Ρήσεις και Διηγήσεις Αγίου Παϊσίου (πγ-πθ). Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

πγ’

«Πολ­λοί πού πλα­νή­θη­καν καί ὁ δι­ά­βο­λος τούς ἔ­κα­νε «προ­φῆ­τες», αὐ­τοί δέν εἶ­χαν ἀρ­χί­σει ἀ­πό τήν με­τά­νοι­α καί τήν πα­ρα­κο­λού­θη­ση τοῦ ἑ­αυ­τοῦ τους ἀλ­λά ἔκαναν νη­στεῖ­ες, ἀ­γρυ­πνί­ες γιά νά ἁγιά­σουν».

πδ’

«Ὅ­ποι­ος συμ­με­τέ­χει στόν πό­νο κά­ποι­ου καί τοῦ πεῖ κά­τι γιά νά τόν πα­ρη­γο­ρή­ση, αὐ­τό εἶ­ναι σάν εὐ­χή καί πολ­λές φο­ρές ἐκ­πλη­ρώ­νε­ται».

πε’

«Αὐ­τοί πού αὐ­το­κτο­νοῦν ἔ­χουν ἐ­γω­ϊ­σμό. Τούς σκο­τί­ζει τό νοῦ ὁ δι­ά­βο­λος, τούς φέρ­νει σέ ἀ­πόγνωση καί τούς ὁ­δη­γεῖ στήν αὐ­το­κτο­νί­α. Ὅ­ταν ὅ­μως   ὑ­πάρ­χη τα­πεί­νω­ση, ἀκόμη καί νά γί­νη αἴ­τιος κά­ποι­ου  σκαν­δά­λου, δέν αὐ­το­κτο­νεῖ ὁ ἄν­θρω­πος. Ἄν κα­νείς πά­σχη στό μυα­λό καί αὐ­το­κτο­νή­ση, ἐ­πι­τρέ­πε­ται νά τόν θά­ψουν μέ­σα στό κοι­μη­τή­ρι, ἔ­χει ἐ­λα­φρυν­τι­κά».

πς’

«Κά­θε λε­ω­φο­ρεῖ­ο ξε­κι­νᾶ ἀ­πό κά­που, καί κά­θε κα­τά­στα­ση δαι­μο­νι­σμοῦ ἔ­χει μί­α ἀ­φε­τη­ρί­α, μί­α αἰ­τία­. Δέν πρέ­πει νά ἀρ­χί­ση κα­νείς νά δι­α­βά­ζη ἐ­ξορ­κι­σμούς, ἄν δέν βρε­θῆ πρῶ­τα ἡ αἰ­τί­α». (Θά πρέ­πει ὁ δαι­μο­νι­σμέ­νος πρῶ­τα νά ἐ­ξο­μο­λο­γη­θῆ ἀλ­λά καί ν᾿ ἀ­πο­κα­τα­στή­ση κα­τά τό δυ­να­τόν τήν ἀ­δι­κί­α).

πζ’

«Ὅ­σοι ἁ­γί­α­σαν δέν εἶ­χαν ὅ­λοι ἁ­γί­ους Γε­ρον­τά­δες, ἀλ­λά εἶ­χαν ἁ­γί­ους λο­γι­σμούς».

πη’

«Ἡ προ­σευ­χή εἶ­ναι σάν τό ἀ­λε­ξι­κέ­ραυ­νο πού τρα­βᾶ το­ύς κε­ραυ­νο­ύς. Αὐ­τή μα­ται­ώ­νει τήν ὀργή τοῦ Θε­οῦ. Κα­θῆ­κον τοῦ μο­να­χοῦ εἶ­ναι ἡ προ­σευ­χή γιά τόν ἑ­αυ­τό του καί γιά τόν κό­σμο».

πθ’

«Τα­πε­ί­νω­ση ἔ­χει αὐ­τός πού ὅ,τι κα­λό κά­νει, τό ξε­χνᾶ ἀ­μέ­σως καί τό πα­ρα­μι­κρό κα­λό πού τοῦ κά­νουν τό θε­ω­ρεῖ πο­λύ με­γά­λο καί νι­ώ­θει εὐ­γνω­μο­σύ­νη».

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα