ε’
«Ὁ προκομμένος ἄνθρωπος, ὅπου καί νά βρεθῆ, εἴτε στόν γάμο εἴτε στόν μοναχισμό, θά εἶναι ἐπιτυχημένος, ἔστω κι ἄν πάρη λάθος δρόμο ἀπό κακή διάγνωση τοῦ Πνευματικοῦ του».
ς’
«Στόν ἀρχάριο, στό μικρό παιδί καί στόν πολύ εὐαίσθητο, ὁ Θεός δέν ἐπιτρέπει νά δοῦν καλά τόν ἑαυτό τους, γιατί θά πέσουν σέ ἀπόγνωση».
ζ’
«Οἱ Χριστιανοί παλαιά εἶχαν πιό πολλή εὐλάβεια στό ἀντίδωρο, ἀπ᾿ ὅ,τι πολλοί μοναχοί σήμερα στήν θεία Κοινωνία».
η’
«Ὅταν στήν προσευχή δέν νιώθουμε παρηγοριά καί χαρά, ὅπως τό μικρό παιδί πού πηγαίνει στήν ἀγκαλιά τῆς μάννας του, τότε ἤ κάποιον ἔχουμε πληγώσει μέ τήν συμπεριφορά μας καί τήν σκληρότητα ἤ ὑπάρχει ὑπερηφάνεια».
θ’
«Πολύ βοηθᾶ τόν μοναχό ἡ ἔρημος, γιατί ἀποφεύγει τούς περισπασμούς. Ἡ ζωή στήν ἔρημο εἶναι ἁπλή καί μπορεῖ ὁ μοναχός νά δοθῆ ὁλόκληρος στά πνευματικά».
ι’
«Ὁ ἄνθρωπος πού ἔχει ταπείνωση, καί νά ξεκλίνη κάποτε, τόν σκεπάζει ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ, ἐνῶ ὁ ὑπερήφανος εἶναι σάν τό χαλασμένο τιμόνι πού πάντα βαδίζει στραβά, ἤ σάν ἕνα πριόνι σιγιασμένο (τροχισμένο) ἀπό τήν μία πλευρά».
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα