πγ’
«Πολλοί πού πλανήθηκαν καί ὁ διάβολος τούς ἔκανε «προφῆτες», αὐτοί δέν εἶχαν ἀρχίσει ἀπό τήν μετάνοια καί τήν παρακολούθηση τοῦ ἑαυτοῦ τους ἀλλά ἔκαναν νηστεῖες, ἀγρυπνίες γιά νά ἁγιάσουν».
πδ’
«Ὅποιος συμμετέχει στόν πόνο κάποιου καί τοῦ πεῖ κάτι γιά νά τόν παρηγορήση, αὐτό εἶναι σάν εὐχή καί πολλές φορές ἐκπληρώνεται».
πε’
«Αὐτοί πού αὐτοκτονοῦν ἔχουν ἐγωϊσμό. Τούς σκοτίζει τό νοῦ ὁ διάβολος, τούς φέρνει σέ ἀπόγνωση καί τούς ὁδηγεῖ στήν αὐτοκτονία. Ὅταν ὅμως ὑπάρχη ταπείνωση, ἀκόμη καί νά γίνη αἴτιος κάποιου σκανδάλου, δέν αὐτοκτονεῖ ὁ ἄνθρωπος. Ἄν κανείς πάσχη στό μυαλό καί αὐτοκτονήση, ἐπιτρέπεται νά τόν θάψουν μέσα στό κοιμητήρι, ἔχει ἐλαφρυντικά».
πς’
«Κάθε λεωφορεῖο ξεκινᾶ ἀπό κάπου, καί κάθε κατάσταση δαιμονισμοῦ ἔχει μία ἀφετηρία, μία αἰτία. Δέν πρέπει νά ἀρχίση κανείς νά διαβάζη ἐξορκισμούς, ἄν δέν βρεθῆ πρῶτα ἡ αἰτία». (Θά πρέπει ὁ δαιμονισμένος πρῶτα νά ἐξομολογηθῆ ἀλλά καί ν᾿ ἀποκαταστήση κατά τό δυνατόν τήν ἀδικία).
πζ’
«Ὅσοι ἁγίασαν δέν εἶχαν ὅλοι ἁγίους Γεροντάδες, ἀλλά εἶχαν ἁγίους λογισμούς».
πη’
«Ἡ προσευχή εἶναι σάν τό ἀλεξικέραυνο πού τραβᾶ τούς κεραυνούς. Αὐτή ματαιώνει τήν ὀργή τοῦ Θεοῦ. Καθῆκον τοῦ μοναχοῦ εἶναι ἡ προσευχή γιά τόν ἑαυτό του καί γιά τόν κόσμο».
πθ’
«Ταπείνωση ἔχει αὐτός πού ὅ,τι καλό κάνει, τό ξεχνᾶ ἀμέσως καί τό παραμικρό καλό πού τοῦ κάνουν τό θεωρεῖ πολύ μεγάλο καί νιώθει εὐγνωμοσύνη».
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα