Ο γερω Ἀθανάσιος, ἀπό τό Κελλί τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος, γνώρισε παλαιά στά Καυσοκαλύβια ἀσκητές πού περνοῦσαν ὅλη τήν ἑβδομάδα μέ ἐνάτη, χωρίς λάδι· μόνον τό Σαββατοκύριακο κατέλυαν.
Στο σπίτι μας παραπάνω – διηγήθηκε ο Όσιος Εφραίμ Κατουνακιώτης – καθόταν ένας καλόγηρος και, κρίσις Θεού, ήτανε δαιμονισμένος. Οι γέροι δεν μπορούσαν να έρχονται κάτω στο σπίτι μας, να μεταλάβουν, και πήγαινα εγώ στο σπίτι τους απάνω, που είναι ο π. Γεδεών εκεί απάνω, και τους μετελάμβανα…
Το θέμα δεν είναι μόνο να κάνεις αγρυπνία, αλλά να είσαι άγρυπνος. Και στην πίστη και στην αρετή και στην αγάπη. Ξέρεις πόσο εύκολα γλιστράει η αρετή; Μέσα σε ένα λεπτό μπορείς να χάσεις την αγάπη. Στην Εκκλησία, όποτε και να κοιτάξεις, όπου και να κοιτάξεις, δεν έχουμε κοιμισμένους, αλλά ακοίμητους.
Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Λέγε την ευχούλα
Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Η υπακοή φέρνει την προσευχή
Μὲ ἀφορμὴ τήν συμπλήρωση δύο ἐτῶν ἀπό την τὴν ἁγιοκατάταξη τῶν Ἁγίων Ἁγιορειτῶν Γερόντων, θυμόμαστε καὶ παραθέτουμε σημεῖα ἀπὸ μαρτυρίες, διδαχὲς καὶ νουθεσίες τους, τὰ ὁποία παραμένουν διαχρονικὰ καὶ διδακτικὰ καὶ στὶς μέρες μας. Ἂς ἀκούσουμε τὶς προτροπὲς τῶν Ἁγίων καὶ ἂς μιμηθοῦμε τῆς ζωή τους καὶ τὸ παράδειγμά τους!
Ἐὰν ἐσύ, αὐτὸν τὸν λόγο, τὸν ὁποῖον λές, δὲν τὸν ἔχεις σὲ πράξη, τὰ παιδιὰ δὲν πληροφοροῦνται. Ὄχι. Πρέπει ἐσὺ πρῶτος νὰ πᾶς στὴν Ἐκκλησία, νὰ γευθεῖς τὴν γλυκύτητα τῆς Ἐκκλησίας, οὕτως ὥστε, ὅταν τὸ πεῖς στὰ παιδιά, ἀπὸ μέσα “ἐρεύγεσαι” (=φανερώνεις, ἀποκαλύπτεις, βλ. Μάτθ. 13, 35). …Διότι αὐτό, τὸ ὁποῖον ἔχεις, τὸ μεταδίδεις· βγαίνει μία ἀκτίνα Χάριτος ἀπὸ μέσα σου καὶ μεταδίδεται, στὰ παιδιά. Τὰ παιδιά, τὰ ὁποία εἶναι βαπτισμένα καὶ σὺ βαπτισμένος πληροφοροῦνται
Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης: Η ζωή μου στο Άγιον Όρος
Ερωτήματα στον Άγιο Εφραίμ Κατουνακιώτη
Ο Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης μας ομιλεί για τους πλουσίους καρπούς της ευχής Του Ιησού στη ζωής των Αγίων μας; για τα μέτρα τελειότατος και τα χαρίσματα που έλαβαν μέσω της αδιάλειπτης προσευχής Του Ιησού και της νήψεως!
Ορθόδοξο μονοπάτι
Άγιος Εφραίμ Κατουνακιώτης, ο Μάρτυς της Υπακοής -Μητροπολίτης Λεμεσού Αθανάσιος – Όρος Αλατόμητον
Τόσο πρόσεχαν οι Πατέρες την καρδιά τους
Aν θες να γλιτώσεις, φύγε, αν θέλεις να αγιάσεις μείνε… σκέψου και αποφάσισε…
Σε λίγο η αχνή του φιγούρα περιφερόταν στους διαδρόμους και τις αυλές του σκοτεινού σπιτιού. Στο ένα χέρι τον φακό και το τριακοσιάρικο κομποσχοίνι με τα μαρτυρικά (μικρές χάνδρες για το μέτρημα των κομποσχοινιών) να κρέμονται από τον σταυρό, και στο άλλο χέρι το ναυτικό σκαμνάκι. Πήγαινε και καθόταν σε μία συγκεκριμένη άκρη της αυλής. Έστρωνε μπρος του και ένα τσουβαλάκι για τις μετάνοιες. Ένα άστρο από τα πολλά του ξάστερου ουρανού ανέτελλε απ’ τα βράχια. Όταν αργότερα μεσουρανούσε, θα σήμαινε το τέλος της προσευχής του.