Περιστατικά από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

Ο γερω–Ἀ­θα­νά­σιος, ἀ­δελ­φός κα­τά σάρ­κα τοῦ γε­ρω–Ἰ­ω­σήφ τοῦ Ἡ­συ­χα­στοῦ, δέν ἔ­κα­νε πολ­λή ὑπα­κο­ή στόν Γέ­ρον­τά του. Μία μέ­ρα εἶ­δε σέ ὅ­ρα­μα στόν τό­πο τῆς εἰ­κό­νος τοῦ Χρι­στοῦ, στό τέμ­πλο τῆς Ἐκ­κλη­σί­ας τους, νά εἶ­ναι ἡ εἰ­κό­να τοῦ Γέ­ρον­τά του. Ρώ­τη­σε, ποι­ός ἔ­βα­λε τήν φω­το­γρα­φί­α τοῦ Γέ­ρον­τα στήν θέ­ση τοῦ Χρι­στοῦ; Τότε ἄ­κου­σε φω­νή νά λέ­η: «Τώ­ρα, αὐ­τός εἶ­ναι στήν θέ­ση τοῦ Χρι­στοῦ, σ᾿ αὐ­τόν νά ὑ­πα­κού­ης». 

Κά­πο­τε ἐρ­γα­ζό­ταν σέ παγ­κοι­νιά στόν τρύ­γο. Οἱ ἄλλοι πα­τέ­ρες ἐρ­γα­ζό­με­νοι μέ­σα στόν καύ­σω­να ἔ­τρω­γαν καί καμ­μί­α ρό­γα. Ὁ π. Ἀ­θα­νά­σιος δέν ἔ­τρω­γε. Τόν ρώ­τη­σε ὁ γε­ρω–Συ­με­ών ὁ Καυ­σο­κα­λυ­βί­της: 

–Δέν παίρ­νεις κά­τι καί ἐ­σύ; 

–Γε­ρω–Συ­με­ών, τό νά φυ­λᾶς τό τυ­πι­κό σου στό Κελ­λί σου εἶ­ναι εὔ­κο­λο, ἀλ­λά ἀ­ξί­α ἔ­χει, ὅ­ταν τό φυ­λᾶς καί ἐ­κτός. 

Στό Κελ­λί τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων στήν Κα­ψά­λα ἦ­ταν ἕ­νας ἐ­νά­ρε­τος μο­να­χός, ὁ γε­ρω–Ἀ­θα­νά­σιος. Ὡς λα­ϊ­κός ἦ­ταν κομ­μου­νι­στής καί δέν ἤ­θε­λε νά μεί­νη στήν Ἑλ­λά­δα. Ἔ­φυ­γε ἀ­γα­να­κτι­σμέ­νος γιά τό ἐξωτερικό καί, ὅ­ταν ἦ­ταν στό λι­μά­νι, ἔ­βλε­πε τόν ἑ­αυ­τό του μέ ρά­σα καί γέ­νεια. Δέν ἔ­δω­σε ση­μα­σί­α. Ἦρ­θε ὅ­μως ὁ και­ρός καί ἔ­γι­νε μο­να­χός στό Κελ­λί τῶν Ἁ­γί­ων Ἀ­πο­στό­λων.

Κά­πο­τε ἔ­πια­σε φω­τιά ἡ Κα­ψά­λα καί ὁ γε­ρω–Ἀ­θα­νά­σιος πῆ­ρε τά ἅ­για Λεί­ψα­να κλαί­γον­τας καί βγῆ­κε πιό πέ­ρα ἀ­πό τό Κελ­λί του. Ἡ φω­τιά ἔ­φτα­σε κον­τά του καί ἔ­σβη­σε ἀ­πό μό­νη της. Αὐ­τό τό δι­η­γό­ταν ἀρ­γό­τε­ρα καί ἔ­κλαι­γε. Ἦ­ταν πο­λύ σε­βά­σμιος καί ἐ­κοι­μή­θη στό Κελ­λί του. 

 

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα