Διαδικτυακή Ομιλία της Ε.ΡΩ, το Σάββατο 19 Μαρτίου 20:30 με τον π. Στυλιανού Καρπαθίου με θέμα : Γιατί ἡ Θεία Εὐχαριστία εἶναι ἡ ταυτότητα τῆς Ἐκκλησίας
Πληροφορηθήκαμε όσα συνέβησαν και δημοσιεύτηκαν, πρόσφατα, με αφορμή τη συμμετοχή μαθητών/τριών ενός Δημοτικού Σχολείου του Ηρακλείου Κρήτης στον Εκκλησιασμό και στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, την ημέρα εορτασμού των Τριών Ιεραρχών και προστατών της ελληνικής Παιδείας.
Ὁ Γέροντας Εὐθύμιος γιά τόν κορονοϊό: « Τά μέτρα προστασίας πού ἐπιβάλλει ἡ κυβέρνηση ἔχουν δημιουργήση κλῖμα τρομοκρατίας. Ἔχουμε ἀνώτερα ἐμβόλια καί “φάρμακα ἀθανασίας”, τά ἅγια Μυστήρια. Ὁ φόβος πρέπει νά ἐκλείψη, εἶναι ἀταίριαστος γιά τούς χριστιανούς»!
“Νὰ λοιπόν, αὐτὸ τὸ ὁποῖο ἔλειπε, ἰδοὺ ποὺ μᾶς τὸ χάρισε ἀλλὰ καὶ ἀδιαλείπτως μᾶς τὸ χαρίζει διὰ μέσου τῆς ἁγίας κοινωνίας τῶν μυστηρίων, ἀφοῦ μᾶς χαρίζει δὶ` αὐτῆς ὅσα πλούτη καὶ ἀγαθὰ ἔχει τὸ πανάγιό του σῶμα καὶ τὸ τίμιό του αἷμα καὶ ὅσα ἀξιοβράβευτα καὶ ὅσες ἀρετὲς ἔχει ἡ θεωθεῖσα ψυχή του καὶ ὅσες φυσικὲς τελειότητες ἔχει ἡ θεότητά του…”
Βιώματα, εμπειρίες και θαύματα με τον Άγιο Παΐσιο. Κονιτσιώτες μιλούν για τις διδαχές, τα χαρίσματα, τις προρρήσεις και τα θαύματα του Οσίου Παϊσίου!
Μέχρι τώρα γνωρίζαμε ότι στην πατρίδα μας η ορθόδοξη Θεολογία και η Επιστήμη δεν είχαν εχθρικές σχέσεις και προθέσεις μεταξύ τους, αλλά, αντίθετα, βρίσκονταν σε μια αγαστή συνύπαρξη και συνεργασία, σχέση που κυριάρχησε, όχι μόνον κατά την περίοδο της ρωμιοσύνης αλλά και καθ’ όλη την περίοδο της νεοελληνικής Ιστορίας.
Είναι ξεκάθαρη, η προτροπή του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, προς τους πιστεύοντας σε Αυτόν. Η Θεία Κοινωνία, μετά από εξομολόγηση είναι το εφόδιο του Ορθοδόξου Χριστιανού, για την άλλη ζωή. Οι Ορθόδοξοι κληρικοί της πατρίδας μας κοινωνούσαν λεπρούς, φυματικούς και στην συνέχεια κατέλυαν την Θεία Κοινωνία και έφυγαν από τον παρόντα κόσμο πλήρεις ημερών.
Οι σημερινοί χριστιανοί και ακόμη χειρότερα ιερείς και επίσκοποι που εμπιστεύονται τον νόμο των ανθρώπων (αυθεντοποιώντας τους «ειδικούς» επιστήμονες) και απορρίπτουν την εμπειρία της Εκκλησίας με το να φοβούνται εντός της μυστηριακής κοινωνίας την μετάδοση λοιμωδών ασθενειών, επιστρέφουν ως σύγχρονοι Γαλάτες στην προτέρα κατάσταση του νόμου των ανθρώπων.
….ἀνακοινώνει ὁμόφωνα, καί πρός κάθε κατεύθυνση, ὅτι τό Πανίερο Μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας εἶναι ἀδιαπραγμάτευτο, ἡ δέ Ἐκκλησιαστική ἐμπειρία μαρτυρεῖ ὅτι ὁ καθιερωμένος σήμερα, καί ἐπί σειρά αἰώνων, τρόπος τῆς μετάδοσης τοῦ Παναγίου Σώματος καί τοῦ Τιμίου Αἵματος τοῦ Χριστοῦ μας στούς πιστούς, δέν ἀποτελεῖ αἰτία ἀσθένειας, γι᾽ αὐτό καί δέν τίθεται σέ καμία συζήτηση ἤ διάλογο.
Τώρα πια που οδηγούμαστε προς μία «κανονικότητα», πιστεύουμε ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να τοποθετηθούμε αναφορικά με ένα άκρως σοβαρό και εξαιρέτως πνευματικό θέμα και εμείς οι κάτωθι προσυπογράφοντες κληρικοί που διακονούμε στα νοσηλευτικά ιδρύματα ανά την Ελληνική Επικράτεια.
Άρχισε δειλά-δειλά να γίνεται λόγος περί αλλαγής του τρόπου μετάδοσης του σώματος και του αίματος του Χριστού στους πιστούς. Το παράδοξο δεν είναι ότι η φιλολογία αυτή καλλιεργείται από ανθρώπους άγευστους της εκκλησιαστικής και μυστηριακής ζωής (σύμφωνα με τα τωρινά δεδομένα, διότι αυτά αλλάζουν. Πρώην τέτοιοι άγευστοι, όταν «ἦλθον εἰς ἑαυτόν», έφτασαν σε ανείπωτα πνευματικά ύψη-π.χ. Απ. Παύλος, Μαρία η Αιγυπτία, Σαμαρείτιδα, αγία Πελαγία, Μωυσής ο Αιθίοπας, άγιος Βάρβαρος, άγιος Αχμέτ ο νεομάρτυς και άλλοι αναρίθμητοι).
Μέ πόνο ψυχῆς καί συνοχή καρδίας σᾶς ἀπευθύνουμε τήν παροῦσα ἐπιστολή, σχετικά μέ τήν πρωτοφανῆ ὑγειονομική ἀπειλή πού κυριαρχεῖ στήν παγκόσμια ἐπικαιρότητα τίς τελευταῖες ἡμέρες. Παρακολουθοῦμε σχετικά μέ τό ζήτημα αὐτό, τήν μεγάλη πίεση πού δέχεται ἡ Ἱεραρχία τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀπό καλοπροαίρετους ἐπικριτές, ἀλλά καί τόν ἀμείλικτο πόλεμο ἀπό κακοπροαίρετους γνωστούς ἐκκλησιομάχους πού βρῆκαν ἀφορμή……
Συγκρίνων κάποιος τήν ἐποχή μας πρός ἄλλες παλαιότερες διαπιστώνει ὅτι ἀρκετοί ἄνθρωποι, ὀλίγον ἕως πολύ, παραδέχονται ὅτι ὑπάρχει κάποιος θεός. Εὐκολότερα μάλιστα αὐτοί δέχονται τόν Χριστόν ὡς ἕνα σοφό διδάσκαλον, ὡς μίαν ἐξαιρετική προσωπικότητα, ἀλλά ὄχι ὡς τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος.