ΝΕΑΝΙΚΟΙ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΙΣΜΟΙ Κ ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ

Πώς και γιατί φτάσαμε στη σημερινή πολύπλευρη κρίση; Υπάρχει λύση και Ελπίδα για το αύριο; Ποιό το μεγάλο στοίχημα αλλά και το χρέος των νέων προς την Πατρίδα;

Σε προηγούμενες επισκέψεις του ο δισεγγονός του Αγίου, Αλέξιος ο οποίος γεννήθηκε στην Τασκένδη και μένει μόνιμα στο Βέλγιο, ζήτησε να βαπτιστεί.

Το εμπόδιο για να φθάσουμε στο εξομολογητήρι, είναι η υπερηφάνεια και ο εγωισμός. Πώς θα πω τα αμαρτήματά μου; Πιάνει τον άνθρωπο μια ντροπή, αλλά την ντροπή αυτή πρέπει να την έχουμε όταν πρόκειται να αμαρτήσουμε. Τότε θα μας φυλάξη για να μην κάνουμε αμαρτίες.

Ἡ Ἑνωμένη Ρωμηοσύνη, ὄχι μόνο δέν μπορεῖ νά παραβλέψη τό τόσο σημαντικό αὐτό πρόβλημα, ἀλλά ἔχει πλήρη ἐπίγνωση ὅτι ἡ δημογραφική ἐξασθένιση καί γήρανση τῶν πληθυσμῶν τῆς κλασσικῆς Ἑλλάδος καί τοῦ Βυζαντίου, σύμφωνα μέ ἔγκριτες μαρτυρίες, ἐπέφερε στόν Ἑλληνισμό τήν ὑποταγή αἰώνων

Ο σταυρός που κουβαλάμε, είναι δώρο, είναι ευλογία, είναι ευκαιρία! Όταν το συνειδητοποιήσουμε αυτό, θα πάψει να μας βαραίνει στους ώμους μας! Θα γίνει ελαφρύς σαν φτερό! Η πορεία προς το Γολγοθά είναι πορεία σταυροαναστάσιμη!

Ανηφορίζοντας από τη Γεσθημανή στο όρος των Ελαιών, συναντά κανείς το μοναστήρι του αββά Αβραμίου. Σ’ αυτό το μοναστήρι ηγούμενος ήταν ο αββάς Ιωάννης ο Κυζικηνός. Τον ρωτήσαμε λοιπόν μία μέρα: «Αββά, πώς μπορεί να αποκτήσει κανείς αρετή;»

Γέροντα, ἔχετε νά μᾶς δώσετε μία συμβουλή τώρα πού βγαίνουμε ἔξω στόν κόσμο γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τήν Κρίση;
Ὁ μοναχός κοίταξε σκεπτικός τό Ἀ­θωνικό χῶμα καί ἔμεινε ἔτσι σιωπηλός γιά λίγο. Οἱ προσκυνητές μείνανε καί αὐτοί ἀμίλητοι προσμένοντας τήν ἀπάντηση. Σπουδαία ἡ ἐρώτηση. Ὑπῆρχε ἄραγε ἀπάντηση;

Πώς να αντιμετωπίσουμε τη λαιμαργία;Υπάρχει τρόπος να αποφύγουμε το πάθος του φαγητού; Ακόμα και στις περιόδους νηστείας έχουμε αυτό το πάθος. Μια συμβουλή με τη λέξη «εγκράτεια» αρκετές φορές δεν πείθει.

Κάποτε κάποιος μεγάλος εγκληματίας, αποφάσισε να εξομολογηθεί. Και τι δεν του είπε του εξομολόγου! Φοβερά αμαρτήματα! Στην διάρκεια της εξομολόγησης, ο πνευματικός προσεύχονταν μέσα του και έλεγε: …

Κάποια στιγμή πιστεύοντας πως είδε κάτι να κινείται επιβράδυνε, αντί όμως να εμφανιστεί κάποιο παιδάκι… ένα τούβλο χτύπησε με δύναμη την πλαϊνή πόρτα της τζάγκουάρ του. Φρέναρε απότομα και κάνοντας όπισθεν κατευθύνθηκε στο σημείο που το τούβλο είχε ριχτεί.

Η είδηση συνοπτικά έχει ως εξής: «Η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, έκρινε αντισυνταγματική, μη νόμιμη και αντίθετη στην Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΣΔΑ)

την αναγραφή του θρησκεύματος και της ιθαγένειας στα πιστοποιητικά σπουδών της δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης και στο πληροφοριακό σύστηµα «myschool», αλλά και στη δήλωση των μαθητών ότι δεν είναι Χριστιανοί Ορθόδοξοι προκειμένου να απαλλαγούν από το µάθηµα των θρησκευτικών, ενώ η Αρχή καλεί το υπουργείο Παιδείας να συμμορφωθεί προς την απόφασή της».

Η σημερινή, όμως, ανακοίνωση σχετίζεται με την υποδοχή στην Ορθόδοξη Εκκλησία μιας νέας γυναίκας 27 ετών, που μετά από πολύ έρευνα, αποκόπηκε από την εταιρία των Μαρτύρων του Ιεχωβά, όπου άνηκε ολόκληρη η οικογένειά της.

Πόσο ευάρεστο είναι στον Κύριο το ψιθύρισμα που βγαίνει κατευθείαν από μια καρδιά γεμάτη πίστη, αγάπη κι ευγνωμοσύνη! Είναι αδύνατο να το εκφράσει κανείς. 

-Γέροντα, ποιά προετοιμασία χρειάζεται να κάνουμε για την προσευχή;
– Ανάλογη με την προετοιμασία που κάνουμε για την Θεία Κοινωνία. Εκεί έχουμε Θεία Κοινωνία, εδώ θεία επικοινωνία. 

Δὲν ντρέπεσαι ἐσὺ ποὺ ἔκανες τόσες ἁμαρτίες καὶ τόσες βρωμιές, νὰ προσέλθεις νὰ Βαπτιστεῖς; Τὸ Βάπτισμα εἶναι γιὰ τοὺς καθαρούς, γιὰ τοὺς Ἁγίους ἀνθρώπους, δὲν εἶναι γιὰ σένα… 

“Βαράτε. Είμαι Έλληνας Παπάς. Πεθαίνω για το Χριστό και την Πατρίδα” (π. Ιωακείμ Λιόλιας) – Η Εκκλησία μας είναι πάντα ένα διαρκές παρόν, όπως και ο Θείος Ιδρυτής της. Και σαν Στρατευομένη που είναι, ένα καθήκον έχει: Να θυσιάζεται… Κι αυτό έκαμε στο μεγάλο ΕΠΟΣ της ΔΕΚΑΕΤΙΑΣ τού ΣΑΡΑΝΤΑ. Κι αυτό εξακολουθεί να κάνει, όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.

Η ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΠΟ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑ ΤΗΣ ΑΓΟΡΑΣ ΤΗΣ ΛΑΡΙΣΑΣ ΟΤΑΝ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΤΟΥ ΑΝΟΙΓΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΩΝ ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ

Εἶναι ὡραῖο νά βλέπης νέα παιδιά νά τιμοῦν τά Θεῖα καί νά ’ρχωνται γιά προσκύνημα στήν Παναγία, νά τήν ἔχουν στήριγμα καί βοήθειά τους, νά τήν παρακαλᾶνε γιά τήν προκοπή τους

Ἔτσι βλέπουμε ὄχι μόνο στίς πόλεις καί στά χωριά, ἄλλους νά τρέχουν στά νταούλια, στά μπουζούκια κ.λπ., νά ζοῦν ἀδιάφορα καί ἄλλους νά τρέχουν στίς ἀγρυπνίες, στίς Παρακλήσεις, στίς πνευματικές συγκεντρώσεις καί οἱ ἄνθρωποι αὐτοί νά εἶναι δεμένοι μεταξύ τους.

Και όμως, τη νηστεία πρέπει να τη δεχόμαστε με χαρά, όχι με βαρυγγώμια ή φόβο.

Γιατί δεν είναι σ’ εμάς φοβερή, αλλά στους δαίμονες. Φέρτε την μπροστά σ’ έναν δαιμονισμένο, και θα παγώσει από το φόβο, θα μείνει ακίνητος σαν πέτρα, θα δεθεί με δεσμά αόρατα, όταν μάλιστα δει να τη συνοδεύει η αδελφή της και αχώριστη συντρόφισσά της, η προσευχή. 

31-12-2007 μ.χ. – Μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος – “Σταθήτε Όλοι Όρθιοι στις Επάλξεις”

Ὁ δικός μας Ἅϊ Βασίλης, ὁ Ἅγιος Βασίλειος τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας καί διδάσκαλος τῆς Οἰκουμένης, τί σχέση μπορεῖ νά ἔχει μέ αὐτόν τῆς παγκοσμιοποίησης καί τῆς νέας ἐποχῆς ;

ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΠΑΛΙ. Ὁ 10χρονος Σαντιάγκο πού ζεῖ στήν Ἀργεντινή, ζήτησε ἀπό τούς φτωχούς γονεῖς του νά τοῦ δωρίσουν ἕνα τάμπλετ, ἄν καί ἤξερε ὅτι κάτι τέτοιο δέν πρόκειται νά συμβεῖ, καθώς δέν εἶχαν τά χρήματα.

Όταν λοιπόν έκανα κάτι καλό για κάποιον άνθρωπο, με την σκέψη της ανταπόδοσης, με μάλωνε. “Μην ξεγελάς τον εαυτό σου, ό,τι κάνεις το κάνεις πρώτα για σένα, για να νιώθεις εσύ καλά. Να θυμάσαι ότι το κάνεις για το εγώ σου”

Παντελὴς Πάπιστας Μαρτυρολογίου Βορείου Ἠπείρου συνέχεια….      Τὸ μαρτυρολόγιο τῆς Βορείου Ἠπείρου εἶναι μακρὺ καὶ δὲν φαίνεται νὰ ἔχει […]

Ἤμουν πολύ σκεπτική, ἀλλά τί εἶχα νά χάσω; Ὑπάρχει κάπου ἐκεῖ στήν Ἐκκλησία τους μήπως τό μυστικό, γιατί τόσοι Ἕλληνες εἶναι χαμογελαστοί καί χαρούμενοι ἀκόμα ὅταν περνοῦν μεγάλες θλίψεις; Ξεκίνησα νά γίνωμαι περίεργη.

Ἦρθε· καί τήν κούρεψα στό δωμάτιό μου, ὅπου σέ ἕνα τοῖχο εἶχα κολλήσει τήν φωτογραφία τοῦ Γέροντα. Ἐκείνη τήν εἶδε, ἀλλά δέν μοῦ εἶπε τίποτα. Μετά ἀπό λίγες μέρες, μοῦ εἶπε ὁ ἀδερφός μου: “Ξέρεις, ἡ φίλη μου μοῦ εἶπε, πώς τό προηγούμενο βράδυ πρίν ἔρθη σέ ἐσένα, εἶδε στόν ὕπνο της ἕναν Γέροντα…, τόν Γέροντα πού ἔχεις τήν φωτογραφία του στό δωμάτιό σου”.

Στη μήτρα μιας μητέρας βρίσκονται δύο μωρά. Το ένα ρωτά το άλλο: «Πιστεύεις στη ζωή μετά τον τοκετό;» κι εκείνο απάντησε, «Γιατί ρωτάς; Φυσικά. Κάτι θα υπάρχει μετά τον τοκετό. Μπορεί να είμαστε εδώ για να προετοιμαστούμε, για αυτό τι θα ακολουθήσει αργότερα.» «Ανοησίες», είπε το πρώτο.

Ἀναλογίστηκα τὴν ὥρα ποὺ οἱ κάτοικοι ἀπὸ τὸ Βουλιαράτι ἀπέκλειαν συμβολικὰ τὴν ὁδὸ πρὸς τὸ Ἀργυροκάστρο, σὲ ἔνδειξη διαμαρτυρίας γιὰ τὴν ἀλβανικὴ ἀπανθρωπιά.

Εἶναι ἀλήθεια, ὅτι, ἐμεῖς, οἱ νεοέλληνες χριστιανοί, ἔχουμε οὐσιαστικά καταργήσει στήν πράξη, ὅ,τι διδάσκει ἡ Ἁγία Πίστη μας, βρίσκοντας χιλιάδες “προφάσεις ἐν ἁμαρτίαις” καί διαμορφώνοντας ἔτσι τή δική του “πίστη” ὁ καθένας μας.

Ἀπό τό ἄλλο μέρος, ἔγινε αἰτία ὁ πόλεμος νά συνειδητοποιήσω τί εἶναι ὁ ἀγώνας, ὁ ὁμαδικός πλέον καί ὄχι ὁ προσωπικός. Θέλω νά πῶ τί σημαίνει νά μάχεσαι καί σύ. Χωρίς τήν ἐμπειρία αὐτή, πιστεύω δέν θά μοῦ εἶχε ἀνοιχτεῖ ὁ δρόμος γιά τό Ἄξιον Ἐστί.

Κυκλοφορεῖ ἕνα κείμενο ποὺ λέει πὼς δὲν πρέπει νὰ ἀναρωτιόμαστε γιατί ὁ Θεὸς μένει σιωπηλὸς τὴν ὥρα τῆς δοκιμασίας, ἀφοῦ κι ὁ δάσκαλος διατηρεῖ τὴ σιωπὴ του κατὰ τὴ διάρκεια ἑνὸς διαγωνίσματος.

Πὼς μπορεῖς καὶ πιστεύεις στὸν Θεὸ χωρὶς νὰ ἔχεις ἐν γνώσει σου ὅλα ὅσα ἀφοροῦν στὴν πίστη;