Ὅταν ὅμως θέλει νά ζήσει κανείς, ὁπωσδήποτε θά ἀγωνιστεῖ καί θά ἐνδιαφερθεῖ γιά τήν ψυχή του, γιά τήν ἄλλη ζωή θά ἐνδιαφερθεῖ. Θά σκεφτεῖ τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, θά σκεφτεῖ τί τοῦ προσφέρει ὁ Θεός, τί πρέπει νά κάνει αὐτός σάν παιδί τοῦ Θεοῦ. Θά κινηθεῖ μέ φιλότιμο, μέ ἀγάπη πρός τόν Θεό, πρός τούς συνανθρώπους, θά ἐργαστεῖ καί ὁπωσδήποτε μέ τήν Χάρι τοῦ Θεοῦ θά καλλιεργήσει τόν ἐσωτερικό του ἄνθρωπο, τό ἐσωτερικό του χωράφι θά τό τακτοποιήσει.
Αὐτό πού τονίζει ὁ ὅσιος Παΐσιος εἶναι ὅτι εἶναι δύσκολοι οἱ καιροί μας. Ὁ σατανᾶς θά κινηθεῖ «ὥστε πλανῆσαι, εἰ δυνατόν καί τούς ἐκλεκτούς». Θά δοῦμε πολλά, λέγω. Ἤδη βλέπουμε. Θά δοῦμε ἀκόμη περισσότερα. Θά δοῦμε ἀνθρώπους πνευματικούς νά πλανῶνται, νά πέφτουν. Μή μᾶς σκανδαλίζει αὐτό τό πρᾶγμα. Γιατί εἶναι ἡ δύναμη τοῦ διαβόλου. Εἶναι σάν λιοντάρι, ἀπολυμένο, ἀφημένο, πού τσακίζει, κομματιάζει, τρώει. Ἔτσι εἶναι σήμερα ὁ σατανᾶς. Πέφτει ἐπάνω καί ὅ,τι βρεῖ… Μιά πορτούλα λίγο ἀφύλακτη νά βρεῖ, κάνει τήν καταστροφή.