ρλς’
«Ἄν κανείς γνωρίζη τό σφάλμα του, εἶναι ἡ μισή προκοπή. Μεγάλο καλό εἶναι, ὅταν ἀναγνωρίζη κανείς τήν ἀδυναμία του καί ὅταν προσπαθῆ νά διορθωθῆ. Αὐτός εἶναι καλύτερος ἀπό κεῖνον πού κάνει πολύ ἀγῶνα, ἀλλά δέν ἀναγνωρίζει ὅμως τίς ἀδυναμίες του».
ρλζ’
«Ἄν λέγαμε συνεχῶς τήν εὐχή καί εἴχαμε τό νοῦ μας ἐκεῖ, οἱ σαρκικοί λογισμοί δέν θά μποροῦσαν νά μᾶς κάνουν κακό».
ρλη’
«Δέν πρέπει νά λέμε ὅτι θέλουμε νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό, ἀλλά νά μήν τόν στενοχωροῦμε. Τό νά ζητᾶμε στήν προσευχή νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό εἶναι σάν αὐθάδεια». (Ἡ τάξη στήν πνευματική ζωή εἶναι νά τηρήσουμε τίς ἐντολές γιά νά καθαρισθοῦμε πρῶτα ἀπό τά πάθη καί ὕστερα θά φθάσουμε στήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ[1]. Ὅταν ὅμως στενοχωροῦμε τόν Χριστό μέ τήν παράβαση τῶν ἐντολῶν Του, εἶναι αὐθάδεια καί ὑπερηφάνεια νά ζητοῦμε νά ἀγαπήσουμε τόν Χριστό).
ρλθ’
«Ξεχνᾶμε εὔκολα ὅσα διαβάζουμε, γιατί δέ συμμετέχει καί ἡ καρδιά. Δέν ἔχει πονέσει ἡ καρδιά μας, γι᾿ αὐτό τά ξεχνᾶμε».
ρμ’
«Πρέπει ἡ καρδιά μας νά πονᾶ γιά κάθε ἁμαρτία, ἀλλοιῶς εὔκολα τήν ξανακάνουμε».
ρμα’
«Νά προσευχώμαστε γιά τούς ἄλλους. Τότε στέλνει τήν χάρι του ὁ καλός Θεός».
ρμβ’
«Ἄν θέλουμε νά μάθουμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά ἕνα θέμα, θά κάνουμε προσευχή καί θά ρωτᾶμε τούς πατέρες μας».
ρμγ’
«Τό πᾶν στήν πνευματική ζωή εἶναι ὁ καλός λογισμός».
ρμδ’
Ὅταν ἀγωνιζώμαστε γιά νά νικήσουμε ἕνα πάθος καί δέν φεύγη, σημαίνει ὅτι ἔχουμε ἐγωϊσμό ἤ κατακρίνουμε”.
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα