Ο γέροντας, νομίζοντας πως το παιδί του βάζει μετάνοια, του είπε: «Σήκω και πήγαινε έξω», γιατί δεν ήξερε ότι ήταν νεκρό. Και αμέσως το παιδί σηκώθηκε και βγήκε έξω. Ο πατέρας του, μόλις το είδε, τα έχασε. Μπήκε αμέσως, προσκύνησε τον γέροντα και του ανέφερε το γεγονός.
Ὁμιλία του Μακαριστού Γέροντος (1927 – 2006) πατρός Αθανασίου Μυτιληναίου.Κυριακή της Τυρινῆς ἑσπέρας
(Γεροντικόν)– ημερομηνία πού διεξήχθη ἡ ὁμιλία 25-02-01
Ἀκούων περί μετανοίας ὁ ἄγνωστος διεστράφη, συναγριώθη, παρεμορφώθη καί ἔγινεν ἄφαντος, ἀφήνων ὀπίσω του δυσωδίαν δαιμονικήν, ἡ ὁποία διήρκεσε τρεῖς ἡμέρες. Εἶναι ποτέ δυνατόν νά βάλη μετάνοιαν ὁ διάβολος, ὁ ἀντάρτης, ἀλλά καί κάθε ἀμετανόητος ἀποστάτης;
Ἀληθινός πλοῦτος εἶναι ἡ καρδιά πού ξεχειλίζει ἀπό ἀγάπη. Αὐτή θεραπεύει τόν κόσμο ἀπό ὅλα τά κακά. Τέτοια καρδιά εἶχαν οἱ τρεῖς φτωχοκαλόγεροι. Ἀπό ἀνθρώπους μέ τέτοια καρδιά ἔχει ἀνάγκη ὁ κόσμος καί ὄχι, ὅπως νομίζουμε, ἀπό τό ψυχρό, τό ἄψυχο χρῆμα.