ΤΟ ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΤΟΥ ΣΤΑΥΡΟΥ – ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΙΤΣΑΚΟΣ

Το μεγάλο θύμα της τραγωδίας του Γολγοθά είναι ο Ιησούς Χσριστός. Ο Κύριος είναι το ευγενέστερο θύμα που γμώρισε ο κόσμος.

Τό μυ­στή­ρι­ο τοῦ Σταυ­ροῦ 

Πα­να­γι­ώ­της Μπι­τσά­κος

Θε­ο­λό­γος- Φι­λό­λο­γος, τ. Σχόλ. Σύμ­βου­λος Δ.Ε

1.      Αὐ­τός  ὁ ἴ­διος βά­στα­ξε τίς ἁ­μαρ­τί­ες μας στό σῶ­μα του πά­νω στό ξύ­λο

2.      Ἔ­τσι εἶ­ναι γραμ­μέ­νο καί ἔ­τσι ἔ­πρε­πε ὁ Χρι­στός νά πά­θει καί νά ἀ­να­στη­θεῖ ἐκ νε­κρῶν τήν Τρί­τη ἡ­μέ­ρα. Α.Γ

 

Ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα δέν σε­βά­στη­κε τό θεῖ­ο νό­μο, δέν συμ­πο­ρεύ­τη­κε μέ τή Θεί­α θέ­λη­ση, τήν ἀ­γνό­η­σε, ἔ­δει­ξε ἀ­νευ­θυ­νό­τη­τα καί ἀ­συγ­χώ­ρη­τη ἀ­δι­α­φο­ρί­α. Ἀλ­λά ἡ πα­ρά­βα­ση-ἁ­μαρ­τί­α εἶ­ναι θά­να­τος. Ὁ­λό­κλη­ρη ἡ ἀν­θρω­πό­τη­τα ἔ­πρε­πε νά ὑ­πο­στεῖ τή δί­και­η τι­μω­ρί­α. Αὐ­τό ὅ­μως δέν τό δέ­χε­ται ἡ ἀ­γα­θό­τη­τα τοῦ θε­οῦ. Γί αὐ­τό ἀ­νέ­λα­βε ὁ Ἰ­η­σοῦς, ὁ Υἱ­ός καί Λό­γος τοῦ Θε­οῦ, ὁ ἀ­θῶ­ος καί μό­νος ἀ­να­μάρ­τη­τος, νά πλη­ρώ­σει τό βα­ρύ χρέ­ος τῶν ἁ­μαρ­τι­ῶν μας.

Τό κί­νη­τρο τῆς με­γά­λης αὐ­τῆς καί ἀ­πο­τε­λε­σμα­τι­κῆς θυ­σί­ας εἶ­ναι ἡ ἀ­γά­πη. Ἡ ἀ­γά­πη ἀ­πό τή φύ­ση της εἶ­ναι θεί­α, ἑ­νω­τι­κή δύ­να­μη, ὑ­περ­βαί­νει καί ἀ­κυ­ρώ­νει τή δι­α­σπα­στι­κή ἐ­νέρ­γει­α τῆς ἁ­μαρ­τί­ας, ἑ­νώ­νει καί ἀ­πο­κα­θι­στᾶ τίς φί­λι­ες σχέ­σεις μας μέ τό θε­ό καί τόν κτι­στό του κό­σμο.Τό μέ­γα μυ­στή­ρι­ο τῆς θεί­ας ἀ­γά­πης φτά­νει ὡς τό φρι­κτό «δι­ά τοῦ Σταυ­ροῦ» θά­να­το πού στή­θη­κε στό κρα­νί­ου τό­πο ἀ­πό τό μί­σος, τήν ἀ­παν­θρω­πιά καί τύ­φλω­ση τῆς ἁ­μαρ­τί­ας. Ἡ ἀ­γά­πη τοῦ θε­οῦ εἶ­ναι ὁ Σταυ­ρός τοῦ Τρι­α­δι­κοῦ θε­οῦ, εἶ­ναι ἡ θυ­σι­α­στι­κή δύ­να­μη τῆς θεί­α ἀ­γα­θό­τη­τας, πού με­τα­τρέ­πε­ται σέ Ἀ­νά­στα­ση καί Ζω­ή.

Τό με­γά­λο θῦμα τῆς τρα­γω­δί­ας τοῦ Γολ­γο­θά εἶ­ναι ὁ Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός. Ὁ Κύ­ρι­ος εἶ­ναι τό εὐ­γε­νέ­στε­ρο θῦμα πού γνώ­ρι­σε ὁ κό­σμος. Εἶ­ναι ὁ ἀ­λη­θι­νός καί αἰ­ώ­νι­ος Σω­τή­ρας τοῦ κό­σμου.Τό μυ­στή­ρι­ο τοῦ Σταυ­ροῦ μᾶς ἔ­φε­ρε στό θαῦ­μα τῆς Ἀ­γά­πης, τά φρι­κτά πά­θη μᾶς δί­δα­ξαν τήν ὑ­πέρ­τα­τη θυ­σί­α, ὁ φο­βε­ρός Γολ­γο­θάς μᾶς χά­ρι­σε τή Ζω­ή , τή Χα­ρά , τήν Ἀ­νά­στα­ση. Ὁ Χρι­στός Ἀ­νέ­στη. Ἡ προ­φη­τεί­α του ἐκ­πλη­ρώ­θη­κε. Οἱ μυ­ρο­φό­ρες γυ­ναῖ­κες τό φώ­να­ξαν παν­τοῦ, ὁ κε­νός τά­φος τό μαρ­τύ­ρη­σε, οἱ μα­θη­τές του τόν εἶ­δαν καί τόν ψη­λά­φι­σαν, οἱ Ἀ­πό­στο­λοι τό κη­ρύτ­τουν, οἱ φύ­λα­κες τό ὁ­μο­λό­γη­σαν, οἱ πι­στοί ὅ­λων τῶν αἰ­ώ­νων πα­νη­γυ­ρί­ζουν  μέ ἄ­φα­τη ἀ­γαλ­λί­α­ση.

Πράγ­μα­τι τήν Τρί­τη ἡ­μέ­ρα ὁ Κύ­ρι­ος ὡς Θε­ός παν­το­δύ­να­μος ἀ­να­στή­θη­κε. Βε­βαι­ώ­θη­καν ὅ­λοι γιά τό κα­τα­πλη­κτι­κό αὐ­τό θαῦ­μα καί ζοῦν τή χα­ρά τῆς νί­κης­ κα­τά του θα­νά­του καί τῆς ἁ­μαρ­τί­ας.Οἱ Ἕλ­λη­νες γνω­ρί­ζουν πο­λύ κα­λά καί τό Σταυ­ρό καί τή θυ­σί­α. Μέ αὐ­τά τά δύ­ο ἀ­γω­νί­σθη­καν πάν­το­τε γιά τή λευ­τε­ριά τους. Καί ἀ­γω­νί­ζον­ται γιά νά μήν προ­δώ­σουν τῶν προ­γό­νων τούς τά ἱ­ε­ρά.Γί αὐ­τό καί σέ­βον­ται καί τι­μοῦν τήν ὀ­δύ­νη τοῦ Σταυ­ροῦ καί τή φρί­κη τοῦ θα­νά­του τοῦ Ἰ­η­σοῦ καί τόν λα­τρεύ­ουν καί στή δι­κή του βο­ή­θει­α πάν­το­τε προ­σφεύ­γουν.