Το πνεύμα των παλαιών Αγιορειτών. Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

     Εἶ­πε ὁ γε­ρωΚων­στάν­τιος ἀ­πό τό Κου­τλου­μου­σια­νό Κελ­λί τῶν Ἀρ­χαγ­γέ­λων, ὁ Γέ­ρον­τας τοῦ  π. Ρα­φα­ήλ: «Μέ ὁ­δη­γό τήν Πα­να­γί­α μας ἄς προ­χω­ρᾶ­με μέ­χρι νά πε­θά­νου­με ἐ­δῶ στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Πρίν ἀ­πό μᾶς ἦ­ταν ἄλ­λοι, τώ­ρα ἐ­μεῖς, ἀρ­γό­τε­ρα ἄλ­λοι θά ἔρ­θουν, ἄν μεί­νη κα­λο­γε­ρι­κό τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Ὅ­σο πά­ει χά­νει τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος τήν ἡ­συ­χί­α του, τήν εὐ­λά­βεια πρός τά πα­λαι­ά, σέ ὅ,τι βρή­κα­με. Νέ­α παι­διά, νέ­ο πνεῦ­μα κομ­μέ­νο ἀ­πό τήν πα­ρά­δο­ση».

*

     Ο γε­ρω–Μα­κά­ριος ὁ Κου­τλου­μου­σια­νός ἀ­πό τό Κελ­λί τοῦ “Ἐ­σταυ­ρω­μέ­νου”, ἐ­κοι­μή­θη ὑ­πέρ­γη­ρος σέ ἡ­λι­κί­α 103 ἐ­τῶν,  εἶ­πε: «Τόν και­ρό πού ἦρ­θα στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος ἦ­ταν πε­ρί­που 12.000 μο­να­χοί (μα­ζί μέ το­ύς λα­ϊ­κο­ύς). Οἱ ἐ­νά­ρε­τοι πα­λαι­ά ἦ­ταν ἀ­να­ρίθ­μη­τοι. Τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος ἐ­κεῖ­να τά χρό­νια δέν ἦ­ταν ὅ­πως εἶ­ναι σή­με­ρα. Σή­με­ρον ὑ­πάρ­χει ἐ­ξέ­λι­ξις δι­α­φο­ρε­τι­κή. Τό­τε εἶ­χε ἄλ­λη τά­ξη τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος στά πάν­τα· στά φα­γιά, στόν πλοῦ­το, στήν ἀ­κο­λου­θί­α καί σέ ὅ­λα ἦ­ταν ἄλ­λο Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Με­τά τά με­σά­νυ­χτα ἔ­λαμ­πε ὅ­λο τό Ὄ­ρος, παν­τοῦ ἄ­κου­γες ψαλ­μω­δί­ες, φω­νές, καμ­πά­νες, καί μπο­ροῦ­σες νά σκε­φτῆς ὅ­τι που­θε­νά σέ κα­νέ­να μέ­ρος τοῦ κό­σμου δέν δο­ξά­ζε­ται ὁ Θε­ός ὅ­πως εἰς τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος. Καί σή­με­ρα ἀ­κο­λου­θεῖ ἄλ­λα, ὄ­χι ἐ­κεῖ­να τά πα­λαι­ό­τε­ρα. Πα­λαι­ό­τε­ρα ὑ­πῆρ­χαν καί πα­τέ­ρες ἀ­νώ­τε­ροι καί θαυ­μα­στοί πολ­λοί, ἀλ­λά δέν ἐ­ξέ­λει­ψαν καί μέ­χρι τήν σή­με­ρον. Ὑ­πῆρ­χαν καί ὑ­πάρ­χουν. Τώ­ρα τε­λευ­ταῖ­α, ἐ­σχά­τως εἴ­χα­με τόν γέ­ρον­τα Πα­ΐ­σιο».

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα