν μελλόντων ἀγαθῶν.
Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης, στόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία τιμητικά ἀφιερώνει τήν σημερινή τέταρτη Κυριακή τῶν Νηστειῶν, εἶναι ὁ συγγραφέας τοῦ βιβλίου τῆς «Κλίμακος», τῆς σκάλας δηλαδή τῶν διαδοχικῶν βαθμίδων μέχρι τήν ἄνοδο στόν ἀγωνοθέτη Χριστό.
Κατά τόν Ἀπ. Παῦλο «ἡ θλῖψις ὑπομονήν κατεργάζεται, ἡ δέ ὑπομονή δοκιμήν, ἡ δέ δοκιμή ἐλπίδα, ἡ δέ ἐλπίς οὐ καταισχύνει, ὅτι ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ ἐκκέχυται ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν διά Πνεύματος Ἁγίου»( Ρωμ. 5, 5). Παρουσιάζει ἐδῶ ὁ Ἀπόστολος τήν ἀνελικτική πορεία τῆς ψυχῆς ἀπό τήν ἐργασία τῶν ἐντολῶν.
μελέτη στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα
ΚΥΡΙΑΚΗ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΕΝΝΗΣΗ
Γέροντος Δωροθέου
Στήν σημερινή Κυριακή πρό τῶν Φώτων, ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει γιά τήν βίωση τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῶν Φώτων. Στήν εὐαγγελική περικοπή κυριαρχεῖ τό πρόσωπο τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Βαπτιστοῦ καί τό κήρυγμά του πού εἶναι κήρυγμα τῆς μετανοίας. Ὁ Ἅγιος Ἰωάννης μαζύ μέ τήν Θεοτόκο εἶναι τά πρόσωπα πού, πλήν τοῦ Μεσσία Χριστοῦ, προφητεύονται στήν Παλαιά Διαθήκη…..
Κήρυγμα Μακαριστού Πατρός Δωροθέου την Κυριακή Β’ Λουκά
Κήρυγμα μακαριστοῦ Πατρός Δωροθέου
Κυριακή μετά τήν ὕψωση τοῦ Τιμίου Σταυροῦ
Ὁ Κύριος ὁμιλεῖ στήν σημερινή περικοπή στόν Νικόδημο, τόν νυκτερινό μαθητή καί διδάσκαλο τοῦ Ἰσραήλ. Τοῦ ἀποκαλύπτει τήν σωτηριολογική ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ. Ὁ Σταυρός εἶναι αὐτή ἡ ἴδια ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου.
Ὁ Χριστός, εἴτε ὡς ὁ ἄσαρκος Λόγος τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης εἴτε ὁ ἔνσαρκος τῆς Καινῆς,
Οἱ γεωργοί τοῦ ἀμπελῶνος(Ἱουδαῖοι) ἐφόνευσαν πρῶτα τούς ἀπεσταλμένους (Προφῆτες) καί τελικά καί τόν υἱόν τοῦ οἰκοδεσπότου, τόν κληρονόμο τῆς περιουσίας. Ἡ ἀχαριστία καί ἡ σκληροκαρδία τῶν γεωργῶν ὑπάρχει καί σήμερα πού ἔχει πληθυνθεῖ ἡ ἁμαρτία. Ὁ Θεός ἐκάλεσε τόν Ἰσραήλ πού ἀποδείχθηκε ἀνεπαρκής γιά τήν εὐλογία πού ἔλαβε. Μέ παρόμοιο τρόπο ὁ Θεός τείνει τό χέρι πρός πολλούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι δέν ἀποδέχονται τήν πρόσκληση. Πολλοί οἱ κλητοί,……
Απόσπασμα από μία ξεχωριστή ομιλία του γέροντος Δωροθέου, η οποία είχε εκφωνηθεί στην εορτή της Κοίμησης της Θεοτόκου με τίτλο “Η Παναγία ανάμεσά μας”.
Μια ξεχωριστή απόδοση της συγκεκριμένης Ευαγγελικής περικοπής απο τον Μακαριστό Όσιο Γέροντα, που εστιάζει στις ευθύνες των γονέων απέναντι στα τεκνία τους.
Εἶναι ἐνδιαφέρον νά δοῦμε γιατί ὁ κόσμος πῆγε στήν ἔρημο…Η ἁγιότητα εἶναι ἕνας μαγνήτης και τραβάει τόν κόσμο κοντά του. Στά δικά μας χρόνια βλέπεις πώς ὁ κόσμος πηγαίνει στούς ἀνθρώπους πού ἔχουν τό Ἅγιο Πνεῦμα νά τούς ἐπισκεφτεῖ. Εἶναι ἡ ἁγιότητα ἕνας μαγνήτης. Καί τό Χριστό, λοιπόν, ὅταν πῆγε στήν ἔρημο καί ἔμεινε ἐκεῖ μέ τούς μαθητές Τοῦ πῆγε ὁ κόσμος νά Τόν συναντήσει. Εἶναι σάν νά ὀσμίζεται τήν ἁγιότητα καί νά τήν ἀκολουθεῖ.
Ὁμιλία τοῦ Μακαριστοῦ Πατρός Δωροθέου γιά τήν Κυριακή Ζ΄ Ματθαίου,
Εὐαγγελική περικοπή: ἡ θεραπεία τῶν δύο τυφλῶν
Στό κέντρο λοιπόν τῆς ὕπαρξής του, στόν «λύχνο τοῦ σώματος», τόν ὀφθαλμό τῆς ψυχῆς, πού ἐδῶ νοεῖται ὁ νοῦς, πρέπει νά κατοικήσει ὁ Θεός. Ὁ λόγος τοῦ Κυρίου νά γίνει «λύχνος τοῖς ποσίν μου καί φῶς τοῖς τρίβοις μου» (Ψαλμ. 118, 105). Ὁ ἄνθρωπος πρέπει νά θεωρήσει ὡς τήν πρώτη ἀγάπη τῆς ζωῆς του τόν Θεό. Ἡ ἀγάπη πρός τόν Θεό ὑπερβαίνει τήν ἀγάπη πρός κάθε τι γήινο εἴτε αὐτό εἶναι ἡ οἰκογένεια, ὁ πλοῦτος, ἡ δόξα, εἴτε εἶναι ὁποιαδήποτε ἄλλη ἀγάπη.
Στήν Εὐαγγελική διήγηση οἱ ἁπλοί ψαράδες τῆς λίμνης Γενησαρέτ ἀναγνώρισαν τόν Κύριο καί τόν ἀκολούθησαν. Τό κριτήριο ἦταν ἡ ἁπλότητα καί ἡ καθαρότητα τῆς καρδιᾶς τους. Ὅπως ἀναφέρουν οἱ Πατέρες οἱ Ἀπόστολοι ἐκήρυξαν «ἁλιευτικῶς» καί ὄχι ἀποδεικτικῶς. Τό κήρυγμά τους ἦταν ἔκφραση τῆς ἐμπειρίας τους ἀλλά καί τῆς ἰδιοσύστασης τοῦ χαρακτήρα τους.
Ο μακαριστός γέροντας Δωρόθεος Τζεβελέκας μας μιλά για την ζωή ενός σύγχρονου Αγίου της μαρτυρικής εκκλησίας μας, του Αγίου Λουκά, επισκόπου Συμφερουπόλεως Κριμαίας και Ιατρό.
Ο γέροντας αναφέρεται στα δύο χαρακτηριστικά που ξεχώρισαν τον Άγιο, το πνεύμα ομολογίας στον Χριστό, και την αγάπη του προς τον άνθρωπο. Τα δύο αυτά χαρακτηριστικά ο γέροντας θέλει να σταθούν σαν οδηγός και στην δική μας σύγχρονη ζωή.
Πεντηκοστή εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς καθόδου τοῦ Ἁγίου Πνεύματος στούς μαθητές καί Ἀποστόλους. Τό Ἅγιο Πνεῦμα ἔκτοτε μαζί μέ τόν Κύριο Ἰησοῦ κυβερνοῦν τήν Ἐκκλησία.
Πείτε μου εάν αξίζει κάτι στον κόσμο αδέλφια… Τα χρήματα; Η δόξα; Η ομορφιά; Οι απολαύσεις; Τί έχει να μας δώσει αυτός ο κόσμος άραγε; Που να μπορεί να πληρώσει το ίδιο αντίτιμο, για να χάσουμε το Θεό. Και είναι ανόητο να μην πασχίζουμε κάθε στιγμή της ζωής μας να προσελκύσουμε τη χάρη του Αγίου Πνεύματος. Για αυτό και ο κυριότερος τρόπος για να προσκαλέσουμε το Θεό να μείνει μέσα μας είναι η μετάνοια. Έτσι έρχεται ο Θεός….
Ὁ Ἰησοῦς, λοιπόν, στήν Ἀρχιερατική Προσευχή του στό Μυστικό Δεῖπνο, μέρος τῆς ὁποίας ἀποτελεῖ τό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ζητᾶ τά παραπάνω μέ τήν προσευχή του: «ἵνα ἕν ὦσιν». Ζητᾶ νά γίνουμε καί ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι ἕνα μέ τήν Ἁγία Τριάδα. Ὄχι νά εἴμαστε δοῦλοι ἤ ὑπηρέτες ἀλλά υἱοί καί θυγατέρες τοῦ Θεοῦ.
Γιά τόν λόγο αὐτό ὁ Ἀπ. Παῦλος ζητᾶ ἀπό τούς ποιμένες νά προσέχουν πρῶτα τόν ἑαυτό τους καί μετά τό ποίμνιο. Τό «πρόσεχε σεαυτῷ» τῆς Ἁγίας Γραφῆς ἀντιδιαστέλλεται συνήθως μέ τό «γνῶθι σαυτόν» τῶν ἀρχαίων Ἑλλήνων συγγραφέων. Τό «προσέχετε ἑαυτοῖς» τοῦ σημερινού ἀποστολικοῦ ἀναγνώσμα-τος τονίζει τήν ἀνάγκη γιά νήψη καί ἐργασία τῶν ἐντολῶν. Νήψη εἶναι ἐκείνη ἡ κατάσταση τῆς ψυχῆς ὅπου ὁ νοῦς εἶναι στραμμένος στόν ἐσωτερικό ἄνθρωπο.
Ὁ Εὐαγγελιστής Ἰωάννης γιά μιά ἀκόμη φορά καταπιάνεται μέ τό θέμα τῆς ὁράσεως τοῦ Θεοῦ. Πῶς ἄλλοι ἄνθρωποι διακρίνουν τόν Θεό καί τόν διαχωρίζουν ἀπό τά κτίσματα ἐνῶ ἄλλοι εὑρίσκονται σέ σύγχιση; Πῶς εἶναι δυνατόν οἱ ἄνθρωποι νά ἀπαλλαγοῦν ἀπό τήν τυραννία τῶν κτισμάτων;
Μακαριστού Γέροντος Δωροθέου : Στό σημερινό εὐαγγέλιο τιμῶνται δύο ὁμάδες μαθητῶν: οἱ κηδευτές καί οἱ μυροφόρες. Καί οἱ δύο ἔχουν κάτι κοινό: τήν τόλμη, πού πηγάζει ἀπό τήν ἀγάπη τους στόν Χριστό. Οἱ κηδευτές, Ἰωσήφ ἀπό Ἀριμαθαίας καί Νικόδημος ὁ νυχτερινός μαθητής, ἐνταφίασαν τό σῶμα τοῦ Χριστοῦ ….
Ὁ Ἰησοῦς καί στή σημερινή περικοπή ὀνομάζει τόν Θεό Πατέρα. Ὁ Θεός δέν εἶναι ἕνα παντοδύναμο ἀλλά ἀπρόσιτο ὄν, ἀλλά εἶναι Πατέρας. Ἡ σχέση μας μαζύ του εἶναι σχέση τέκνων πρός τόν Πατέρα. Αὐτό προϋποθέτει τήν πατρική ἀγάπη, τήν στοργή, τήν πρόνοιά του πρός ἐμᾶς….
Καθώς διανύουμε τήν περίοδο μετά τήν Ἀνάσταση, ἡ Ἐκκλησία λουσμένη στό φῶς τῆς Ἀνάστασης ψάλλει: «Νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός…». Οἱ συνέπειες τῆς Ἀνάστασης ἐπέρχονται σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους. Τό γεγονός τῆς Ἀνάστασης ἀφορᾶ ὅλους τούς ἀνθρώπους
Σελίδες