Υπάρχουν δυστυχώς και ορισμένες θλιβερές εξαιρέσεις, όσον αφορά στον εορτασμό των Χριστουγέννων και στην χρησιμοποίηση της χριστιανικής χρονολόγησης, από κάποιες αιρετικές ομάδες του ακραίου προτεσταντικού χώρου όπως:
Ο Αγγλικανισμός αποτελεί μια παραπέρα εκτροπή από τον Παπισμό, από τον οποίο αποσκίρτησε το 1534, όχι λόγω διαφωνιών για τις παπικές κακοδοξίες και τις τερατωδίες, αλλά για ιδιοτελείς λόγους. Συγκεκριμένα, να εξυπηρετήσει τον παράνομο δεύτερο γάμο του βασιλιά Ερρίκου Η΄, με την ερωμένη του Άννα Μπολέυν, θέλοντας να χωρίσει την νόμιμη σύζυγό του Αικατερίνη της Αραγωνίας, τον οποίο αρνούνταν ο «Πάπας»!
Όλοι αυτοί οι «μεγαλοπράγμονες» και «αιθεροβάμονες» «προφήτες» της «κατάκτησης της αθανασίας», σκέφτηκαν ότι δι’ αυτής, το μόνο που θα «κατορθώσουν» είναι η φρικτή και ανυπόφορη διαιώνιση του υπαρξιακού δράματος του ανθρώπου χωρίς το Θεό, χωρίς το στόχο της κατά χάριν θεώσεως; Αναλογίζονται πόσο ανιαρή θα είναι η τεχνητή «αθάνατη ζωή» χωρίς τα δώρα του Αγίου Πνεύματος…;
Εφόσον λοιπόν… το πρόβλημα της βίας στα παιδιά είναι πρωτίστως πνευματικό, η λύση δεν μπορεί να είναι άλλη από πνευματική. Βρίσκεται στην ελληνορθόδοξη παράδοσή μας και τον ελληνορθόδοξο τρόπο ζωής, ο οποίος πρέπει να γαλουχήσει την νεολαία μας, αποσπώντας την από την σύγχρονη χοάνη της αποστασίας από το Θεό, του ηθικού αμοραλισμού και του δικαιωματισμού…
«Μια όπερα ακραίας διαστροφής και βλασφημίας, έχει γίνει ανάρπαστο θέαμα στη Στουτγάρδη της Γερμανίας. Ο λόγος για την εμετική παράσταση “Sancta”, που προκαλεί το κοινό ακόμα και για τα δεδομένα της ανεκτικότητας στων Γερμανών στις ακρότητες, αφού δεκάδες θεατές έχουν εκδηλώσει συμπτώματα ναυτίας κατά τη διάρκεια της παράστασης.
Οι κλινικές ευθανασίας αναφέρουν μια τεράστια αύξηση στις αιτήσεις από τρανσέξουαλ ασθενείς που μετανιώνουν βαθιά που υποβλήθηκαν σε χειρουργικές επεμβάσεις αλλαγής φύλου…
Τα «λάθη» και οι «επιχωματώσεις» του παρελθόντος μπορούν να διορθωθούν μόνον και μόνον με την μετάνοια των αιρετικών, την αποβολή των κακοδοξιών τους και την επιστροφή τους στην σωστική αγκαλιά της μίας και αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού, στην Ορθοδοξία! Η ομολογία ότι «Ἐμεῖς οἱ ἴδιοι τὴν ὁδηγοῦμε σὲ παρακμὴ τὴν Ἐκκλησία» αληθεύει υπό το πρίσμα, ότι αρνούμαστε την αυθεντικότητά της και προσβλέπουμε στις παραχαράξεις…
Το Γραφείο μας, στα 13 χρόνια της λειτουργίας του, μεταξύ των εκατοντάδων ανακοινώσεών του, συνέταξε και δημοσίευσε μια πληθώρα ανακοινώσεων και για το Οικουμενισμό, έχοντας την βεβαιότητα, μέσα από ενδελεχείς έρευνές μας και πάνω απ’ όλα τις γνώμες συγχρόνων αγίων, ευλαβών γερόντων και σύγχρονων επιφανών εκκλησιαστικών προσωπικοτήτων, ότι είναι αίρεση, παναίρεση…
ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ: Μια ημερομηνία η οποία θα έπρεπε να είναι ημέρα αποφράδα για το Γένος μας είναι και η 13η Απριλίου, ημέρα κατά την οποία ως γνωστόν μνημονεύουμε τη θλιβερή επέτειο της άλωσης της Κωνσταντινουπόλεως από τους Φράγκους το 1204. Κατά τον αείμνηστο βυζαντινολόγο καθηγητή St. Ranciman, το κατ’ εξοχήν τραγικό αυτό γεγονός σηματοδοτεί «το μεγαλύτερο έγκλημα κατά της ανθρωπότητας»
Έχει ήδη επισημανθεί σε κείμενα του Γραφείου μας αλλά και από άλλες καταξιωμένες προσωπικότητες εγνωσμένου κύρους και πνευματικότητος, ότι ένας από τους πικρότερους καρπούς της «Συνόδου»της Κρήτης υπήρξε η νέα ισχυρή ώθηση παγκοσμίως, την οποία έδωσε στην εξάπλωση, (αντί καταδίκης), του Οικουμενισμού. Η φοβερή αυτή παναίρεση βρήκε την πλήρη συνοδική νομιμοποίησή της σε δύο κυρίως κείμενα της εν λόγω «Συνόδου»: