Σήμερα γιορτάζουμε για μια Ελλάδα που δεν έσκυψε το κεφάλι, για μια Ελλάδα που προτίμησε να χυθεί ελληνικό αίμα παρά να γίνει σκλάβα! Εορτάζουμε το φρόνημα των τότε Ελλήνων που χάρη σε αυτό είμαστε ελεύθεροι!
Οι ιδέες, οι λεγόμενες «διακινούμενες ιδέες» κυριολεκτικά καταλύουν τη δύναμη της ψυχής. Όταν προσβάλλεται η έννοια της πίστεως στον Θεό με τα κηρύγματα του υλισμού και της αθεΐας, όταν η έννοια της πατρίδος προσβάλλεται με το σύνθημα «Κάτω τα σύνορα», όταν καλλιεργείται ένας αμοραλιστικός διεθνισμός με συνθήματα ότι η αγάπη στην πατρίδα είναι «σοβινισμός», «κακοποιός εθνικισμός», «επικίνδυνος ρατσισμός»…
Το αξιοσημείωτο είναι όχι η αναμενόμενη άρνηση του περήφανου ελληνικού λαού, ο οποίος «ουκ είθισται προσκυνείν», (δε συνηθίζει να προσκυνά…) όπως διατείνεται ο Αριστοτέλης και όπως έχει αποδείξει η πολύπαθη μακραίωνη ιστορία του, αλλά το γεγονός πως μια αντιδημοκρατική κυβέρνηση εξέφρασε το λαϊκό αίσθημα! Πόσο παράδοξο, αλήθεια……