ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΑ ΚΥΡΗΓΜΑΤΑ

Γέροντος Δωροθέου: «Μή κλαῖε…»

Ὅταν συναντήθηκαν οἱ δύο πομπές, τοῦ θανάτου ἀπό τήν μία καί τῆς ζωῆς ἀπό τήν ἄλλη, ἐκεῖνο πού ἐκίνησε τόν Χριστό νά ἀναστήσει τόν υἱό τῆς χήρας ἦταν τό γεγονός ὅτι «ἐσπλαχνίσθη ἐπ’ αὐτήν». Αὐτή τήν φορά κανείς δέν τόν προσκάλεσε παρά μόνο ἡ εὐσπλαχνία του.

Γέροντος Δωροθέου: «Πλήν ἀγαπᾶτε τούς ἐχθρούς ὑμῶν, …καί ἔσεσθαι υἱοί τοῦ Ὑψίστου»

  ΚΥΡΙΑΚΗ Β΄ ΛΟΥΚΑ     Μελέτη στό εὐαγγελικό ανάγνωσμα   «Ποία ὑμῖν χάρις ἐστί;» Ὁ Κύριος βεβαιώνει ὅτι ἄν ἀγαπᾶς μέ ἰδιοτέλεια […]

«Ὀλιγόπιστε! εἰς τί ἐδίστασας;»

Ὁ Χριστός δέν κατέπαυσε τήν τρικυμία τῆς θάλασσας προκειμένου νά βοηθήσει τόν Πέτρο πού βυθιζόταν ἀπό ὀλιγοπιστία. Ἡ τρικυμία κατέπαυσε ὅταν εἰσῆλθε ὁ Κύριος στό πλοῖο, στήν καρδιά τῶν λογισμῶν…

Κυριακή των Πατέρων: «ἵνα ὦσιν ἕν καθώς ἡμεῖς…»

Οἱ Ἅγιοι Πατέρες, τῶν ὁποίων τήν μνήμη τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία σήμερα, αὐτό ἐπέτυχαν. «Κατηγωνίσαντο» στόν βίο τους κατά τῶν παθῶν καί τοῦ ἀντιδίκου διαβόλου καί μέ τήν χάρη τοῦ Θεοῦ ἐθριάμβευσαν.

«Ἀπεκρίθη αὐτῶ ὁ ἀσθενῶν∙ Κύριε, ἄνθρωπον οὐκ ἔχω…»

Πολλές φορές προσπαθοῦμε νά λύσουμε ἕνα πρόβλημά μας ἐπιστρατεύοντας τίς ἱκανότητές μας καί τά χαρίσματά μας ἤ τήν βοήθεια ἄλλων ἀνθρώπων. Ὁ Θεός ὅμως, εἶναι ἀκριβῶς μπροστά μας καί φτάνει νά τόν ἐπικαλεσθοῦμε γιά νά προστρέξει

Ο Ιερός Χρυσόστομος για την Αποκαθήλωση και την Ταφή του Θείου Σώματος καθώς και για την εμφάνιση του Αναστημένου Κυρίου μας Ιησού Χριστού στις Μυροφόρες

Πρόσεξε ότι και Αυτός διαμέσου των μυροφόρων γυναικών κηρύσσει στους μαθητές το χαρμόσυνο άγγελμα τιμώντας και οδηγώντας σε χρηστές ελπίδες το γυναικείο φύλο, που κατεξοχήν είχε περιφρονηθεί… Μήπως κανείς από σας θα ήθελε να βρισκόταν στη θέση τους και να κρατούσε τα πόδια του Ιησού; Μπορείτε και τώρα, όχι μόνο τα πόδια και τα χέρια, αλλά ακόμη και την ιερή εκείνη κεφαλή να αγκαλιάσετε, συμμετέχοντας στα φρικτά μυστήρια με καθαρή συνείδηση.

Ο Θεός έγινε δούλος, έπλυνε τα πόδια των μαθητών, έδινε την αγάπη Του

Κώστας Γανωτής: Ο Θεός έγινε δούλος. Όταν έπλυνε τα πόδια των μαθητών έδινε αθόρυβα και απόλυτα την αγάπη Του.

1ον Ε΄. Κυριακή των Νηστειών – «Ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου, οὐκ ἦλθε διακονηθῆναι, ἀλλά διακονῆσαι»

Ἀδελφοί μου. Τὴν τελευταία αὐτή ἐβδομάδα τῆς Μεγάλης τεσσαρακοστῆς, ἡ Ἐκκλησία μας τὴν ἀφιερώνει γιὰ περισυλλογή καὶ ἀπολογισμό τῶν μέχρι σήμερα ἀποτελεσμάτων στὸν πνευματικό ἀγῶνα ποὺ κάναμε. Μᾶς ἔδωσε σήμερα πλῆθος ἐφοδίων καὶ πρότυπα προς μίμηση καὶ ὅλα αὐτά «προς νουθεσίαν ἡμῶν, ὅπως χρηστότητα ποιήσωμεν καὶ δώῃ ἠμῖν Κύριος ἀντί τῶν ἐπιγείων τὰ ἐπουράνια»

Ἡ Σύναξη τῶν Πιστῶν καὶ ἰδιαιτέρως ἡ Θεία Λειτουργία, εἶναι εἰκόνα καὶ κοινωνία τῶν μελλόντων στὴν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν

Τὰ ἔσχατα, δὲν ἀναμένονται χρονικῶς, ἀλλὰ φωτίζουν λειτουργικῶς ἀπὸ σήμερα τὸν ἀνακαινισμένο ἄνθρωπο καὶ ὁλόκληρη τὴν κτίση. Κάθε ἄνθρωπος καὶ ὁλόκληρη ἡ κτίση ὁλοκληρώνεται στὰ ἔσχατα. Μὲ αὐτὴν λοιπὸν τὴν ἐσχατολογικὴ διάσταση, καὶ μέσω τῆς μετανοίας ποὺ ἀνακαινίζει τὸν ἄνθρωπο, ἐγγίζουμε τὴν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ…

Κυριακή Α΄ Νηστειών «Εἴ τις τὰς Ἁγίας εἰκόνας οὖ προσκυνεῖ καὶ ἀσπάζεται σχετικῶς, οὖ λατρευτικῶς, οὐχ ὡς θεοὺς, ἀλλ’ὡς εἰκόνες ἀρχετύπων διὰ τὸν πόθον, εἴη ἀνάθεμα».

Ἑ­ορ­τά­ζει τὴν νί­κη καὶ τὸν θρί­αμ­βον αὐ­τῆς ἐ­ναν­τί­ον ὅ­λων ἐ­κεῖ­νων, οἱ ὁ­ποῖ­οι δι­ὰ μέ­σου τῶν αἰ­ώ­νων προ­σπά­θη­σαν καὶ προ­σπα­θοῦν καὶ σή­με­ρα μὲ κά­θε τρό­πο καὶ μέ­σο νὰ τὴν κα­τα­πο­λε­μή­σουν. Εἶ­ναι δὲ ση­μαν­τι­κό ὅ­τι «οἱ τὰ πάν­τα κα­λῶς δι­α­τα­ξά­με­νοι Πα­τέ­ρες» κα­θό­ρι­σαν νὰ συν­δέ­ε­ται ἡ ἑ­ορ­τή τῆς Ὀρ­θο­δο­ξί­ας, μὲ τὴν ἀ­να­στή­λω­ση τῶν ἱ­ε­ρῶν εἰ­κό­νων

Α’ Κυριακή των νηστειών (της Ορθοδοξίας) – «Ἔρχου καὶ ἴδε»

π. Γεωργίου Θανάσουλα Μὲ αὐ­τά τὰ λό­για, Ἀ­δελ­φοί μου, ὁ Φί­λιπ­πος ἀ­πήν­τη­σε στὸν δι­σταγ­μό τοῦ φί­λου του Να­θα­να­ήλ, ὅ­ταν ἑ­κεῖ­νος […]

«Ἐφ’ὅσον εποιήσατε ἑνί τούτων τῶν ἀδελφῶν μου τῶν ἐλαχίστων, ἐμοί εποιήσατε»

Μᾶς βά­ζει δη­λα­δή στὸν ἀ­γῶ­να στα­δια­κά, για­τί γνω­ρί­ζει τὴν εὐ­πά­θειά μας καὶ προ­βλέ­πει τὴν πνευ­μα­τι­κή μας ἀ­δυ­να­μί­α. Πα­ράλ­λη­λα γιὰ νὰ κα­τα­λά­βου­με τὸ πραγ­μα­τι­κό νό­η­μα τῆς Με­γά­λης Σα­ρα­κο­στῆς, μᾶς θυ­μί­ζει ὅ­τι ὁ Χρι­στια­νός δεν πρέ­πει νὰ ἀ­πέ­χει μό­νον ἀ­πό με­ρι­κά φα­γη­τά, ἀλ­λά νὰ βι­ώ­νει καὶ πνευ­μα­τι­κά τὸν Χρι­στι­α­νι­σμό, ποὺ δὲν εἶ­ναι τί­πο­τα ἄλ­λο, πα­ρά μό­νον Θρη­σκεί­α ἀ­γά­πης

«Ὅταν ἔλθει ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐν τῇ δόξῃ αὐτοῦ, τότε καθίσει ἐπί θρόνου δόξης αὐτοῦ»

Τὸ πρῶ­το σάλ­πι­σμα ἦ­το «ὑ­πε­ρή­φα­νοι τα­πει­νω­θῆ­τε». Το δεύ­τε­ρο «ἁ­μαρ­τω­λοί με­τα­νο­ή­σα­τε». Καὶ σή­με­ρα, Τρί­τη Κυ­ρια­κή τοῦ Τρι­ω­δί­ου ὁ Ἄγ­γε­λος τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας μας σαλ­πί­ζει καὶ πά­λι καὶ μᾶς φω­νά­ζει «ἀ­με­τα­νό­η­τοι θὰ κρι­θῆ­τε» καὶ θέ­τει τὸν κα­θέ­να μας χω­ρι­στὰ καὶ ὅ­λους μα­ζί ὑ­πό κα­τη­γο­ρί­α. Εἴ­μα­στε ὅ­λοι κα­τη­γο­ρού­με­νοι καὶ θὰ πρέ­πει ὅ­λοι μας δί­και­οι καὶ ἁ­μαρ­τω­λοί….

«Πάτερ, ἥμαρτον…»

Τρία πρόσωπα σκιαγραφοῦνται στήν παραβολή τοῦ Ἀσώτου υἱοῦ: ὁ Ἄσωτος υἱός, ὁ πρεσβύτερος υἱός ὁ ὁποῖος δέν γνωρίζει ὅτι εἶναι ἄσωτος καί ὁ Πατέρας. Ὅλα ὅμως τά διαπερνᾶ ἡ μορφή τοῦ Πατέρα. 

Ευαγγελικά Κηρύγματα – Κυριακή ΙΒ΄. Λουκά « ’Απήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροί ἄνδρες, οἵ ἔστησαν πόρρωθεν»

« ’Απήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροί ἄνδρες, οἵ ἔστησαν πόρρωθεν» π. Γεωργίου Θανάσουλα      Ἡ ση­με­ρι­νή εὐ­αγ­γε­λι­κή πε­ρι­κο­πὴ, ἀ­δελ­φοί μου, […]

Σελίδες