Ἤμουν παντρεμένος 12 χρόνια. Εἶχα πρόβατα, ἤμουν καλός ἄνθρωπος ὅσο μποροῦσα τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά παιδί δέν εἶχα. Στά 12 χρόνια τοῦ γάμου μου ἄκουσα, τό 1990, γιά τόν γέροντα Παΐσιο ὅτι εἶναι πολύ καλός ἄνθρωπος καί βοηθάει πολύ κόσμο.
Τό ἔτος 2012, ὁ φοιτητής μου στό Τμῆμα Νομικῆς του Εὐρωπαϊκοῦ Πανεπιστημίου Κύπρου Στέλιος Κρεοῦζος, ὁ ὁποῖος εἶναι δημοσιογράφος τοῦ ΡΙΚ, διαγνώσθηκε μὲ ὑγρό στούς πνεύμονες καί στήν καρδιά.
Τὸν Πρόδρομο Ἰωάννη, τὸ πιὸ λαμπερὸ ἀστέρι πρὶν ἀπ’ τὸν Ἥλιο, τὸ «πρῶτο φῶς τῆς αὐγῆς», τὸν πιὸ ξεχωριστὸ ἀνάμεσα στοὺς φίλους τοῦ Θεοῦ, ὁ Χριστὸς ὁ Ἴδιος ἀνυπέρβλητα ἐγκωμίασε, λέγοντας πὼς «εἶν’ ὁ πιὸ σπουδαῖος ποὺ γεννήθηκε ἀπὸ γυναίκα» (Ματθ. 11, 11).
Ἂς λέγουν καὶ ἂς γράφουν ὅ,τι θέλουν. Θὰ ἔλθη ὅμως κάποτε καιρός, ὅτε οἱ ἄνθρωποι κρίνονται ὄχι σύμφωνα μὲ ὅσα εἶπον ἢ ἔγραψαν περὶ τῶν πράξεών των, ἀλλὰ κατ’ αὐτὴν τὴν μαρτυρίαν τῶν πράξεών των.
«Ὁ Κύριος μοῦ ἀποκάλυψε», μοῦ εἶπε, «ὅτι στήν παιδική σας ἡλικία ἐπιθυμούσατε νά μάθετε ποιός εἶναι ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς ζωῆς. Σᾶς συμβούλευαν νά ἐκκλησιάζεσθε, νά προσεύχεσθε, νά κάνετε καλές πράξεις, διότι σέ αὐτά, σᾶς ἔλεγαν, συνίσταται ὁ σκοπός τῆς χριστιανικῆς ζωῆς.
Τό ἔτος 1452 μ.Χ. τό Ἔθνος ὑπέστη μία μεγάλη δοκιμασία· τήν «ψευδοένωση» τῶν ἐκκλησιῶν. Στήν Κωνσταντινούπολη, στίς 12 Δεκεμβρίου 1452, μέ πρωτοβουλία τοῦ Κωνσταντίνου Παλαιολόγου γίνεται «ἑνωτική λειτουργία», παρόντος τοῦ καρδιναλίου Ἰσιδώρου.
Ήταν μία σπηλιά μέσα σε έναν βράχο και είχε μία φάτνη, τίποτε άλλο δεν είχε. Εκεί πήγαινε κανένας φτωχός και άφηνε τα ζώα του. Η Παναγία με τον Ιωσήφ, επειδή όλα τα χάνια ήταν γεμάτα και δεν είχαν πού να μείνουν, κατέληξαν σε αυτό το σπήλαιο.
Η Παρθένος Μαρία Υπέρμαχος, στον αγώνα του στάθηκε πλάι, και της νίκης τα δώρα του χάρισε, ουρανόσταλτη ευλογία, του Χριστού την αδιάλειπτη, καρδιακή, προσευχή και την ειρήνη του Θεού, την Αγία!
Ὁμιλητής ὁ Ἀθανάσιος Ῥακοβαλῆς
Εάν όμως εννοείς την Κωνσταντινούπολη, καθιστούμε γνωστό και στην αγιότητά σου και σε όλους τους χριστιανούς ότι ποτέ δε θα πάψουμε να δίνουμε μάχες και να πολεμούμε αυτούς που την κατέκτησαν και την κατέχουν.
Πᾶνε νὰ ἐξαφανίσουν ἕνα ὀρθόδοξο ἔθνος. Ξέρετε τί σημαίνει αὐτό; Ἕνα ὀρθόδοξο ἔθνος σήμερα εἶναι μεγάλη ὑπόθεση! Παλιὰ εἴχαμε τὴ φιλοσοφία. Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη μὲ βάση τὴ φιλοσοφία ἀποστόμωσε τοὺς φιλοσόφους. Οἱ φιλόσοφοι ἑτοίμασαν τὸν δρόμο γιὰ τὸν Χριστιανισμό …
Ἦταν τότε στὸν Ἅγιο Πέτρο ἕνας Γέροντας ποὺ πήγαινε καὶ ἐργαζόταν στὴ συλλογὴ τῶν φουντουκιῶν. Παρακάλεσε τὸν γερο-Φιλάρετο γιὰ ἕνα διάστηµα νὰ µείνει νὰ φυλάει τὸ κελί του. Πῆγε, κάθησε δυό-τρεῖς µῆνες, ἀλλὰ δὲν ἀναπαυόταν καὶ γύρισε στὰ Καρούλια.
Ξαφνικά, ακούω μια φωνή να μου λέη: «Νικόλαε, γύρισε σύντομα στον Όσιο Δαυΐδ, να πας να βαπτιστής».
Ἔστω, σὲ μικρὸ βαθμό, μποροῦμε νὰ γευτοῦμε αὐτὸ τὸ μονάκριβο πνεῦμα (εὐλάβειας καὶ φιλότιμου) τῶν ἐθνικῶν μας εὐεργετῶν ἀπὸ τὸ παρακάτω ἀπόσπασμα τῆς διαθήκης τοῦ Νικολάου Ζωσιμᾶ …
Ἡ ἐξάπλωσις τῆς ὁμοιοπαθητικῆς στὴν πατρίδα μᾶς ἐπὶ τῶν ἡμερῶν τοῦ μακαριστοῦ Γέροντος ἦτο ἀρκετὰ μικροτέρα ἀπὸ ὅ,τι ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας καὶ πολὺ μικροτέρα ἀκόμη ἡ περὶ αὐτῆς διαμάχη τόσον μεταξὺ ἰατρικοῦ, ὅσον καὶ μεταξὺ θεολογικοῦ κόσμου.
«Τώρα ὁ Θεός… θέλει νὰ δοξάζεται ἀπ’ αὐτὸ τὸ μικρὸ ὀρθόδοξο ἔθνος ὀρθοδόξως κι’ ἀνατολικῶς» – δυὸ ἐπιρρήματα, στοχάζομαι, ποὺ μᾶς πολιτογραφοῦν πνευματικὰ καί, μαζὶ μὲ τὴν ἑλληνικὴ γλώσσα, ἀπαρτίζουν τὴν ταυτότητά μας.
Μιὰ παραγωγὴ τῆς Ἑνωμένης Ρωμηοσύνης καὶ τοῦ τηλεοπτικοῦ σταθμοῦ “Ἀχελῶος tv”. Ἡ ὁλοκληρωμένη ἔκδοση διαρκεῖ 4 ὧρες καὶ 40 λεπτά, ἐνῷ ἡ συντετμημένη μόλις 42 λεπτά.
Μιλοῦσε πάντα ἤρεμα, ἦταν τέρας ψυχραιμίας σὲ ὅλα τὰ ζητήματα, ἀλλὰ εἶχε ἕναν τρόπο νὰ παθιάζεται καὶ νὰ μεταδίδει τὴν ἔντασή του στὰ θέματα τῆς πατρίδας, τῆς πορείας τῆς χώρας μας, τῆς συνέχισης τοῦ ἔργου τῶν ἐνόπλων δυνάμεων καὶ τοῦ ζητήματος τῆς Ἐθνικῆς μας Ἄμυνας, ποὺ ἀπὸ τότε νοσοῦσε.
Ὁ Παπαδιαμάντης δὲν θεωροῦσε τὴ φτώχεια κατάρα τῆς τύχης οὔτε κοινωνικὴ ἀδικία, ἀλλὰ ἱερὴ καὶ καρπὸ χριστιανικῆς ὡριμότητας.
Στὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 17ου αἰῶνα ἀκμάζει στὸ Φανάρι ὁ σπουδαῖος μελουργὸς Μπαλάσης ἱερεὺς καὶ Νομοφύλαξ τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας. Ἐξέχουσα προσωπικότητα τῆς περιόδου ἐκείνης, συγκαταλέγεται μεταξὺ τῶν σοφῶν καὶ λογίων τοῦ Γένους.
Ἡ σημαντικότερή του προσφορὰ ὅμως ὑπῆρξε, ἐκφράζοντας παράλληλα καὶ τὴν ἐπιθυμία τοῦ ξαδέλφου τοῦ Εὐάγγελου Ζάππα, ἡ ἀνέγερση στὴν Ἀθήνα τοῦ κτιρίου τῶν Ὀλυμπίων, τοῦ γνωστοῦ καὶ περίλαμπρου Ζαππείου Μεγάρου.
Ὁ ἀναμορφωτὴς τῆς Ἐκκλησιαστικῆς μας Μουσικῆς, ἅγιος Ἰωάννης ὁ Δαμασκηνός, γεννήθηκε τὸ δεύτερο ἥμισυ τοῦ 7ου μ.Χ. αἰῶνα, πιθανώτατα τὸ 676 μ.Χ., ἀπὸ χριστιανοὺς γονεῖς, στὴ Δαμασκὸ καὶ γι’ αὐτὸ Δαμασκηνὸς ἐπικαλεῖται.
Ἀπόσπασμα τοῦ βίου τοῦ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Δεκαπολίτου Κάποιος μοναχός πού ἀσκοῦνταν στήν ἡσυχία μαζί μέ ἄλλους ἀδελφούς, προσποιήθηκε ὅτι […]
Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου: «Ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης» Ὅταν συνέβη αὐτό καί ἔγινε γνωστό, λέγει κάποιος ἀπό τούς ἀδελφούς στό […]
Ἀπόσπασμα από τον βίο τῶν ὁσίων Πατέρων Παύλου καί Ἰωάννου Κάποια μέρα ὁ μακαριστός Παῦλος ἔφυγε γιά νά προσευχηθεῖ κατ᾽ ἰδίαν στό […]
Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου: «Ὁ ἅγιος Γεώργιος ὁ Χοζεβίτης» Ἦταν κάποιος γεωργός ἀπό τήν Ἱεριχώ, πού τόν εἶχαν φίλο καί τόν […]
Ἀπόσπασμα τοῦ βιβλίου: «Ὁ πατήρ Γεώργιος Σκρέκας» Ακατανόητα ὑπερφυσικά γεγονότα τάραξαν ξαφνικά τήν ζωή τῶν κατοίκων τῆς Μεγάρχης. Ἄφησαν […]
Ἀπόσπασμα τοῦ βίου τοῦ ὁσίου Γρηγορίου τοῦ Δεκαπολίτου ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ Κάποιος ἄλλος μοναχός, μέ τό ὄνομα Πέτρος, ἀγάπησε τήν ἡσυχία τοῦ […]
Ἀρχιμανδρίτου Παύλου Ντανᾶ Ἡ ἐκκλησία μας, ὡς φιλόστοργη μητέρα, παραστέκεται, εὐλογεῖ καὶ ἐνδιαφέρεται γιὰ ὅλα τὰ μέλη της, ποὺ ἀποτελοῦν […]
Μέ τό στόμα ἄλλης δαιμονισμένης, ἔλεγε ὁ διάβολος πρός τόν π. Ἰάκωβο: «Μέ λένε Βελίαρ. Ἐγώ ὠθῶ τόν κόσμο στίς […]
»Ἡ Ζ. ἔνοιωθε μιά ἀπέραντη γαλήνη καί χαρά γιά ὅλους γύρω της, ἐνῶ ἔνοιωθε τήν χάρη νά τήν πλημμυρίζη. Ἀπό τότε ἡ […]
Μαρτυρία Δ. Σ.: «Συνάντησα τόν γέροντα Παΐσιο γιά πρώτη φορά πρίν ἀπό περίπου 35 χρόνια, μαζί μέ τό φίλο μου Κ. […]
Νέος ἀπό Καβάλα, δεκαέξι χρονῶν, ὀνόματι Γιῶργος, ἦρθε μέ ένα φίλο του νά γνωρίση τόν γέροντα Παΐσιο, γιά τόν ὁποῖον εἶχε […]