Δυστυχῶς ἡ Διοίκηση τῆς Ἐκκλησίας (ἡ ΔΙΣ καί ὄχι ἡ ΙΣΙ), οἰκονομώντας τά ἀνοικονόμητα γιά ὅλα τά τεκταινόμενα στό διάστημα τῆς πανδημίας (ἀπαγόρευση θείας λατρείας, κλείσιμο ἱερῶν ναῶν, ἀλλαγή στήν ὥρα τῆς Ἀναστάσεως, ἐμβόλιο κ.λπ.), ἐπέλεξε τήν ὑπακοή στήν πολιτεία (πολιτειοκρατεία). Ἔχουμε, ὅμως, ὅλοι καί τήν προσωπική μας εὐθύνη γιά τήν ἔλλειψη πνευματικῶν κριτηρίων (διάκρισης τῶν πνευμάτων), πνευματικῆς ἐγρήγορσης, προσευχῆς, μετανοίας, ἐλπίδος καί ὁμολογίας.
Πανδημία σέ καιρούς ἀποστασίας. Τό πρόβλημα καί ἡ πνευματική του διάσταση