Ο γερω Ἀθανάσιος, ἀπό τό Κελλί τοῦ Ἁγίου Κλήμεντος, γνώρισε παλαιά στά Καυσοκαλύβια ἀσκητές πού περνοῦσαν ὅλη τήν ἑβδομάδα μέ ἐνάτη, χωρίς λάδι· μόνον τό Σαββατοκύριακο κατέλυαν.
*
Ο γερω Ἀλέξανδρος, παλαιός προϊστάμενος τῆς Λαύρας, ὅταν εἶχε γεράσει πλέον, καθόταν μία μέρα στήν εἴσοδο. Βλέπει, λοιπόν ἕνα καλογέρι νά ἔχη μαζεμένα τά μανίκια μέχρι τόν ἀγκῶνα. Λυπημένος μονολόγησε: «Ἔ, Λαύρα. Πῶς σέ βρῆκα καί πῶς σ᾿ ἀφήνω τώρα; Ἐμεῖς εἴχαμε τά μανίκια κάτω ἀπό τόν καρπό νά μή φαίνεται τίποτε».
*
Εἶπε ὁ παπα–Διονύσιος ἀπό τήν Κολιτσοῦ: «Τό Ἅγιον Ὄρος πολύ ἄλλαξε ἀπό τόν καιρό πού ἡ Ἱερά Κοινότης ἐπέτρεψε νά μπαίνουν τουρίστες». (Ἴσως ἐννοεῖ μετά τήν χιλιετηρίδα).
*
Εἶπε ὁ γέρων παπα–Ἐφραίμ ὁ Κατουνακιώτης: «Παλαιά κάναμε πολύ κόπο. Τά πράγματα τά ἀνεβάζαμε στήν πλάτη μέ τίς κόφες. Τώρα δέν μποροῦν οἱ νέοι. Τυρί τρώγαμε σπάνια. Τώρα, ὅταν ἔχη κατάλυση, θέλουν καί τυρί καί βάζουν ἕνα κομμάτι μεγάλο. Τώρα φέρνουν τά πράγματα μέ τό ζῶο, καί θέλουν καί ἕνα ἄλλο ζῶο νά ἀνέβουν ἐπάνω. Οὔτε ἀδειανοί δέν θέλουν νά ἀνεβοῦν μέ τά πόδια. Δέν ἔχουν δυνάμεις σήμερα οἱ νέοι. Παλαιά οἱ ἄνθρωποι ἦταν ἀπό γερό πηλό φτειαγμένοι».
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα