Ενώ η κατάσταση γινόταν κρισιμότερη πρότειναν στον Διάκο να διαφύγει, αυτός όμως απάντησε “ο Διάκος δεν φεύγει” και δεν εγκατέλειψε την θέση του.
Οἱ ἀγωνιστές τῆς ἐπαναστάσεως τοῦ 1821 δέν ἦσαν ἅγιοι, ἀλλά ἄνθρωποι. Δέν πρέπει νά τούς συγκρίνουμε μέ τά κριτήρια τοῦ δικοῦ μας κοινωνικοῦ καθωσπρεπισμοῦ, γιατί ἔζησαν σέ ἕναν τελείως διαφορετικό κόσμο. Ἡ συνολική ὅμως προσφορά τους ὑπερκάλυψε τά σφάλματά τους, τά ὁποῖα δέν πρέπει νά ἀποκρύβονται. Στήν ἱστορική μνήμη ἔμειναν ὡς οἱ ἐλευθερωτές τῆς Ἑλλάδος
Από τους 40 ναυτοτόπους του Ιονίου και του Αιγαίου πελάγους, που είχαν αναδειχθεί τον 18ο αιώνα σε εύρωστες κοινότητες μέσα από το εμπόριο και τη ναυτιλία στη Μεσόγειο και τη Μαύρη Θάλασσα, οι 25 ναυτότοποι κηρύσσουν την Επανάσταση
Ἡ σφαγή τῆς Χίου καί ἡ ἐπακόλουθη ἀνατίναξη τῆς τουρκικῆς ναυαρχίδος ἀπό τόν Κανάρη,εἶχαν μεγάλη ἐπίδραση στήν κοινή γνώμη τῆς Εὐρώπης καί στήν ἀνάπτυξη τοῦ φιλελληνικοῦ κινήματος.
25η Μαρτίου 1821! Οἱ σκλαβωμένοι Ἕλληνες, μήν ἀντέχοντας ἄλλο τόν, ἐπί τετρα-κόσια χρόνια, σκληρό καί αἱμοσταγῆ ζυγό τοῦ Τούρκου κατακτητῆ, ὕψωσαν τό λάβαρο τῆς Ἐπανάστασης. Ἦταν ἡ μέρα πού γιόρταζαν τόν «ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ», ἐπειδή ὁ Ἀγώνας τους γινόταν «γιά τοῦ Χριστοῦ τήν πίστη τήν ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν ἐλευθερία».
Κατ’ ἀνάγκην ἡ ἡμέρα τῆς ἐπισήμου ἐπετείου θὰ ἦτο περιεκτικὴ διαφόρων χρονολογιῶν καὶ θὰ ἔπρεπε νὰ ὁρισθῇ μία τῶν ἡμερῶν τοῦ τελευταίου δεκαημέρου τοῦ Μαρτίου, προεκρίθη δὲ ἡ 25η, διότι ἡ κατ’ αὐτὴν συμπίπτουσα μεγίστη ἑορτὴ τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου προσφέρει τὸ μέγα της σύμβολον, σύμβολον νέας ζωῆς εἰς τὴν ἀνάμνησιν τοῦ μεγάλου γεγονότος, εἰς τὸ ὁποῖον τὸ Ἔθνος ὀφείλει τὴν ἀνεξαρτησίαν του.
Ο Δημ. Τερτίπης, στη θέα της ανέλπιστης αυτής βοήθειας διατάσσει αντεπίθεση. Και τότε μια φωνή, ανασπάσαντες τας ξίφολόγχας, ακράτητοι αντεπιτίθενται της Πετρομαγούλας οι ανδρείοι, κατά των προ μικρού επιτεθέντων αυτοίς εχθρών, οίτινες μη δυνάμενοι ν’ αντιοτώσι, ήρξαντο υποχωρούντες» (Μιλτιάδης Σεϊζάνης).
Τὸ σημαντικότερο γεγονὸς τῆς μακρόχρονης ἱστορίας τῆς πόλης καὶ ποὺ συνδέτεαι μὲ τὸ ἱστορικὸ αὐτὸ ἐκκλησάκι, εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσή της ἀπὸ τοὺς Τούρκους στις 23 Μαρτίου του 1821.
Οι πρόκριτοι της Μάνης, η οποία τελούσε υπό προνομιακό καθεστώς κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας, ζήτησαν από τον ηγέτη τους Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη να ξεκινήσει πρώτη η Μάνη τον αγώνα της απελευθέρωσης της Ελλάδας, κάτι που ήταν σύμφωνο και με τους σχεδιασμούς της Φιλικής Εταιρείας.
Γίνεται μνεία ἀλλά καί λεπτομερής ἀναφορά στούς κύριους ὑπερασπιστές τῆς πόλεως καί στά ἱστορικά δρώμενα πού αὐτοί μετεῖχαν καί τό σημαντικότερο, ὑπάρχουν ἀναλυτικοί χάρτες μέ λεπτομερέστατες καταγραφές καί ἐπεξηγήσεις τῶν θέσεων τῆς Φρουρᾶς τοῦ Μεσολογγίου ἀλλά καί …
Η ηρωική αντίσταση των υπερασπιστών του μετοχίου καθήλωσε τους Τούρκους, οι οποίοι αργότερα αναγκάστηκαν να τραπούν σε φυγή, όταν εμφανίστηκε το ιππικό του Χατζημιχάλη Νταλιάνη, που τους προξένησε βαρύτατες απώλειες.
Την Μεγάλην Δευτέραν του 1821, τρεις ώρας μετά το μεσονύκτιον, ότε άπαντες οι εν τω πατριαρχείω εκοιμώντο ύπνον βαθύν, ο αοίδιμος πατριάρχης Γρηγόριος κατέβαινε την κλίμακα,
Το 1825 ο οθωμανικός στρατός άρχισε να σφίγγει και πάλι τον κλοιό γύρω από το επαναστατημένο Μεσολόγγι. Την φορά αυτή οι Οθωμανοί ήταν αποφασισμένοι να το καταλάβουν, o ναύαρχος Ανδρέας Μιαούλης όμως …
Τσακουρίδου Αφροδίτη, Εκπαιδευτικός «Ο Γιάννης Φαρμάκης ήταν ένας λαμπρός στρατιωτικός. Η παλικαριά και το θάρρος του τον έκαναν να ξεχωρίζει. […]
Η Δόμνα γεννήθηκε στην Αίνο της Ανατολικής Θράκης το 1783. Ο πατέρας της ήταν πλούσιος γαικτήμονας. Στα 1808 παντρεύτηκε τον καπετάνιο Αντώνιο Βισβίζη (ή Χατζη-Αντώνη Βισβίζη) και απέκτησαν πέντα παιδιά[2]. Ο καπετάν Χατζη-Αντώνης ήταν ναυτικός, από τους πλουσιότερους της Αίνου. Δάνειζε χρήματα στο Λιβόρνο, στη Σμύρνη, στην Άνδρο. Είχε δικό του πλοίο, το μπρίκι “Καλομοίρα”, το οποίο μάλιστα διέθετε και ειδική αίθουσα συνεδριάσεων…
Στὴ νοτιοανατολικότερη ἐσχατιὰ τῆς Φυλῆς, τὴ μαρτυρικὴ σκλάβα Κύπρο, ἕνας ἀντίλαλος ἀντηχεῖ ἐπὶ τρεῖς Ἑλληνικὲς χιλιετίες: «Εἷς οἰωνὸς ἄριστος, ἀμύνεσθαι περὶ πάτρης»
Μία μαύρη σελίδα στην ιστορία της Εθνικής παλιγγενεσίας του 1821 είναι οι δύο εμφύλιες διαμάχες της Ελληνικής Επανάστασης.
Ο Επίσκοπος Βρεσθένης Θεοδώρητος (1787 – 1843) ήταν ο κληρικός, ο οποίος ανέλαβε στα χρόνια της Επανάστασης υψηλότατα στρατιωτικά και πολιτικά καθήκοντα. Παράλληλα ανεδείχθη πρότυπο Αρχιερέως. Δέχθηκε να υποστεί βαριά εκκλησιαστική ποινή, παρά να παραβεί τους Κανόνες της Εκκλησίας. Όντως αναδείχθηκε αγωνιστής άξιος της Πατρίδος και της Εκκλησίας.
Το «Πέντε 5» έρχεται να ολοκληρώσει την τριλογία του σεναριογράφου – σκηνοθέτη για την ελληνική Επανάσταση, μετά τις ταινίες «Έξοδος 1826» και «Πολιορκία». Το «Πέντε 5» παρουσιάζει τα αληθινά γεγονότα που διαδραματίστηκαν κατά το ολοκαύτωμα της Σαμοθράκης. Τον Σεπτέμβριο του 1821.
Ἡ Μαρία Μαντουβάλου, ἐξηγεῖ μέ ἀδιάψευστα ἱστορικά στοιχεῖα γιατί τό ’21 ἦταν γνήσια Ἐθνεγερσία καί δέν εἶχε καμμία σχέση οὔτε μέ δῆθεν κοινωνικές διεκδικήσεις, οὔτε μέ τόν Δυτικό Διαφωτισμό ἀλλά ἦταν ἀποτέλεσμα τῆς δίψας γιά ἀποτίναξη τοῦ τουρκικοῦ ζυγοῦ, γιά ἕναν ἀγῶνα ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος.
Η ελληνική ήταν η επανάσταση των επαναστάσεων!
Ιστορική ταινία μυθοπλασίας με θέμα την ζωή του ηρωομάρτυρος Αθανασίου Διάκου, που θυσιάστηκε για την Ελευθερία της Πατρίδος του στις 24 Απριλίου 1821. Το σενάριο βασίζεται στην αληθινή ιστορία του ήρωα (1788-1821).
Η επαναστατικής προκήρυξη που κυκλοφόρησε ο Αλέξανδρος Υψηλάντης στο Ιάσιο της Μολδοβλαχίας στις 24 Φεβρουαρίου 1821, σηματοδότησε την έναρξη της Επανάστασης στις παραδουνάβιες ηγεμονίες.
Η Συνέλευση της Βοστίτσας ή Σύσκεψη της Βοστίτσας, κατά τους ιστορικούς, ή Μυστική συνέλευση της Βοστίτσας, κατά τους Αιγιώτες, ήταν η συνάντηση που έγινε από τους Φιλικούς της Βόρειας Πελοποννήσου, στη Βοστίτσα, όπως λεγόταν τότε το Αίγιο, από τις 26 έως τις 30 Ιανουαρίου του 1821, με σκοπό την οργάνωση….
Πληροφορημένη η Κυβέρνησις την ενάρετον διαγωγήν, τα σεβάσμια και ιεροπρεπή σου ήθη και την εμπειρία του πηδαλιουχείν επι τοις εκκλησιαστικοίς πράγμασιν…..
Μία ἀπὸ τὶς σημαντικότερες μάχες ποὺ πραγματοποιήθηκαν κατὰ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάσταση τοῦ 1821, μὲ νικηφόρα ἔκβαση γιὰ τοὺς Ἕλληνες καὶ μεγάλη καταστροφὴ τῶν ὀθωμανικῶν δυνάμεων.
Χορός του Ζαλόγγου
Οι Υψηλάντες έχουν το ιστορικό προνόμιο να είναι αυτοί που άρχισαν και τελείωσαν τον υπέρ Ανεξαρτησίας Αγώνα των Ελλήνων. Ο γραμματέας του Δημητρίου Υψηλάντη, Ιωάννης Φιλήμων, στα «Απομνημονεύματα των Αγωνιστών» που έγραψε, αναφέρει…
Τούρκοι διαβήκαν, Χαλασμός, θάνατος πέρα ως πέρα.
Η Χίο, τ’ όμορφο νησί, μαύρη απομένει ξέρα,
με τα κρασιά, με τα δεντρά
τ’ αρχοντονήσι, που βουνά και σπίτια και λαγκάδια
και στο χορό τις λυγερές καμιά φορά τα βράδια
καθρέφτιζε μεσ’ τα νερά.
Οράματα και Θάματα του Στρατηγού Μακρυγιάννη
Ομιλία του Γιάννη Σπανού στο κατάμεστο θέατρο του Πολεμικού Μουσείου Αθηνών στις 23 Νοεμβρίου 2007, κατά την τελετή βράβευσης της ιστορικής μελέτης <<Οι Κύπριοι Εθελοντές στην Επανάσταση του 1821>>.
Ὁ Ματρόζος, Σπετσιώτης ἀγωνιστής, ποὺ χάρισε ἀφειδώλευτα τὰ πάντα στὴν πατρίδα, τελείωνε τώρα τὴν ζωή του φτωχὸς καὶ ἀγνοημένος..
Αὐτό τό λαμπρό καύχημα, τό τάγμα τῶν ἐκλεκτῶν ἡρώων τοῦ 1821 τιμοῦμε σήμερα, καί τούς ἀποδίδουμε τόν δίκαιο καί πηγαῖο ἔπαινο καί τήν ἄπειρη εὐγνωμοσύνη μας. Ἀποδίδουμε τόν δίκαιο ἔπαινο σ’ αὐτούς πού γέννησαν μέ τό αἷμα τους καί μέ τό δάκρυ τῆς ψυχῆς τους τήν λευτεριά τῆς ἱερῆς μας γῆς, τῆς εὐλογημένης μας πατρίδος, τῆς Ἑλλάδος μας.