Αποφθέγματα από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

   Ο ἡγού­με­νος Φί­λιπ­πος Λαυ­ρι­ώ­της εἶ­πε στόν πα­πα–Βα­σί­λη τόν Πνευ­μα­τι­κό: «Πο­τέ σου νά μήν πῆς σέ κά­ποι­ον πού θέ­λει νά ἐ­ξο­μο­λο­γη­θῆ”, ἔ­λα αὔ­ριο”∙ ὅταν ἤ­μουν στήν Ἁ­γί­α Τριά­δα Πει­ραι­ῶς, ἕνα βρά­δυ, μό­λις πῆ­γα νά κλεί­σω τήν Ἐκ­κλη­σί­α, ἦρ­θε μία γυ­ναῖ­κα, ζή­τη­σε νά ἐ­ξο­μο­λο­γη­θῆ καί τήν ἐ­ξω­μο­λό­γη­σα. Στό τέ­λος μοῦ εἶ­πε:

–Πά­τερ, κά­νε­τε κα­λά ἔρ­γα;

–Προ­σπα­θῶ, ἀ­πάν­τη­σα.

–Καί τί­πο­τε ἄλ­λο νά μήν ἔ­χης κά­νει, αὐ­τό πού ἔ­κα­νες σή­με­ρα σέ μέ­να, φθά­νει. Εἶ­χα σκο­πό νά πέ­σω στίς γραμ­μές τοῦ ἠ­λε­κτρι­κοῦ καί μέ ἔ­σω­σες. Σ᾽ εὐ­χα­ρι­στῶ».

*

   Ο γε­ρω–Φίλιππος ὁ Χαλ­κιᾶς εἶ­πε: «Ἡ μό­νι­μη ἐ­νοί­κη­ση (τῆς χά­ρι­τος) θέ­λει με­γά­λη ὑ­πο­μο­νή». 

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα