“Βαράτε. Είμαι Έλληνας Παπάς. Πεθαίνω για το Χριστό και την Πατρίδα” (π. Ιωακείμ Λιόλιας) – Η Εκκλησία μας είναι πάντα ένα διαρκές παρόν, όπως και ο Θείος Ιδρυτής της. Και σαν Στρατευομένη που είναι, ένα καθήκον έχει: Να θυσιάζεται… Κι αυτό έκαμε στο μεγάλο ΕΠΟΣ της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ τού ΣΑΡΑΝΤΑ. Κι αυτό εξακολουθεί να κάνει, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.
Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ
Εἶναι ὡραῖο νά βλέπης νέα παιδιά νά τιμοῦν τά Θεῖα καί νά ’ρχωνται γιά προσκύνημα στήν Παναγία, νά τήν ἔχουν στήριγμα καί βοήθειά τους, νά τήν παρακαλᾶνε γιά τήν προκοπή τους
Ἔτσι βλέπουμε ὄχι μόνο στίς πόλεις καί στά χωριά, ἄλλους νά τρέχουν στά νταούλια, στά μπουζούκια κ.λπ., νά ζοῦν ἀδιάφορα καί ἄλλους νά τρέχουν στίς ἀγρυπνίες, στίς Παρακλήσεις, στίς πνευματικές συγκεντρώσεις καί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί νά εἶναι δεμένοι μεταξύ τους.
Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο.
Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή.
31-12-2007 μ.χ. – Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος – “Σταθήτε Όλοι Όρθιοι στις Επάλξεις”
Ὁ δικός μας Ἅϊ Βασίλης, ὁ Ἅγιος Βασίλειος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης, τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει μέ αὐτόν τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς νέας ἐποχῆς ;
ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΑΛΙ. Ὁ 10χρονος Σαντιάγκο πού ζεῖ στήν Ἀργεντινή, ζήτησε ἀπό τούς φτωχούς γονεῖς του νά τοῦ δωρίσουν ἕνα τάμπλετ, ἄν καί ἤξερε ὅτι κάτι τέτοιο δέν πρόκειται νά συμβεῖ, καθώς δέν εἶχαν τά χρήματα.
Όταν λοιπόν έκανα κάτι καλό για κάποιον άνθρωπο, με την σκέψη της ανταπόδοσης, με μάλωνε. “Μην ξεγελάς τον εαυτό σου, ό,τι κάνεις το κάνεις πρώτα για σένα, για να νιώθεις εσύ καλά. Να θυμάσαι ότι το κάνεις για το εγώ σου”
Παντελὴς Πάπιστας Μαρτυρολογίου Βορείου Ἠπείρου συνέχεια…. Τὸ μαρτυρολόγιο τῆς Βορείου Ἠπείρου εἶναι μακρὺ καὶ δὲν φαίνεται νὰ ἔχει […]
Ἤμουν πολύ σκεπτική, ἀλλά τί εἶχα νά χάσω; Ὑπάρχει κάπου ἐκεῖ στήν Ἐκκλησία τους μήπως τό μυστικό, γιατί τόσοι Ἕλληνες εἶναι χαμογελαστοί καί χαρούμενοι ἀκόμα ὅταν περνοῦν μεγάλες θλίψεις; Ξεκίνησα νά γίνωμαι περίεργη.
Ἦρθε· καί τήν κούρεψα στό δωμάτιό μου, ὅπου σέ ἕνα τοῖχο εἶχα κολλήσει τήν φωτογραφία τοῦ Γέροντα. Ἐκείνη τήν εἶδε, ἀλλά δέν μοῦ εἶπε τίποτα. Μετά ἀπό λίγες μέρες, μοῦ εἶπε ὁ ἀδερφός μου: “Ξέρεις, ἡ φίλη μου μοῦ εἶπε, πώς τό προηγούμενο βράδυ πρίν ἔρθη σέ ἐσένα, εἶδε στόν ὕπνο της ἕναν Γέροντα…, τόν Γέροντα πού ἔχεις τήν φωτογραφία του στό δωμάτιό σου”.
Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. Το ένα ρωτά το άλλο: «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε, «Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, για αυτό τι θα ακολουθήσει αργότερα.» «Ανοησίες», είπε το πρώτο.
Ἀναλογίστηκα τὴν ὥρα ποὺ οἱ κάτοικοι ἀπὸ τὸ Βουλιαράτι ἀπέκλειαν συμβολικὰ τὴν ὁδὸ πρὸς τὸ Ἀργυροκάστρο, σὲ ἔνδειξη διαμαρτυρίας γιὰ τὴν ἀλβανικὴ ἀπανθρωπιά.
Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι, ἐμεῖς, οἱ νεοέλληνες χριστιανοί, ἔχουμε οὐσιαστικά καταργήσει στήν πράξη, ὅ,τι διδάσκει ἡ Ἁγία Πίστη μας, βρίσκοντας χιλιάδες “προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις” καί διαμορφώνοντας ἔτσι τή δική του “πίστη” ὁ καθένας μας.
Ἀπό τό ἄλλο μέρος, ἔγινε αἰτία ὁ πόλεμος νά συνειδητοποιήσω τί εἶναι ὁ ἀγώνας, ὁ ὁμαδικός πλέον καί ὄχι ὁ προσωπικός. Θέλω νά πῶ τί σημαίνει νά μάχεσαι καί σύ. Χωρίς τήν ἐμπειρία αὐτή, πιστεύω δέν θά μοῦ εἶχε ἀνοιχτεῖ ὁ δρόμος γιά τό Ἄξιον Ἐστί.
Κυκλοφορεῖ ἕνα κείμενο ποὺ λέει πὼς δὲν πρέπει νὰ ἀναρωτιόμαστε γιατί ὁ Θεὸς μένει σιωπηλὸς τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας, ἀφοῦ κι ὁ δάσκαλος διατηρεῖ τὴ σιωπὴ του κατὰ τὴ διάρκεια ἑνὸς διαγωνίσματος.
Πὼς μπορεῖς καὶ πιστεύεις στὸν Θεὸ χωρὶς νὰ ἔχεις ἐν γνώσει σου ὅλα ὅσα ἀφοροῦν στὴν πίστη;
Γύρισε τό παιδί ἀπό τό σχολεῖο, κάθισε στόν ὑπολογιστή καί δέν σηκώνεται ἀπό ἐκεῖ γιά κανένα λόγο. Δέν θέλει νά φάει, νά ξεκουραστεῖ, φυσικά νά διαβάσει…Σηκώνεται ἀργά τό βράδυ. Ἄν τολμήσω καί τόν ἐνοχλήσω γίνεται μεγάλη φασαρία, ἀντιδρᾶ καί σχεδόν μου ἐπιτίθεται…
Στὴν Ἑλλάδα τοῦ σήμερα, τίποτα δὲν ἔχει κριθεῖ ὁλοκληρωτικά. Τίποτα δὲν χάθηκε. Κανένα τέλος δὲν ἔχει ἐπέλθει. Ὅλα βρίσκονται σὲ ἐξέλιξη. Εἴμαστε ἀκόμη ἕνα γένος φωτεινό, ζωντανό, μὲ ἐλπίδα στὴν καρδιά!
Ο Γιώργος Θεοφάνους ήταν καλεσμένος στο «Μπράβο Ρούλα», το βράδυ του Σαββάτου. Ο συνθέτης και κριτής του «X-Factor», έκανε μία […]
Πόσο πολύ εννοούσε τη φράση «θέλημα Θεού» μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου απέδειξε ο Στέλιος Μανωλάς. Ο προπονητής της […]
Μεγάλες στιγμές για τον Έλληνα προπονητή που κατέκτησε την Ευρωλίγκα. Ο Δημήτρης Ιτούδης, μετά τη μεγάλη νίκη στον τελικό επί […]
Όταν η θυσία ξεκινά από την απέραντη αγάπη, εμπεριέχει απόλυτη ταπείνωση… Δεν υπάρχει ηγέτης – πνευματικός ή κοσμικός, παγκόσμιος ή […]
ΤΗΣ ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ Τη Μεγάλη Τρίτη ηχεί ένα από τα ομορφότερα ποιήματα θάρρους και συντριβής: Κύριε, ἡ ἐν […]
ΤΗΣ ΜΑΡΩ ΣΙΔΕΡΗ, ΘΕΟΛΟΓΟΥ, ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ Πόση ταπείνωση κι απόγνωση κι επιθυμία πηγάζουν απ’ αυτά τα λόγια… και συνάμα πόση […]
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΝΑΤΣΙΟΣ Είναι γνωστό ότι τα ισχυρότερα δηλητήρια της νεοταξικής προπαγάνδας ενσταλάσσονται μες στα σχολεία. Εκμεταλλευόμενοι οι εθνοαποδομητές την έμφυτη […]
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου Όσο ο νεαρός μαθητής, ήρωας, ιδιοφυής ποιητής και εθνομάρτυρας Ευαγόρας Παλληκαρίδης ζει στις καρδιές των […]
«Η τεχνολογία είναι σαν το μαχαίρι, άλλος το κρατάει για να κόψει ψωμί και άλλος για να σκοτώσει», λέει ο π. Νικηφόρος Κοντογιάννης εφημέριος του Αγίου Γεωργίου Μεγαλομάρτυρος στη Λάρισα. O 65χρονος π. Νικηφόρος χειρίζεται laptop και smartphones με την ίδια ευχέρεια που διδάσκει το Ευαγγέλιο και διακονεί τον Λόγο του Θεού.
6 «Ἅγιοι γίνεσθε ὅτι ἐγὼ Ἅγιος εἰμί» (Α´ Πέτρ. 1, 16) ΑΓΙΟΣ. Κατά κανόνα ἐνίοτε καί κατ’ εἰωθός ἀεί, εἰς τήν τῶν […]
αρχιμ. Ιακώβου Κανάκη Είναι επίκαιρο παρά ποτέ το ζήτημα της μετανάστευσης γιατί δεν είναι πλέον μια είδηση που αφορά σε […]
