Αποφθέγματα από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

27 Μαΐου 2022 σε ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΙΑ, ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, ΒΙΟΓΡΑΦΙΕΣ, ΟΙ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΜΑΣ

    Ο γε­ρω Μα­κά­ριος ὁ Κου­τλου­μου­σια­νός ἀ­πό τό Κελ­λί τοῦ Ἐ­σταυ­ρω­μέ­νου, ὅταν εἶ­χε τό δι­α­κό­νη­μα τοῦ Ἐκ­κλη­σι­α­στι­κοῦ στό Κου­τλου­μού­σι, μία νύ­χτα εἶ­δε ἕ­να ὄ­νει­ρο πού δέν τοῦ ἔ­δω­σε ση­μα­σί­α. Στό «Με­τά φό­βου» ὅ­μως τῆς πρω­ϊ­νῆς θεί­ας Λει­τουρ­γί­ας εἶ­δε νά ἐ­κτυ­λίσ­σε­ται ἐ­νώ­πιόν του ἡ σκη­νή πού εἶ­δε στό ὄ­νει­ρό του. Ἐ­νῶ κρα­τοῦ­σε τό Εἰ­σο­δι­κό, εἶ­δε νά πλη­σιά­ζη γιά νά κοι­νω­νή­ση ἕ­νας λα­ϊ­κός. Τόν ἐμ­πό­δι­σε λέ­γον­τάς του: «Πί­σω, εἶ­σαι Κα­θο­λι­κός». Καί πράγ­μα­τι ἀ­πε­δεί­χθη ὅ­τι ἦ­ταν Κα­θο­λι­κός.

Στά γε­ρά­μα­τά του ἄν καί τυ­φλός, ἔ­βλε­πε ἀγ­γε­λά­κια πού εἶ­χαν ἕ­να πρό­σω­πο λαμ­πε­ρό. Ἔ­βλε­πε καί σπί­τια ὁ­λό­λαμ­πρα, πα­ρα­δει­σέ­νια. Ἔ­λε­γε: «Με­γά­λη χα­ρά πε­ρι­μέ­νει τούς ἀ­γω­νι­ζό­με­νους καί ὑ­πο­μο­νε­τι­κούς Χρι­στια­νούς».

Συμ­βού­λευ­ε μο­να­χό: «Πο­τέ σου νά μήν κά­νης χρή­μα­τα. Μή νοια­στῆς γιά τά γερά­μα­τά σου. Ἔ­χει ὁ Θε­ός γιά ὅ­λους. Δού­λευ­ε γιά τόν Κύ­ριο καί Αὐ­τός θά σέ βο­η­θή­σει. Πρό­σε­χε τά σαρ­κι­κά».

*

   Ο πα­πα Μα­κά­ριος ὁ Ρου­μᾶ­νος ἦρ­θε στό Ἅ­γιον Ὄ­ρος σέ ἡ­λι­κί­α 13 ἐ­τῶν καί ἔ­γι­νε μο­να­χός σέ Κα­λύ­βη στήν Λάκκου Σκή­τη. Ἔ­γι­νε ἱ­ε­ρέ­ας καί Πνευ­μα­τι­κός. Εἶ­χε ἕ­ναν γε­ί­το­να ἀ­νά­πο­δο καί, γιά νά μή φι­λο­νι­κοῦν, πῆ­γε καί κοι­νο­βί­α­σε στόν Ἅ­γιο Παῦ­λο. Ἀργότερα ἔσπα­σε τό πό­δι του καί δέν πο­λυ­κα­τέ­βαι­νε στήν ἀ­κο­λου­θί­α, πα­ρά μό­νο ὅ­ταν ἤ­θε­λε νά κοι­νω­νή­ση. Ἦ­ταν ὅ­μως πο­λύ βια­στής καί τά ἔ­κα­νε ὅ­λα στό κελ­λί του. Καί στήν τρά­πε­ζα δέν πή­γαι­νε. Τήν Κα­θα­ρά ἑ­βδο­μά­δα ἔμεινε ἔγ­κλει­στος στό κελ­λί του καί δέν ἔ­πι­νε οὔ­τε νε­ρό μέ­χρι τό Σάββατο. Ἦ­ταν πο­λύ αὐ­στη­ρός στόν ἑ­αυ­τό του καί ἐ­πι­ει­κής στο­ύς ἄλ­λους. Εἶ­χε φή­μη κα­λοῦ καί δι­α­κρι­τι­κοῦ πνευ­μα­τι­κοῦ. Ἐ­ξω­μο­λο­γεῖ­το σ᾿ αὐ­τόν ὁ πα­πα Δι­ο­νύ­σιος ἀ­πό τήν Κο­λι­τσοῦ καί πολ­λοί ἄλ­λοι Ρου­μᾶ­νοι ἀπ᾿ ὅ­λο τό Ἅ­γιον Ὄ­ρος.

Ἦ­ταν σι­ω­πη­λός καί εἶ­χε τό δι­α­κό­νη­μα τοῦ ράφτου. Σέ νε­ό­κου­ρο μο­να­χό εὐ­χή­θη­κε: «Τώρα πού ἔ­γι­νες μο­να­χός νά προ­σπα­θή­σης ἐ­δῶ νά εἶ­ναι ἡ ζωή σου καί ἐ­δῶ νά εἶ­ναι τά τέ­λη σου. Ἡ κα­λο­γε­ρι­κή δέν εἶ­ναι πεῖ­σμα καί δύ­να­μη, ἀλ­λά ὑ­πο­μο­νή καί ἀ­γά­πη».

Ἐ­κοι­μή­θη τό 1973 πλή­ρης ἡ­με­ρῶν, χω­ρίς νά   κου­ρά­ση το­ύς πα­τέ­ρες.

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα