Αποφθέγματα από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση

­    Ένας ἀ­πό τούς τε­λευ­ταί­ους Ρώσ­σους ἐ­να­ρέ­τους πα­τέ­ρες τοῦ Μπου­ρα­ζε­ρί­ου ἦ­ταν καί ὁ π. Συ­με­ών, πού ὠ­νο­μά­σθη­κε Σέρ­γιος διά τοῦ Με­γά­λου καί Ἀγ­γε­λι­κοῦ σχή­μα­τος. Ἦ­ταν Γέροντας τοῦ Κελ­λιοῦ καί τόν ἀ­πο­κα­λοῦ­σαν Ἡ­γο­ύ­με­νο. Οἱ πα­τέ­ρες πού τόν γνώ­ρι­σαν, δι­η­γοῦν­ταν ὅ­τι ἦ­ταν τό­σο ἀ­κτή­μων, ὥ­στε δι­ῆλ­θε τά ἔ­τη τῆς μο­να­χι­κῆς του ζω­ῆς μο­νο­χί­των. Μέ ἕ­να ρά­σο πέ­ρα­σε ὅ­λη του τήν ζω­ή. Τό ρά­σο τῆς κου­ρᾶς του ἔ­γι­νε καί ρά­σο τῆς κη­δεί­ας του. Τό­σο ἀ­σκη­τι­κός ἦ­ταν, πού πο­τέ δέν κα­τέ­λυ­ε γα­λα­κτε­ρά καί ψά­ρια· ἀ­κό­μη ἐγ­κρα­τευ­ό­ταν καί ἀ­πό λά­δι. Ὅ­λη του ἡ ζω­ή ἦ­ταν μία σταυ­ρο­α­να­στά­σι­μη Σα­ρα­κο­στή.

      Ἔ­με­νε σ᾿ ἕ­να κελ­λά­κι δί­πλα στήν Ἐκ­κλη­σί­α καί ὅ­λη τή νύ­χτα ἀ­γρυ­πνοῦ­σε, ἄ­να­βε πολ­λά κε­ριά καί ἔ­κα­νε προ­σευ­χή γιά ὅ­λον τόν κό­σμο. Μα­ζί μέ τή νη­στεί­α, ἀ­γρυ­πνί­α καί προ­σευ­χή ἀ­γά­πη­σε καί τήν σι­ω­πή. Προ­παν­τός μετά πού ἔ­λα­βε τό Μέ­γα καί Ἀγ­γε­λι­κό σχῆ­μα, ἀ­πέ­φευ­γε περισσότερο τίς ὁ­μι­λί­ες καί οἱ λέ­ξεις του ἦ­ταν με­τρη­μέ­νες. Ἀ­πό τήν πο­λύ­ω­ρη ὀρ­θο­στα­σί­α εἶ­χαν πρη­σθῆ τά πό­δια του καί ἄ­νοι­ξαν πλη­γές πού ἦ­ταν γε­μᾶ­τες σκου­λή­κια. Τόν γη­ρο­κό­μη­σαν οἱ πα­τέ­ρες, οἱ λε­γό­με­νοι Κα­ρα­μαν­λῆ­δες. Μία φο­ρά τοῦ ἔ­πλυ­ναν τά πό­δια μέ ζε­στό νε­ρό καί γέ­μι­σε ἡ λε­κά­νη σκου­λή­κια. Τέ­τοι­ο μαρ­τυ­ρι­κό φρό­νη­μα εἶ­χε. Τή νύ­χτα ἀ­γρυ­πνοῦ­σε μέ τό κομ­πο­σχο­ί­νι καί συ­χνά στα­ύ­ρω­νε τό κελ­λί. Μέ τέ­τοι­ους ἀ­γῶ­νες ὁ με­γα­λό­σχη­μος πα­πα Σέρ­γιος (Συ­με­ών) ἐ­τε­λεί­ω­σε τόν ἐ­πί­γει­ο δρό­μο του. Εἶ­χε κα­λό τέ­λος. Στήν ἀ­να­κο­μι­δή του τά λεί­ψα­νά του ἦ­ταν κα­τα­κί­τρι­να.

Διαβάστε ΕΔΩ τα προηγούμενα σχετικά άρθρα