ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ

Η φτωχοποίηση των νοικοκυριών έχει πολλές παραμέτρους. Οι γεροντότεροι που έζησαν δύσκολα χρόνια, έχουν πολλά να μας πουν.

Η Μαστίχα Χίου αποτελεί ένα μοναδικό προϊόν που παράγεται μόνο στη Χίο. Μετά τη συλλογή της από τα χωράφια, κοσκινίζεται, πλένεται και καθαρίζεται επιμελώς με το χέρι, κομμάτι-κομμάτι, για να παραδοθεί στην Ένωση Μαστιχοπαραγωγών Χίου και στη συνέχεια να προωθηθεί στο εμπόριο.

Η κα. Αικατερίνα Καλαϊτζίδου, γεωπόνος ΔΑΟΚ Πέλλας, μας ενημερώνει για το πως μπορούμε να έχουμε αυτάρκεια τροφής στην πόλη, ποια είναι τα βρώσιμα άνθη και χόρτα, με ποιους τρόπους μπορούμε να συντηρήσουμε και να πολλαπλασιάσουμε την τροφή μας

Πως μπορούμε να έχουμε αυτάρκεια τροφής στην πόλη; Υπάρχουν βρώσιμα άνθη και χόρτα και ποιά ειναι; Με ποιους τρόπους μπορούμε να συντηρήσουμε και να πολλαπλασιάσουμε την τροφή μας; Μία χρήσιμη ενημέρωση με την κυρία Κατερίνα Καλαϊτζίδου, γεωπόνο ΔΑΟΚ Πέλλης

Ένα από τα πιο παραδοσιακά επαγγέλματα που είναι προς εξαφάνιση καθώς οι νέοι πλέον δεν έχουν διάθεση να το ακολουθήσουν, διότι είναι επικίνδυνο και κουραστικό, είναι το επάγγελμα του ξυλοκόπου.

Καταγράφοντας την αγροτοδιατροφική μας κληρονομιά, ταξιδεύουμε στα ορεινά χωριά μας, συναντούμε νοικοκυρές που γνωρίζουν καλά την τέχνη της παραδοσιακής κουζίνας και μαζί τους ανασύρουμε μνήμες από λησμονημένα φαγητά της φτωχής μας Πατρίδας.
Αυγά τηγανιστά με κλωτσοτύρι και τραχανάς με κλωτσοτύρι.

Η ανάπτυξη της παραγωγικής υπαίθρου, είναι επιτακτική ανάγκη για τη βιωσιμότητα της ορεινής μας πατρίδας, όσο ποτέ άλλοτε. Τα προϊόντα που παράγονται από τα ζώα της ελληνικής υπαίθρου είναι ιδιαίτερα ξεχωριστά, για την ποιότητα και την υψηλή διατροφική τους αξία όπως το κατσικίσιο γάλα που αναγνωρίζεται για τα θρεπτικά συστατικά του, τα οφέλη του στην υγεία αλλά και τα προτερήματά του σε σύγκριση με άλλα γάλατα.

Στην «κορυφή του κόσμου» το ελληνικό γαστρονομικό (flavored Oil) ελαιόλαδο για τη φετινή χρονιά, μετά τη χθεσινή ανακοίνωση των αποτελεσμάτων της παγκόσμιας κατάταξης ελαιολάδων, Evoo World Ranking 2021 (EVOOWR 2021).

Το μακρινό 2001, αποφασίζει ότι θα αφήσει πίσω του την Αθήνα, θέλοντας να θέσει τις βάσεις, ώστε να δημιουργήσει τη δική του οικογένεια, μακριά από την μεγαλούπολη και παρέχοντας μία ποιοτική καθημερινότητα τόσο στον ίδιο, όσο και στην μελλοντική του οικογένεια.

Καθετοποίηση της παραγωγής και της επεξεργασίας των βοτάνων, προκειμένου να διατίθενται απευθείας στην αγορά πέτυχε μια επιχείρηση στην Χίο, προσβλέποντας στην προστιθέμενη αξία των προϊόντων της.

Η «καψάλα» είναι μια τόσο απλή μα συνάμα και τόσο παλιά συνταγή. Με τα πιο αρχέγονα υλικά, ζυμωτό ψωμί, ελαιόλαδο, αλάτι και ρίγανη. Μας θυμίζει έναν από τους πιο παλαιούς συνδυασμούς της Ελληνικής παράδοσης. Μιας χιλιόχρονης παράδοσης που είναι ακόμα ζωντανή και έχει τις ρίζες της στην περίοδο μετά το μάζεμα των ελιών…

Στο Καρπενήσι και στα βουνίσια χωριά της πανέμορφης Ευρυτανίας η ορεινή κτηνοτροφία πασχίζει κι εδώ να παραμείνει ακόμη ζωντανή

Τρεις αδελφές πτυχιούχοι κτηνοτρόφοι

Η σύγχρονη ορεινή κτηνοτροφία και η βιωσιμότητά της, αποτελεί ζητούμενο…

Το Ζήτημα της Προστασίας της Γεωργικής Γής Υψηλής Παραγωγικότητας και της Αναγκαιότητας Ορθού Σχηματισμού της Χωροθέτησης των Φωτοβολταικών Σταθμών Παραγωγής Ενέργειας

Η ζωή της ποιμενικής κτηνοτροφίας των Ελλήνων ήταν συνυφασμένη με την ζωή του αλόγου. Γαϊδουράκι, μουλάρι ή άλογο, ήταν το μέσο μετακίνησης και συνοδοιπόρος στην προσπάθεια εξερεύνησης καλύτερων συνθηκών ζωής, αχώριστος σύντροφος σε πολέμους και….

Στα Όρη Βάλτου και στις κακοτράχαλες βουνοπλαγιές της Καλάνας, όσοι κτηνοτρόφοι έχουν ακόμα απομείνει,κρατούν την παράδοση, στολίζοντας από αρχαιοτάτων χρόνων με κάθε τρόπο τα κοπάδια τους. Για αυτούς, μοναδική συντροφιά τα ζώα τους, που γίνονται “οι μουσικοί των βουνών” σκορπώντας νότες και μελωδίες με τα ταιριασμένα κουδουνίσματά τους.

Η ορεινή κτηνοτροφία ανέθρεψε γενιές και γενιές και σήμερα εξαφανίζεται. Η ανάγκη για βιωσιμότητα της ορεινής πατρίδας και η υποστήριξη των νέων που επιθυμούν να μείνουν πίσω για να ασχοληθούν με την πατροπαράδοτη Ελλάδα είναι απαραίτητη όσο ποτέ.

Η ζωή και η καθημερινότητα ενός ποιμένα κτηνοτρόφου – παραγωγού βιολογικής κτηνοτροφίας. Στο ορεινό χωριό Περδικάκι Δήμου Αμφιλοχίας, (παλιά ονομασία Σακαρέτσι) ο Πάνος, ασχολείται αποκλειστικά με τη βιολογική κτηνοτροφία, ένα επάγγελμα που κληρονόμησε από τους προγόνους του…

Ως γεvική εvτύπωση – παρατήρηση εiναι ότι η MΠE αναφέρεται oε κάπoιoν άλλo χώρo και όχι στην περιoχή Αγίoυ Γεωργioυ όπου υπάρχει εvα απο τα σημαντικότερα σημεία λήψης πόσιμου νερoύ και όπoυ υπάρχoυν ιχθυoπαραγωγικές
μoνάδες πoυ πλήττονται άμεoα.

Ενώ επί της αρχής συνηγορεί στην πολλαπλή χρησιμότητα και σκοπιμότητα εγκατάστασης γενικότερα ΑΠΕ σε επίπεδο χώρας, κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ενδεχόμενες πολλαπλές επιπτώσεις σε κοινωνικό, οικονομικό, περιβαλλοντικό, αλλά και πολιτισμικό επίπεδο στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, λόγω της άναρχης και χωρίς σχεδιασμό ανάπτυξής τους.

Τα παλιά χρόνια, ήταν συνεχής και αδιάκοπη η προσπάθεια της κάθε αγροτικής οικογένειας να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερα είδη διατροφής, για να μπορέσει να θρέψει την πολυάριθμη φαμίλια της.

«Το Παράρτημα Πελοποννήσου του ΓΕΩΤ.Ε.Ε. συμμετείχε στη δεύτερη συνάντηση με στόχο την κατάρτιση ενός Μακροπρόθεσμου Οράματος για τις αγροτικές περιοχές»

Οι εκπρόσωποι των φορέων, που αναφέρονται παρακάτω και συμμετείχαν στην συνάντηση, με την συμμετοχή ειδικών επιστημόνων, που πραγματοποιήθηκε στις 10-10-2020, μετά από πρόσκληση του ΓΕΩΤΕΕ/ΚΕ και του Γεωπονικού Συλλόγου Λάρισας, δηλώνουν Ομόφωνα ……..

Ο Χρήστος Σαπρανίδης είναι ένας παθιασμένος γεωπόνος. ” Έγινε η επιστήμη μας μια συνήθεια. Αδράνεια για το δημόσιο Γεωπόνο και εμπόριο για τον ιδιώτη συνάδελφο. Έγινε κι ο αγρότης μεροκαματιάρης των επιδοτήσεων…” αναφέρει περιγράφοντας ένα εφιαλτικό τοπίο στον πρωτογενή -αγροτοδιατροφικό τομέα όπου καταντήσαμε να εισάγουμε το 90% του βόειου κρέατος και το 75% της επιτραπέζιας ντομάτας.

«Από ένα σποράκι έγινε φυτό… Αυτές είναι οι ντομάτες του σχολείου!», γράφει σε ανάρτησή του στο Facebook μαθητής του Δημοτικού Σχολείου Ολύνθου, «ποστάροντας» μια φωτογραφία με τη φρεσκομαζεμένη σοδειά του. Παράγουν τα σχολεία… ντομάτες (ή έστω φυτά); Κι, όμως, το συγκεκριμένο σχολείο, που βρίσκεται σε ένα κατεξοχήν αγροτικό χωριό μεταξύ της Κασσάνδρας και της Σιθωνίας, στη Χαλκιδική, διαθέτει και λαχανόκηπο και θερμοκήπιο!

Ὁ ἀγροτικὸς τομέας τῆς ὁμάδας Καλαμπάκας τῆς Ε.ΡΩ καλλιέργησε σὲ ἔκταση 500 τ.μ. κάτω ἀπὸ τοὺς βράχους τῶν Μετεώρων ὀπωροκηπευτικά μὲ τὴν ἀρωγὴ τοῦ ὑπευθύνου τομεάρχη κ. Χρήστου Σαπρανίδη. Στὶς φωτογραφίες ποὺ ἀκολουθοῦν βλέπουμε τὰ πρῶτα ἀποτελέσματα τοῦ κόπου τους!

Η ομάδα της Αγροτικής Ανάπτυξης της Ενωμένης Ρωμηοσύνης Καλύμνου συμμετείχε στην παρασκευή κρίθινων κουλούρων (παξιμάδια από κριθάρι) με βάση την τοπική παραδοσιακή συνταγή της κυρίας Χρυσής Τρικοίλη. Aκολουθήσαμε όλη τη διαδικασία από το ζύμωμα μέχρι το πλάσιμο και το ψήσιμο σε παραδοσιακό φούρνο με ξύλα και απολαύσαμε την παρέα στην όμορφη αυλή του περιβολιού, που μας φιλοξένησε.

Ως μια δύσκολη οινική χρονιά που οι άνθρωποι του κλάδου δεν θα θέλουν να θυμούνται, χαρακτηρίζει το 2020 ο οινολόγος Μπάκης Τσάλκος από το οινοποιείο “Οινογένεσις” στο Δοξάτο Δράμας. Μιλώντας στο ΑΠΕ – ΜΠΕ χαρακτηρίζει το κρασί έως ένα πρεσβευτή της Ελλάδας στις μεγαλύτερες αγορές του εξωτερικού και συμπληρώνει «είναι γεγονός ότι εξαιτίας όλων αυτών των καταστάσεων έπεσε σημαντικά ο τζίρος των οινοποιητικών μονάδων.

Καμπανάκι κινδύνου για το μέλλον της μελισσοκομίας κρούουν οι περίπου 25.000 μελισσοκόμοι της χώρας, λόγω των επιπτώσεων που έχει επιφέρει στον κλάδο η πανδημία του κορονοϊού. Όπως υποστηρίζει ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας Μελισσοκομικών Συλλόγων Ελλάδας Βασίλης Ντούρας, η ανοιξιάτικη παραγωγή χάθηκε ενώ εάν υπάρξουν νέες απαγορεύσεις από το φθινόπωρο, η μελισσοκομία κινδυνεύει με «λουκέτο».

Πέρα ἀπό τήν ἀξία τοῦ ἄρτου ὡς βασικό συστατικό τῆς διατροφῆς, στοιχεῖο πού ὁμολογοῦμε καθημερινά μέσῳ τῆς Κυριακῆς Προσευχῆς ὅταν αἰτούμαστε «τόν ἄρτον ἡμῶν τόν ἐπιούσιον», δέν θά πρέπει νά λησμονοῦμε τό ρόλο πού ἐκλέχθηκε νά παίξει στήν λειτουργική ζωή τῆς ἐκκλησίας μας, μετατρεπόμενος σέ Σῶμα Κυρίου κατά τό μυστήριο τῆς Θείας Εὐχαριστίας.

Νομίζουμε λοιπόν ότι η παρούσα συγκυρία παρά τη σωρεία των αρνητικών που επιφέρει είναι συγχρόνως και μία καλή ευκαιρία για ουσιαστικές παρεμβάσεις στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής. Θα πρέπει να γίνουν καίριες παρεμβάσεις που θα αλλάξουν την εικόνα και το βαθμό εξάρτησης της Ελληνικής γεωργίας από εξωγενή κέντρα.

Ἔτσι πρέπει νά ληφθεῖ μέριμνα γιά τήν ἐπάρκεια τροφίμων, εἰδικά τώρα πού λόγῳ μείωσης τῶν παγκοσμίων ἀποθεμάτων θά προκύψουν δυσκολίες ἐφοδιασμοῦ τῆς ἀγορᾶς, κυρίως σέ χῶρες μέ χαμηλό ποσοστό αὐτάρκειας σέ τρόφιμα, ὅπως εἶναι καί ἡ πατρίδα μας.