Ο π. Νικόλαος ὁ Γρηγοριάτης, ὁ ἰατρός, ἦλθε στό Ἅγιον Ὄρος τό 1913. Ἐξήσκησε τό διακόνημα τοῦ ἰατροῦ κατά τρόπον ὑποδειγματικό. Ὅπου τόν καλοῦσαν ἀσθενεῖς μοναχοί μετέβαινε προθυμότατα. Ἦταν εὐγενικός στούς τρόπους καί παρηγορητικώτατος στούς ἀσθενεῖς. Στίς διαγνώσεις του ἦταν σχεδόν ἀλάνθαστος. Ὡς μοναχός ἦταν ἐγκρατής καί βιαστής. Ἔτρωγε μία φορά τήν ἡμέρα. Οὐδέποτε ἐκάθισε στό στασίδι του στίς ἀκολουθίες. Ἀκόμη καί στίς ἀγρυπνίες στεκόταν πάντα ὄρθιος μέ πολλή εὐλάβεια καί προσοχή. Ἐκοιμήθη στίς 20–1–1940 σέ ἡλικία 79 ἐτῶν.
*
Εἶπε ὁ παπα Νικόλας ὁ Γρηγοριάτης: «Μήν ἀφήσης τόν κανόνα σου γιά τήν ἄλλη μέρα, γιατί πάει, τόν ἔχασες».
«Ὅποιος μένει καί τελειώνει στό Ἅγιον Ὄρος, αὐτόν ἡ Παναγία μέ τόν τρόπο πού αὐτή γνωρίζει, θά τόν οἰκονομήσει».
*
Ο ὑποτακτικός τοῦ παπα Γρηγόρη τοῦ «Διαδόχου», ὁ παπα Νικόλαος, ὅταν ἦταν νέος 9 ἐτῶν, «ἀπώλεσε τόν ὄνον τοῦ πατρός του» καί βρῆκε τήν καλογερική. Φύλαγε τό γαϊδουράκι του, πού τό εἶχε δεμένο ἀπό τό πόδι, ἀποκοιμήθηκε, ἦρθε λύκος καί τό ἔφαγε. Αὐτός ντράπηκε νά γυρίση στό χωριό. Ἦρθε ἀπό τό χωριό του πού βρισκόταν στήν Χαλκιδική, μέ τά πόδια στό Ἅγιον Ὄρος καί ἔγινε μοναχός. Ἦταν ὑπόδειγμα πράου, ἁπλοῦ καί ταπεινοῦ μοναχοῦ.
Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα