Η χορεία των Νεομαρτύρων λαμπρύνει και αυτή με το δικό της τρόπο το αγιολόγιο τη Εκκλησίας μας. Χιλιάδες άνδρες και γυναίκες, γέροντες, νέοι, ακόμα και μικρά έδωσαν την ομολογία της πίστεώς τους στο Χριστό και την επισφράγισαν με το αίμα τους και τη ζωή τους.
Η μεγάλη εικονομαχική έριδα στο Βυζάντιο (726-842) ανέδειξε μεγάλους Πατέρες και ομολογητές, οι οποίοι έδωσαν τιτάνιους αγώνες για την υπεράσπιση της ορθοδόξου πίστεως. Ένας από αυτούς είναι και ο άγιος Ταράσιος, Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως ο Ομολογητής, ο οποίος έβαλε τη δική του σφραγίδα στην διάσωση της σώζουσας ορθόδοξης πίστης την ταραγμένη εκείνη εποχή.
Η παρουσία των Πατέρων του ταραγμένου 4ου μ. Χ. αιώνα είναι πολύ σημαντική, διότι κατόρθωσαν να αναδείξουν την Εκκλησία του Χριστού, μέσα από την ιστορική εκείνη καμπή, ως το νέο πνευματικό σχήμα της ανθρωπότητας, το οποίο διαδέχτηκε τον καταρρέοντα εθνισμό.
Κι ἔτσι, ἕνα πρωὶ νωρίς, καθὼς βγῆκε ὁ παππούλης ἐπίσκοπος ἀπὸ τὴν προσευχή του καὶ ἀπὸ τὴ σπηλιά, βρέθηκε μπροστὰ σὲ ἀρκοῦδες, λύκους, ἀλεποῦδες καὶ ἐλάφια. «Τί συμβαίνει;» ἀναρωτήθηκε. «Στὸν Παράδεισο βρέθηκα σὰν τὸν Ἀδάμ, τὸν πρῶτο ἄνθρωπο, τὸν βασιλιὰ τῆς γῆς;». -Καλῶς τά μου, ἤρθατε νὰ πάρετε τὴν εὐλογία τοῦ Πλάστη σας ἀπὸ τὸ χέρι τοῦ παπποῦ;
Κάποιοι κακοήθεις και ανιστόρητοι, θέλουν να περιορίσουν τη χριστιανική πίστη της αρχαίας Εκκλησίας στους φτωχούς και τους δούλους. Όμως έρχεται η ιστορία και τα συναξάρια της Εκκλησίας μας για να τους διαψεύσουν οικτρά. Τη νέα πίστη είχαν υιοθετήσει άνθρωποι από όλες τις κοινωνικές τάξεις και τα επαγγέλματα. Μια από αυτές ήταν οι στρατιωτικοί.
ΗΧΗΤΙΚΟ – Άγνωστοι Άγιοι Της Εκκλησίας – Αγιος Διονύσιος Ο Εν Ολύμπω B’ / Aρχιμ.Ι.Κανάκης
Άγγελος τον βοηθά να χτίσει ναό στο ερημικό κελί του. Άγγελος πάλι του προσφέρει φρέσκα ψάρια και τυρί παραμονή μιας μεγάλης τεσσαρακοστής. Ληστής, που παραμόνευε να του κάνει κακό δεν τον βλέπει, ενώ περνά από μπροστά του. Αξιοσημείωτο είναι ότι ο άγιος μετέστρεψε τον ληστή, ο οποίος μετενόησε και έγινε μοναχός.
Ἡ ἁγιότητα τοῦ Ευθυμίου συνετέλεσε τὰ μέγιστα γιὰ τὴν μεταστροφὴ πολλῶν αἱρετικῶν στὴ σώζουσα ἀληθινὴ ὀρθόδοξη πίστη, καθ’ ὅτι, στὴν εὐρύτερη περιοχὴ ὑπῆρχαν πολυπληθεῖς κοινότητες αἱρετικῶν, Μανιχαίων, Νεστοριανών καὶ Ευτυχιανών, οἱ ὁποῖοι ἀπέρριπταν τὴν Γ’ καὶ Δ’ Οἰκουμενικὲς Συνόδους. Ἀκούγοντας τὰ κηρύγματα τοῦ ἁγίου Ευθυμίου καὶ αἰσθανόμενοι τὴν ἁγιότητά του, ἐγκατέλειπαν τὶς πλάνες τους καὶ ἐπέστρεφαν στὴν Ὀρθοδοξία.
Ἐλάχιστοι ἄνθρωποι ἀξιώθηκαν νὰ λάβουν τὸν τίτλο τοῦ «Μεγάλου» στὴν ἱστορία τῆς ἀνθρωπότητας, διότι αὐτὸ προϋποθέτει νὰ ὑπάρξει κάποιος ὑπέρμετρα σπουδαῖος καὶ νὰ προσφέρει ὑπέρτατες καὶ μοναδικὲς ὑπηρεσίες σὲ αὐτή. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ Μέγας Ἀθανάσιος, ὁ ὁποῖος ἐκτὸς ἀπὸ τὸν τίτλου τοῦ «Μεγάλου» του ἀποδόθηκε καὶ ὁ μοναδικὸς τίτλος «Στῦλος τῆς Ὀρθοδοξίας».
Οἱ ἀλεξανδρινοὶ Πατέρες ἔβαλαν καὶ ἐκεῖνοι τὴ δική τους σφραγῖδα στὴν ἀνάπτυξη τῆς Θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας μας. Μὲ κέντρο ἀνάπτυξης τῶν θεολογικῶν σπουδῶν τὴν περίφημη Κατηχητικὴ Σχολή, ἡ Ἐκκλησία τῆς Αλεξάνδρειας ἀνέδειξε μεγάλες μορφές. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Κύριλλος ἀρχιεπίσκοπος Ἀλεξανδρείας, ὁ κορυφαῖος δογματικὸς θεολόγος καὶ ὑπερασπιστὴς τῆς Ὀρθοδοξίας.
Ένα από τα πιο αποκαλυπτικά ορθόδοξα κείμενα για τον διάβολο, τους υπηρέτες του δαίμονες, το κοσμικό κράτος που διά του χρήματος έχει στήσει και για τις παγίδες που στήνει στους ανυποψίαστους Χριστιανούς.
Το ίδιο έγινε σαράντα χρόνια αργότερα όταν σε ηλικία εκατό χρονών κατήλθε για μια ακόμη φορά, στην Αλεξάνδρεια, για να καταπολεμήσει την αίρεση του Αρείου. Μαρτυρείται ότι, ενώ ο Άγιος βρισκόταν ακόμα στη ζωή, έβλεπε τις ψυχές των ανθρώπων που εξέρχονταν από το σώμα τους, καθώς και τους δαίμονες που τις οδηγούσαν.
Μάλιστα η αδελφή του Λέοντα Τολστόι είχε πει πως «δύο σύγχρονοι ρώσοι έγραψαν τόσα πολλά. Ο αδελφός μου Λέων και ο επίσκοπος Θεοφάνης. Με τη διαφορά πως ο ένας έγραψε για την απώλεια της ψυχής και ο άλλος για τη σωτηρία της».
Οι Καππαδόκες Πατέρες είναι οι θεμελιωτές της Θεολογίας της Εκκλησίας μας, διότι κατόρθωσαν να διατυπώσουν με ακρίβεια το ορθόδοξο δόγμα, το οποίο είναι συνώνυμο με τη σωτηρία μας. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος Γρηγόριος Επίσκοπος Νύσσης, μια πραγματικά μεγάλη εκκλησιαστική φυσιογνωμία του 4ου μ. Χ. αιώνος…
Ἡ μοναχὲς γυναῖκες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελοῦν ἀξιοθαύμαστα παραδείγματα εὐσέβειας γιὰ τοὺς πιστούς. Πρόκοψαν στὴν ἀρετὴ καὶ στὴν ἁγιότητα, ὅπως καὶ οἱ ἄνδρες μοναχοί. Ἕνα τέτοιο λαμπρὸ παράδειγμα ἀρετῆς καὶ ἁγιότητας ὑπῆρξε ἡ ἁγία Συγκλητική.
Ἕνας τέτοιος ἁγιασμένος ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ὑπερέβη τὸν ἑαυτό του καὶ τὴν σωματική του κακοπάθεια, ὑπῆρξε ὁ νεοφανής ἅγιος Νικηφόρος ὁ Λεπρός. Ἕνα λαμπρὸ παράδειγμα ἰώβειας ὑπομονῆς καὶ αβραμιαίας πίστης στὸ Θεό.
Ήταν πατριώτης μας ο άγιος Γρηγόριος ο Ε΄, γεννήθηκε στην Δημητσάνα, μεγάλωσε στον τόπο μας, έμαθε γράμματα στην Μονή Φιλοσόφου. Ανδρώθηκε, προόδευσε, έγινε Οικουμενικός Πατριάρχης στα δύσκολα χρόνια της Τουρκοκρατίας.
Μιὰ κατηγορία ἁγίων γυναικῶν τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι ἐκείνη τῶν Οσιοπαρθενομαρτύρων. Πρόκειται γιὰ χριστιανές, οἱ ὁποῖες εἶχαν ὑποσχεθεῖ ἰσόβια παρθενία καὶ ὑπέστησαν βασανιστήρια γιὰ τὴν πίστη τους. Μιὰ ἀπὸ αὐτὲς ὑπῆρξε ἡ Ἁγία Οσιοπαρθενομάρτυς Εὐγενία.
Οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας, ὡς εἰκόνες τοῦ Χριστοῦ, ὡς σώματα Χριστοῦ, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ Χριστὸς παρατεινόμενος στοὺς αἰῶνες. Μιὰ τέτοια εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ καὶ ἁγιασμένο κύτταρο τοῦ ἁγίου Σώματός Τοῦ ὑπῆρξε καὶ ὁ Ἅγιος Διονύσιος Ζακύνθου.
Ἀρχιμ. Χαραλάμπους Δ. Βασιλοπούλου Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται τὴν 17ην Δεκεμβρίου Ὁ Ἅγιος Διονύσιος ἐλέγετο κατὰ κόσμον Γραδενῖγος ἢ Δραγανῖγος […]
Ἡ Θεοφανώ δὲν ἔχει ἄλλο στήριγμα ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ τὴν Παναγία. Ὧρες ὁλόκληρες ἔμεινε κλεισμένη στὸ δωμάτιό της προσευχόμενη. Ἡ θερμὴ προσευχή την γαληνεύει καὶ τὴ δίνει κουράγιο νὰ ζήσει. Παράλληλα ἄρχισε νὰ διαφαίνεται καὶ ἡ ἁγιότητά της. Σώζει θαυματουργικὰ ἕνα ἑτοιμοθάνατο κορίτσι.
Οἱ ἱερομάρτυρες ἀποτελοῦν μιὰ εἰδικὴ τάξη στὸ αγιολόγιο τῆς Ἐκκλησίας μας. Εἶναι οἱ ἱερεῖς, οἱ ὁποῖοι ὑποβλήθηκαν σὲ βασανιστήρια καὶ μαρτύρησαν γιὰ τὸ Χριστό. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Ἱερομάρτυς Ἐλευθέριος.
Οἱ Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας ἀποτελοῦν μέγα νέφος. Κανεὶς δὲν γνωρίζει τὸν πραγματικό τους ἀριθμό, πολλῷ,πολλῶ δὲ μᾶλλον ὅλα τὰ ὀνόματά του. Μᾶς διασώθηκαν τὰ ὀνόματα καὶ τὸ μαρτύριο τους μέρος αὐτῶν. Ἕνας ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς καλλίνικους Μάρτυρες εἶναι καὶ ὁ ἅγιος Θύρσων, ὁ ὁποῖος ἔχυσε τὰ αἷμα του γιὰ τὸ Χριστό.
Ἐκεῖ ὁ ἅγιος ἐπίσκοπος, ἀπέδειξε μὲ τὴν ἁπλότητα ποὺ τὸν διέκρινε, τὴν ἀλήθεια τοῦ τριαδικοῦ δόγματος. Διέσπασε θαυματουργικὰ ἕνα κεραμίδι ἐνώπιον τῆς Συνόδου, σὲ φωτιά, νερὸ καὶ χῶμα, παραλληλίζοντας ἔτσι τὸ μυστήριο τῆς Ἁγίας Τριάδος, συμβάλλοντας μὲ τὸν δικό του τρόπο, στὴν καταδίκη τῆς αἱρέσεως.
Ἀπό κακή συνήθεια μέ κάποια ἀφορμή ὁ ἄνδρας βλασφήμησε τά θεῖα καί τότε ἀμέσως παρουσιάστηκαν μπροστά του δαίμονες, τόν ἅρπαξαν καί τόν πῆγαν σέ μία σπηλιά πού βρίσκεται πάνω ἀπό τό χωριό. Ἐκεῖ ἦταν κατοικία δαιμόνων.
Ὑπάρχουν ἔγγαμοι Ἅγιοι; Καὶ πῶς ἁγιάζεται κάποιος μέσα στὸν γάμο; Τὴν ἀπάντηση μᾶς τὴν δίνει ὁ Ἅγιος Σπυρίδωνας, μέσα ἀπὸ μιὰ ἐκπομπὴ ποὺ παρουσιάζει τὴν ἄγνωστη αὐτή πτυχὴ τοῦ μεγάλου Ἁγίου τῆς Ἐκκλησίας μας, ἑνός ἀνθρώπου ποὺ ἁγίασε ἐνῶ ὑπῆρξε ἔγγαμος.
Μετὰ τὴν χηρεία του ἀσπάσθηκε τὸν μοναχικὸ βίο, μελέτησε πολύ, ἀπέκτησε μεγάλη σοφία καὶ χάρη στὶς θρησκευτικές του ἀρετές, ἔγινε Ἐπίσκοπος τῆς Τριμυθοῦντος καὶ ὑπῆρξε πολέμιος τοῦ Ἀρειανισμοῦ. Ἔλαβε μέρος στὴν Α’ Οἰκουμενικὴ Σύνοδο τὸ 325. Πέθανε τὸ 348. Ὁ Ἅγιος Σπυρίδων τιμᾶται ὡς ἅγιος ἀπὸ τὴν Ἀνατολικὴ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Ἡ μνήμη του ἑορτάζεται στὶς 12 Δεκεμβρίου.
Τά ἄφθαρτα λείψανα πάμπολλων ἁγίων τῆς Ἐκκλησίας μας μαρτυροῦν τήν παρουσία τῶν ἀκτίστων ἀνεργιῶν τοῦ Θεοῦ σ’ αὐτούς, οἱ ὁποῖοι ὑπῆρξαν, μέ τήν πίστη τους καί τήν ἁγία ζωή τους, σκεύη πολύτιμα τῆς θείας χάριτος. Ἕνας ἀπό τούς ἁγίους πού ἀξιώθηκαν τῆς ἀφθαρσίας εἶναι καί ὁ ἅγιος Πατάπιος, τοῦ ὁποίου τό σεπτό σκήνωμα παραμένει ἄφθορο γιά χίλια ἑπτακόσια χρόνια!
Η Δυτική Εκκλησία, όσο ήταν ορθόδοξη, είχε αναδείξει μεγάλες πατερικές μορφές, εφάμιλλους των αγίων Πατέρων της Ανατολής. Επειδή μιλούσαν την λατινική γλώσσα, τους ονομάζουμε Λατίνους Πατέρες. Ένας από αυτούς υπήρξε ο άγιος Αμβρόσιος επίσκοπος Μεδιολάνων, του σημερινού Μιλάνου της Ιταλίας.
Μια από τις αντιπροσωπευτικότερες μορφές ιδανικών επισκόπων Της είναι και ο λαοφιλής άγιος Νικόλαος, επίσκοπος Μύρων της Λυκίας (Μ. Ασίας), του οποίου την ιερή μνήμη τιμά εξόχως η Εκκλησία μας στις 6 Δεκεμβρίου.
Μια πλειάδα ηρώων ανδρών και γυναικών αντάλλαξαν τη ζωή τους με το μαρτύριο και το θάνατο για την αγάπη του Χριστού. Ένας από αυτούς υπήρξε και ο άγιος Νεομάρτυς Νικόλαος ο Καραμάνος από τη Σμύρνη.
Οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας μας έβαλαν τη δική τους σφραγίδα ο καθένας στη διατύπωση της αποκαλυμμένης και σώζουσας αλήθειας. Είναι όντως θαυμαστό το γεγονός ότι ουδέποτε υπήρξε χρόνος στη δισχιλιόχρονη πορεία της Εκκλησίας μας να μην υπάρχουν Πατέρες και διδάσκαλοι, οι οποίοι εκφράζουν την αυτοσυνειδησία Της.
Ὁ σύλλογος εἶχε στόχους φιλανθρωπικούς. Βοηθοῦσαν πτωχές οἰκογένειες, πάντρευαν πτωχά κορίτσια, διέθεταν χρήματα καί σπούδαζαν πτωχά παιδιά πού εἶχαν ζῆλο γιά μάθηση. Δέν παρέλειπαν νά βοηθοῦν στό κτίσιμο καί ἐξωραϊσμό ναῶν.