Ένα συγκλονιστικό διαρκές θαύμα συντελείται εδώ και σχεδόν 12 μήνες στην Ελλάδα, στον Ιερό Ναό του Αγίου Δημητρίου στον Βύρωνα, όπου δακρύζει η εικόνα της Παναγίας της Παρηγορήτριας.
Είναι ένα υπερθαύμαστο φαινόμενο που πρωτοξεκίνησε στις 8 Σεπτεμβρίου του 2020, ανήμερα του Γενεθλίου της Θεοτόκου, όπου κατά την ώρα της Θείας Λειτουργίας στον ναό, άρχισαν να τρέχουν αυλάκια από δάκρυα στα μάτια της εικονιζόμενης Θεοτόκου, που έφταναν μέχρι τη βάση του προσκυνηταριού.
Από τότε μέχρι σήμερα, η εικόνα σχεδόν δεν σταματά να εμφανίζει νέα δάκρυα.
Πλήθος πιστών έχει σπεύσει να την προσκυνήσει, δέος έχει καταβάλει κάθε αυτόπτη μάρτυρα του θαύματος, αναρτήσεις επί αναρτήσεων γίνονται στα social media, εξήγηση δεν μπορεί να δοθεί από κανέναν, μεγάλα sites έχουν αναφερθεί στο γεγονός, κανάλια έχουν κάνει ρεπορτάζ και πρωτοσέλιδα εφημερίδων έχουν κυκλοφορήσει, περιγράφοντας το.
Ακόμη και θαύματα ιάσεων έχουν αναφερθεί από νοσούντες που προσκύνησαν την εικόνα της Παναγίας της Παρηγορήτριας. Η εκκλησία μένει ανοιχτή από το πρωί έως το βράδυ. Λαμπάδες, τάματα και προσευχές εναποθέτονται στο μεγαλείο της Θεοτόκου, που φανερώνεται θαυματουργικώς.
Αλήθεια, που είναι όλοι εκείνοι οι… Βουλευτάδες και λοιποί αξιωματούχοι που κάνουν τους μεγάλους σταυρούς και εμφανίζονται στους ψηφοφόρους ως δήθεν πιστοί Ορθόδοξοι; Υπάρχει έστω ένας για δείγμα, που να ενδιαφέρεται για τα μεγάλα θαύματα της Ορθοδοξίας; Δεν είναι ένας μήνας, ούτε δύο, ούτε τρεις, άλλα ένας ολόκληρος χρόνος που η Παναγία θέλει κάτι πει με τα δάκρυα της, προς όλη τη Χριστιανοσύνη.
Συμπάσχει μαζί μας; Κλαίει για εμάς; Είναι κάποιο ταρακούνημα για τις αμαρτίες μας και για την έλλειψη μετανοίας που υπάρχει στη χώρα; Μας παρηγορεί με την αγάπη της ή προμηνύει κάποιο κακό γεγονός; Δεν μπορούμε να ξέρουμε. Το μόνο που ξέρουμε είναι ότι συμβαίνει και ότι είναι 100% αληθινό.
Αλλά και η ηγεσία της Εκκλησίας πως μπορεί να τηρεί αποστάσεις και να παραμένει σιωπηλή, μπροστά σε ένα τέτοιο θαύμα; Άραγε… σταμάτησαν ξαφνικά να συμβαίνουν θαύματα στην Ορθοδοξία ή μήπως σταμάτησαν να μας… ενδιαφέρουν; Ασφαλώς ούτε το ένα, ούτε το άλλο.
Αυτή η πίστη έχει θεμελιωθεί επάνω στα θαύματα. Ολόκληρο το Ευαγγέλιο είναι πλημμυρισμένο από καταπληκτικά σημεία και θαύματα. Οι βίοι των Αγίων, η ιερά παράδοση της Ορθοδοξίας, η παράδοση του λαού. Παντού ακατάπαυστα θαύματα, εδώ και δύο χιλιετίες.
Άλλα ας πάμε και πιο κοντά. Κάθε Κυριακή συντελείται σε όλους τους Ορθόδοξους ναούς, ένα άφατο θαύμα. Στη Θεία Λειτουργία, το ψωμί και το κρασί μυστηριωδώς μεταβάλλονται σε Σώμα και Αίμα Χριστού και γίνονται φάρμακο αθανασίας και αιωνιότητας.
Αναρωτιόμαστε λοιπόν, μήπως μας επηρέασε η εποχή του Covid, εντός της οποίας κάποιοι θεοποίησαν την επιστήμη και τα επιτεύγματα της; Μήπως θαμπώθηκαν και τα δικά μας μάτια από αυτή την επίδειξη (ψευδο)δύναμης, που τελικά τα ίδια τα γεγονότα απέδειξαν πως είναι ευάλωτη και ανεπαρκέστατη; Μήπως εστιάσαμε τόσο την προσοχή μας στον ιό, που ξεχάσαμε τον… Υιό;
Μήπως γίναμε συνένοχοι και εμείς οι πιστοί για μια αποϊεροποίηση της ζωής μας, μπροστά στον φόβο του θανάτου, της αρρώστιας, των φυσικών καταστροφών ή ακόμα και για να μην χάσουμε τη… βολή μας;
Τι έγινε ξαφνικά με τα θαύματα; Τα αντιμετωπίζουμε με σνομπισμό; Δεν μας αφορούν; Δεν μας αγγίζουν;
Είναι δυνατόν να αφήνουμε ένα τέτοιο θαυμαστό σημείο, όπως αυτό που συμβαίνει στον Βύρωνα, να παραμένει στην αφάνεια; Είναι δυνατόν να συμπεριφερόμαστε σαν να μη συμβαίνει τίποτα; Δεν πρέπει να εξεταστεί επίσημα το φαινόμενο; Δεν πρέπει να μιλήσουν οι ποιμένες στον λαό γι’ αυτό το μήνυμα που στέλνει η Θεοτόκος; Δεν πρέπει να δοθεί η δέουσα προσοχή και να αναδειχθεί σαν γεγονός;
Όχι βέβαια για λόγους προβολής και «διαφήμισης», όπως μπορεί να ισχυριστούν κάποιοι κακοπροαίρετοι, άλλα καθαρά για λόγους πίστης. Ένα θαύμα πρώτα απ’ όλα τονώνει και θεριεύει την πίστη. Αποδεικνύει την ύπαρξη πνευματικού κόσμου. Πως δεν είναι όλα ύλη και φθορά. Και επιπλέον παρηγορεί. Δίνει ελπίδα. Δίνει κουράγιο.
Ακόμη, αυτό το διαρκές θαύμα, μπορεί να προβληματίσει και κάποια καλοπροαίρετη ψυχή που βρίσκεται μακριά από την Ορθοδοξία. Μικρό είναι και αυτό;
Βλέπουμε πως για την ενημέρωση σχετικά με τα εμβόλια, έχουμε ολόκληρες εγκυκλίους, ιερείς και αρχιερείς βγαίνουν σε κανάλια και κάνουν δηλώσεις παρότρυνσης, γράφουν επιστολές, αρθρογραφούν κλπ. Και καλά κάνουν αν αυτό πιστεύουν.
Άλλα για την Παναγία μας; Για το ουράνιο μήνυμα της Μητέρας του Θεού; Για τα δάκρυα της που τρέχουν ποτάμι εδώ και ένα έτος; Για το καμπανάκι που κρούει; Γιατί τέτοια σιωπή; Την αξίζει;
Είναι λιγότερο σημαντικό το μήνυμα της Παναγίας, από το μήνυμα της επιτροπής «ειδικών» ή από το εκάστοτε μήνυμα της κυβέρνησης;
Μήπως τελικά η Θεοτόκος κλαίει γιατί βλέπει πως κλήρος και λαός, κινδυνεύουμε να χάσουμε τελείως τον πνευματικό προσανατολισμό μας;