Δημοσιεύσεις ετικέτας «ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ»

Ἡ ἑλληνορθόδοξη παιδεία καλλιεργοῦσε τό πνεῦμα του καί ὁ ἔνθεος ζῆλος τοῦ διδασκάλου του κατακτοῦσε σιγά-σιγά τήν παιδική του ψυχή. Ἔφτασε μάλιστα νά ἐκφράζεται δημόσια ὁ μικρός ἀγαρηνός μέ ἰδιαίτερη ἐκτίμηση γιά τά ἱερά καί τά ὅσια των Ρωμιῶν, ἀντιδιαστέλλοντας τα μέ τά τῶν ὁμοεθνῶν του, τά ὁποῖα τώρα τά ὑποτιμοῦσε καί τά περιφρονοῦσε.

Ο Άγιος μέσω της Εικόνας του έχει κάνει πολλά θαύματα από πολύ παλιά έως σήμερα. Οι γιαγιάδες του χωριού (τότε που οι άνθρωποι ήταν αγνοί και απλοί) μας έλεγαν ότι μιλούσαν με τον Άγιο και άκουγαν το άλογό του όταν πήγαινε να κάνει κάποιον καλά, λόγω των πολλών περιστατικών και παρεμβάσεων του Αγίου στη καθημερινότητα τους, οι κάτοικοι τον ευλαβούνται πολύ

Μετά την κατάπαυση των διωγμών και την επικράτηση του χριστιανισμού σ’ όλο το Ρωμαϊκό κράτος, επί Μεγάλου Κωνσταντίνου, οι χριστιανοί ανήγειραν μεγαλοπρεπή Ναό στη Λύδδα της Ιόππης, όπου μετακόμισαν το ιερό λείψανο του Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, για να το προσκυνούν πλέον άφοβα. Έγιναν δε μετά την κατάθεση του Ιερού λειψάνου και τα εγκαίνια του Ναού….

Πρόκειται ίσως για το χωριό με την πιο οικογενειακή παραλία των Μεθάνων. Η ηρεμία και η γαλήνη είναι το κυρίαρχο στοιχείο του Αγίου Γεωργίου, ενώ στα καταγάλανα νερά του κρύβει ένα μεγάλο μυστικό από τον Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο…

Τo τραγούδι του Αγίου Γεωργίου από την θεία Ελένη Μαλτά, από τη Δυτική Μάνη. (Καταγραφή μοναχών Ιερού Καθίσματος της Μεταμορφώσεως Δολών Δυτικής Μάνης.)

Άγιε μου Γιώργη των Ρωμηών,
άγιε μου Γιώργη των Ελλήνων, των Γραικών,
άγιε μου Γιώργη των Ορθοδόξων Χριστιανών,
στάθηκες παλληκάρι, βράχος της πίστης

Τόν πα­τέ­ρα μου, πρίν προ­λά­βη νά φύ­γη γι­ά τήν Ἑλ­λά­δα, τόν ἔ­πια­σαν ὡς ἀντάρ­τη καί τόν ἔ­κλει­σαν στό κρα­τη­τή­ριο ὁ­λο­μό­να­χο. Οἱ στιγ­μές πού περ­νοῦ­σε ἦ­ταν γε­μᾶ­τες φό­βο καί ἀ­γω­νί­α. Ξαφ­νι­κά ἔ­λαμ­ψε κά­τι σάν ἀ­στρα­πή καί ἀ­κού­στη­κε ἕ­νας θό­ρυ­βος. Μι­σο­κοι­μι­σμέ­νος ἄ­κου­σε κά­ποι­ο ψί­θυ­ρο:

Η Ι. Μονή είναι από τις αρχαιότερες της Μητροπολιτικής περιφερείας. Χτίστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα. Πρόσφερε μεγάλη συμπαράσταση στους πρόσφυγες του 1922 της Μ. Ασίας, στα δύσκολα χρόνια της Γερμανοβουλγαρικής κατοχής και στους κατοίκους της περιοχής του Κορινού εξυπηρετώντας τους στις ποικίλες οικονομικές και πνευματικές τους ανάγκες.

Παράπλευρα σ΄αὐτὸν τὸν ναὸ καὶ σὲ κελὶ ποὺ εἶχε φτιάξει ὁ ἴδιος, μόνασε ὁ ἱερομόναχος Ἐμμανουήλ Λουλουδάκης καὶ μὲ τὸν θάνατό του τάφηκε στὸν λόφο. Ἐντὸς τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ σήμερα, ὑπάρχει ἐπιγραφή, ἡ ὁποία ἀναφέρει, ὅτι τὸν ναὸ τὸν ἔχτισε ὁ ἐν λόγῳ κρητικὸς μοναχός. Στὰ χρόνια τῆς δεκαετίας τοῦ 1880,ὁ ναὸς ἀνακαινίστηκε καὶ ἐπεξετάθη.

Η Ριζάριος Εκκλησιαστική Σχολή ιδρύθηκε το 1841, με κληροδότημα των ομογενών επιχειρηματιών αδελφών Μάνθου και Γεώργιου Ριζάρη και αποτελεί σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα ενεργά Εθνικά Κληροδοτήματα της χώρας μας.

Την ημέρα της εισόδου των γερμανικών στρατευμάτων στην Αθήνα (27 Απριλίου 1941),ο φρουρός Κωνσταντίνος Κουκίδης αρνούμενος να παραδώσει την ελληνική σημαία στους κατακτητές τυλίχθηκε με αυτήν και κατέπεσε από την Ακρόπολη! Στα δεξιά της εκκλησίας του Αγίου Γεωργίου υπάρχει σχετική ενεπίγραφη πλάκα για να θυμίζει τη θυσία του.

«Ἦταν ἕνας μουσουλμάνος ποὺ ὅμως εἶχε στὸ σπίτι του τὴν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Δημητρίου καὶ Γεωργίου. Εἶχε μαγαζὶ ὡραῖο, νοικοκυρεμένο. […]