Ένας ἀπό τούς τελευταίους Ρώσσους ἐναρέτους πατέρες τοῦ Μπουραζερίου ἦταν καί ὁ π. Συμεών, πού ὠνομάσθηκε Σέργιος διά τοῦ Μεγάλου καί Ἀγγελικοῦ σχήματος. Ἦταν Γέροντας τοῦ Κελλιοῦ καί τόν ἀποκαλοῦσαν Ἡγούμενο. Οἱ πατέρες πού τόν γνώρισαν, διηγοῦνταν ὅτι ἦταν τόσο ἀκτήμων, ὥστε διῆλθε τά ἔτη τῆς μοναχικῆς του ζωῆς μονοχίτων. Μέ ἕνα ράσο πέρασε ὅλη του τήν ζωή. Τό ράσο τῆς κουρᾶς του ἔγινε καί ράσο τῆς κηδείας του. Τόσο ἀσκητικός ἦταν, πού ποτέ δέν κατέλυε γαλακτερά καί ψάρια· ἀκόμη ἐγκρατευόταν καί ἀπό λάδι. Ὅλη του ἡ ζωή ἦταν μία σταυροαναστάσιμη Σαρακοστή.
Ἔμενε σ᾿ ἕνα κελλάκι δίπλα στήν Ἐκκλησία καί ὅλη τή νύχτα ἀγρυπνοῦσε, ἄναβε πολλά κεριά καί ἔκανε προσευχή γιά ὅλον τόν κόσμο. Μαζί μέ τή νηστεία, ἀγρυπνία καί προσευχή ἀγάπησε καί τήν σιωπή. Προπαντός μετά πού ἔλαβε τό Μέγα καί Ἀγγελικό σχῆμα, ἀπέφευγε περισσότερο τίς ὁμιλίες καί οἱ λέξεις του ἦταν μετρημένες. Ἀπό τήν πολύωρη ὀρθοστασία εἶχαν πρησθῆ τά πόδια του καί ἄνοιξαν πληγές πού ἦταν γεμᾶτες σκουλήκια. Τόν γηροκόμησαν οἱ πατέρες, οἱ λεγόμενοι Καραμανλῆδες. Μία φορά τοῦ ἔπλυναν τά πόδια μέ ζεστό νερό καί γέμισε ἡ λεκάνη σκουλήκια. Τέτοιο μαρτυρικό φρόνημα εἶχε. Τή νύχτα ἀγρυπνοῦσε μέ τό κομποσχοίνι καί συχνά σταύρωνε τό κελλί. Μέ τέτοιους ἀγῶνες ὁ μεγαλόσχημος παπα Σέργιος (Συμεών) ἐτελείωσε τόν ἐπίγειο δρόμο του. Εἶχε καλό τέλος. Στήν ἀνακομιδή του τά λείψανά του ἦταν κατακίτρινα.
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα