Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος ἔκλεισε τὴν πόρτα τοῦ γιὰ νὰ μἠν τὀν βρίσκει ὁ θάνατος. Δὲν θεωρεῖ ὄτι τοῦ χρωστάει τίποτε, ἐλπίζει μάλιστα πὼς ἴσως νὰ μὴ συναντηθοῦν ποτέ. Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος δὲ γνωρίζει παρελθὸν οὔτε μέλλον, κι ἔπαψε πιὰ νὰ μιλᾶ γιὰ αἰωνιότητα.
Οι ημέρες για έναν αγωνιζόμενο Χριστιανό φαίνονται ολοένα και πιο σκούρες. Εκουσίως ίσως, τόσο καιρό, δεν βλέπαμε τα σημάδια που μας έδειχνε ο κόσμος μας. Δε βλέπαμε την ηθική σήψη, την περιφρόνηση των ιερών και των οσίων μας από την πολιτική τάξη. Σταθήκαμε θεατές στην οργάνωση ενός κόσμου όπου τίποτα δε θυμίζει το Χριστό.
Οι Ορθόδοξοι του Δυτικού κόσμου έχουμε καιρό να βιώσουμε ένοπλο διωγμό της πίστης. Ζούμε σε περιβάλλον το οποίο είναι αν όχι θετικό, τουλάχιστον ανεκτικό προς τη θρησκεία. Παρουσιάζεται κάποτε και ως Χριστιανικό. Ιδίως στην Ελλάδα των παλαιότερων εποχών, η ιδιότητα του θεοσεβούμενου μπορούσε να ανοίξει πολλές πόρτες. Οι ιερείς και οι μοναχοί απολάμβαναν τον σεβασμό του κοινωνικού συνόλου.
«και εγένοντο τα ιμάτια αυτού λευκά ως το φως», διαβάσαμε για τη Μεταμόρφωση του Κυρίου μας. Με τη Μεταμόρφωση, ο Χριστός απεκάλυψε τη θεία του φύση, η οποία εκδηλώθηκε ως φως, και μάλιστα φως πάλλευκο και λαμπερό. Φως υπερκόσμιο, η θεία φύσις του Χριστού. Σε χωρία του Ευαγγελίου, ο Χριστός αναφέρεται στον εαυτό του ως φως.
Συγκεκριμένα, γιατί νιώθουν την ανάγκη οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί, προκειμένου να χαλαρώσουν, να επιδίδονται σε ινδουιστικές πνευματικές ασκήσεις; Εμείς, εδώ, διακηρύσσουμε ότι έχουμε την πίστη που νίκησε τον κόσμο. Εορτάζουμε, τώρα, την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, μετά από την οποία ο άνθρωπος μπορεί να επικοινωνεί τέλεια με το Θεό, να γίνει κατοικητήριο του ζώντος Θεού. Σκηνώνει μέσα μας το Πνεύμα της Αληθείας, που είναι το ίδιο Θεός, ως τρίτο πρόσωπο της Αγίας Τριάδος, της αδιαίρετης και ομοούσιας.
Η βασιλεία του Θεού δεν είναι εκ του κόσμου τούτου. Έτσι και εμείς, οι Χριστιανοί, δεν ανήκουμε σε αυτό τον κόσμο. Δεν μετέχουμε στη φθορά του, δεν είμαστε ευπρόσδεκτοι από το ψέμα του. Ποτέ δε θα μπορούσαμε να του αρέσουμε, μονάχα αν αφήναμε τον Χριστό και μόνο τότε, θα γινόμασταν φίλοι του κόσμου. Ο Κύριος μας το έκανε γνωστό στη διδασκαλία του, «ει εκ του κόσμου ήτε, ο κόσμος αν το ίδιον εφίλει, ότι δε εκ του κόσμου ουκ εστέ … δια τούτο μισεί ημάς ο κόσμος.»
Χριστός Ανέστη! Καινουργείται ο Αδάμ. Ανοίγονται πύλες Εδέμ. Άδης καταβέβληται. Ανέστη Χριστός, και ζωήν πολιτεύεται. Χαρίζει πνοή σε όσους στον τάφο κρύβονται και αναμένουν. Ελπίδα σ’όσους πονούν για το χαμό αγαπημένων. Νίκη στους ταπεινούς και αδυνάτους. Μας γνωρίζει την ανθρώπινη φύση εκτός φθοράς και την θεϊκή εν πλήρη δόξει.