Πέρασαν 2-3 μέρες καὶ μᾶς ἒπιασε καὶ ἐμᾶς μιὰ πείνα καὶ εἴχαμε νὰ φᾶμε 8 ἡμέρες ψωμί. Οἱ δρόμοι εἶχαν κλείσει, δὲν ὑπῆρχε τίποτα νὰ φᾶμε καὶ κοιμόμασταν νηστικοί. Ἤμουν τότε 21 ἐτῶν παιδί.
Ὁ ναὸς στὸν ὁποῖο βρισκόμασταν ἦταν ἡ ἱερὰ μονὴ τῆς Παναγίας τῆς Ὁδηγήτριας. Κτήτορας ὑπῆρξε ἡ βασίλισσα Πουλχερία (399-453), κόρη τοῦ αὐτοκράτορος Ἀρκαδίου.
Ἀντιμετώπισε στασιαστικὰ γεγονότα στὴν Μάνη, τὴν Ὕδρα, ἀκόμη καὶ τὸν Μιαούλη ηὗρε ἀπέναντί του. Κοντὰ σ’ αὐτὰ εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσει καὶ τὸν ξένο παράγοντα ποὺ μὲ τοὺς διπλωματικοὺς ἐκπροσώπους του ὑπενόμευε τὸ ἔργο του, κατηγορώντας τὸν Κυβερνήτη ὡς ρωσόφιλο.
Μεγάλο μέρος τῶν Βυζαντινῶν ζοῦσε στὴν ὕπαιθρο. Κατοικοῦσαν σὲ κωμοπόλεις καὶ χωριὰ ἀλλὰ καὶ σὲ οἰκισμοὺς καὶ σὲ ἀγροικίες χτισμένες γύρω ἀπὸ αὐτά.
Διαπιστώνουμε νὰ δίνεται στὸ βιβλίο μία ὡραιοποιημένη εἰκόνα τῆς Δύσης, τῶν Ἀράβων, τοῦ Ἰσλάμ, τῶν Ὀθωμανῶν καὶ τῶν Σλαβοβουλγάρων καὶ ἀμαυρωμένη τοῦ Βυζαντίου καὶ τοῦ ἑλληνισμοῦ.
Ἡ Αὐτοκρατορία δὲν ἔπεσε. Τὸ Βυζάντιο δὲν χάθηκε. Συνέχισε νὰ ὑπάρχη στὸ Ἅγιον Ὄρος καὶ σὲ ὅλα τὰ ὀρθόδοξα μοναστήρια τῆς χριστιανοσύνης.
Ἂν ὅλα τὰ ἄλλα ἔθνη πρέπει νὰ προχωρήσουν μπροστά, ἐμεῖς πρέπει νὰ γυρίσουμε πίσω στὶς μεγάλες ἀξίες, πάνω στὶς ὁποῖες θεμελιώθηκε ἡ Ἑλλάδα μας στὸ παρελθὸν καὶ μεγαλούργησε …
Τα οχυρά παραδίδονται μόνον όταν κυριευθώσιν παρά του αντιπάλου. Ο αγών θα συνεχισθεί. Πάσα δε απόπειρα προσεγγίσεως του οχυρού θα συντριβεί.
Γνωρίσαμε εἶναι ἀλήθεια καλοὺς ἀνθρώπους σ’ αὐτὸν τὸν κόσμο. Ἀληθινὰ στηρίγματα τῆς Κοινωνίας. Χριστιανοὺς γνήσιους, οἰκογενειάρχες συνεπεῖς στὸ χρέος τους, ἐργατικοὺς ἀνθρώπους, δικαίους.
Ἡ κλασσικὴ ἄποψη τῶν ἀναγκαίων ἀρετῶν γιὰ ἕναν κυβερνήτη περιλαμβάνει τέσσερις βασικὲς ἰδιότητες, οἱ ὁποῖες ὀφείλουν νὰ κοσμοῦν τὸν ἰδεώδη ἡγεμόνα. Οἱ ἀρετὲς αὐτὲς εἶναι: ἡ ἀνδρεία, ἡ δικαιοσύνη, ἡ σωφροσύνη καὶ φρόνηση.
Τὸ Βυζαντινὸ Κράτος διέθετε ἕνα ἄρτια ὀργανωμένο σύστημα διοικήσεως. Ὁ αὐτοκράτορας συντόνιζε, μὲ τὶς διάφορες κρατικὲς ὑπηρεσίες, τὸν τεράστιο κρατικὸ μηχανισμὸ καὶ διοικοῦσε τὴν ἀπέραντη αὐτοκρατορία.
Ζοῦμε μὲ ἄλλα λόγια σὲ μία ἐποχή, ποὺ καὶ ἡ πατρίδα καταρρέει καὶ ἡ πίστη μας κινδυνεύει νὰ χαθεῖ. Κατὰ πόσον μποροῦμε νὰ κοιτάξουμε πίσω στὴν Ἱστορία μας καὶ νὰ ξαναβροῦμε τὸ χαμένο ἱστορικό μας αὐτεπίγνωτον;
Στὰ χίλια ἑκατὸ χρόνια ὕπαρξης τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας δύο ἦταν τὰ οἰκοδομικὰ συγκροτήματα ποὺ χρησίμευαν ὡς κέντρα διοίκησης ὅλης τῆς ἐπικράτειας καὶ συγχρόνως αὐτοκρατορικὲς κατοικίες, τὸ Ἱερὸν Παλάτιον καὶ τὸ Παλάτι τῶν Βλαχερνῶν.
Ἡ σημαντικότερή του προσφορὰ ὅμως ὑπῆρξε, ἐκφράζοντας παράλληλα καὶ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ξαδέλφου τοῦ Εὐάγγελου Ζάππα, ἡ ἀνέγερση στὴν Ἀθήνα τοῦ κτιρίου τῶν Ὀλυμπίων, τοῦ γνωστοῦ καὶ περίλαμπρου Ζαππείου Μεγάρου.
Ἡ παρουσία τῶν Ἑλλήνων στὴ Μέση Ἀνατολὴ ἀνάγεται σὲ μακρινὲς ἐποχές, καθὼς διαθέτουμε μαρτυρίες ὅτι ἤδη ἀπὸ τὸν 18ο αἰ., π.Χ. Μινωΐτες ἐγκαταστάθηκαν στὸ Δέλτα τοῦ Νείλου γιὰ ἐμπορικοὺς λόγους.
Ἐν σχέσει πρὸς τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες, στοὺς ὁποίους ἦσαν πρόθυμοι νὰ τοὺς ἀναγνωρίσουν τὴν πολιτιστικὴ καὶ πνευματικὴ ὑπεροχή, ἐν τούτοις ὁ ρωμαϊκὸς πατριωτισμὸς καὶ τὸ ἐθνικό τους αἴσθημα θεωροῦσε ὅτι στὸν στρατιωτικὸ τομέα οἱ Ρωμαῖοι ἦσαν ἀνώτεροι τῶν Ἑλλήνων.
Ἡ μεταφορὰ τῆς πρωτεύουσας τῆς Ρωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας ἀπὸ τὸν Μέγα Κωνσταντῖνο καὶ ἡ δημιουργία τῆς Νέας Ρώμης, τῆς Κωνσταντινούπολης, σηματοδοτεῖ μία ἱστορικὴ στιγμὴ γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα καὶ τὸν ἑλληνικο-ρωμαϊκὸ-χριστιανικὸ κόσμο.
Πολλὲς φορὲς διαβάζουμε στὶς ἐφημερίδες ἢ ἀκοῦμε στὶς τηλεοπτικὲς εἰδήσεις τὴ φράση «διάλογος κωφῶν», ὅταν ἀκριβῶς θέλουν νὰ τονίσουν τὴν ἀνυπαρξία διαλόγου ἢ συνεννόησης μεταξὺ τῶν δύο μερῶν. Ὅσοι γνωρίζουν κάποιον κωφὸ ἢ ζοῦν στὴν κοινότητα τῶν κωφῶν ξέρουν ὅτι ὄχι μόνο δὲν ὑπάρχει ἔλλειψη διαλόγου, ἀλλὰ πλεονασμὸς ἐπικοινωνίας.
Ἀναστασίου Δασταυρίδη, φιλολόγου Τοποθεσία Στὴ «Νεωτερικὴ Γεωγραφία» ὁ Δανιὴλ Φιλιππίδης, ἱερομόναχος, καὶ ὁ Γεώργιος Κωνσταντᾶς, ἱεροδιάκονος, γράφουν: «Ἀμπελάκια, χώρα χριστιανική, […]
Δημητρίου Γ. Μεταλληνοῦ Δρ. Ἱστορίας, πτ. Θεολογίας καὶ Γερμανικῆς Φιλολογίας Ἡ μελέτη τῆς Ἱστορίας δὲν ἔπαυσε ποτὲ νὰ ἀποτελεῖ ἕνα […]
Μαρίας Χρόνη Δρ. Βυζαντινῆς Φιλολογίας Ἡ βυζαντινὴ ἰατρικὴ ἀποτελεῖ τὴ σημαντικὴ γέφυρα γιὰ τὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν ἀρχαία ἑλληνικὴ ἰατρικὴ […]
Ἰωάννη Δρούγκα Ἀντιστρατήγου ε.α Ἕνα ἀπὸ τὰ σημαντικότερα μοναστικὰ κέντρα τοῦ Βυζαντίου, ποὺ ἀναπτύχθηκαν στὸν βαλκανικὸ χῶρο, ὑπῆρξε τὸ Παπίκιον […]
Στὸ λυκαυγὲς τοῦ 21ου αἰῶνα ἡ Ἑλλάδα βρίσκεται ἐγκλωβισμένη μέσα σὲ λάθη πολιτικῶν, ποὺ τὴν ἔχουν ὁδηγήσει σὲ μία ἄγονη καὶ αὐστηρὴ δημοσιονομικὴ πολιτική.
του Βασιλείου Ευστρ. Ναζλή Υποστρατήγου ΕΛ.ΑΣ. ε.α Πτυχιούχου Νομικής Αντιπροέδρου Ε.Α.Α.Σ./Π. Έβρου Πέρασαν 93 χρόνια από την μικρασιατική […]
Μάρθας Βασιλείου-Ναζλῆ φιλολόγου Εἶναι γνωστὸ τὸ ἔργο τοῦ μεγάλου στρατηλάτη, πολιτικοῦ ὁραματιστῆ καὶ ἐρευνητῆ, Ἀλεξάνδρου τοῦ Μεγάλου, τοῦ Μακεδόνα, καὶ […]
Λάμπρου Κ. Σκόντζου θεολόγου – καθηγητοῦ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ Οἱ διαχρονικοὶ Μάρτυρες τῆς Ἐκκλησίας μας εἶναι συνώνυμοι μὲ […]
Λάμπρου Κ. Σκόντζου θεολόγου – καθηγητοῦ Ἡ διαμόρφωση τοῦ νέου Ἑλληνισμοῦ δὲν εἶναι ἔργο ἀποκλειστικὰ τῶν λεγομένων «Διαφωτιστῶν», οἱ ὁποῖοι […]
Βρέθηκε το υποβρύχιο ”Κατσώνης Υ1” του Β΄Παγκοσμίου Πολέμου βόρεια της Σκιάθου από το Υ/Γ-Ω/Κ Ναυτίλος που εκτελούσε σχετική επιχείρηση από […]
Θεοφάνη Μαλκίδη δρ Κοινωνικῶν Ἐπιστημῶν 1. Ζωὴ καὶ θάνατος γιὰ τὸν Ἑλληνισμό ὉἼων (Ἰωάννης) Νικολάου Δραγούμης εἶναι μία ἀπὸ τὶς […]
Μαρούλας Παπαευσταθίου – Τσάγκα Σχολικῆς Συμβούλου Φιλολόγων Οἱ Διδάσκαλοι τοῦ Γένους εἶναι περιληπτικὴ ὀνομασία γιὰ τοὺς φωτισμένους Ἕλληνες λογίους τῆς […]
Μετὰ τὶς μάχες τῆς Ἀλαμάνας καὶ τῆς Γραβιᾶς καὶ τὴν ἀποτυχία τοῦ Ὀμὲρ Βρυώνη καὶ τοῦ Κιοσὲ Μεχμὲτ νὰ περάσουν στὴν Πελοπόννησο, ἡ τουρκικὴ κεντρικὴ διοίκηση ἀναγκάστηκε νὰ κινητοποιήσει καὶ νέες δυνάμεις πρὸς νότο.
Εὐάγγελου Στ. Πονηροῦ Δρ Θ., Μ.Φ Α. Δημιουργοῦν στ΄ ἀλήθεια οἱ παρελάσεις πρόβλημα; Κάποιους ἐνοχλεῖ ὁ θεσμός τῶν παρελάσεων, τόσο […]
π. Λεωνίδα Νίκα Γεωργάνοι Λάκκας Σουλίου Ὀπίσω ἀπὸ τὶς κορυφὲς τῶν βουνῶν τοῦ Σουλίου καὶ τῶν ἀπέναντι τοῦ Ἀϊδονάτου, πολιούχου […]