Είναι πολλοί όσοι αδικούν αλλά δεν αδικείται κανένας. Και δια να μη σας ταράσση περισσότερον το αίτημά μου, δίδω αμέσως και την λύσιν. Ό,τι άδικον και αν πάθωμεν από κάποιον, υπολογίζει ο Θεός την αδικίαν αυτήν ή προς διαγραφήν αμαρτημάτων ή δια να μας δώση μισθόν…
Όπως ακριβώς εκεί λέγει, «ένας Θεός ο Πατέρας, και ένας Κύριος Ιησούς Χριστός», έτσι και εδώ, «ένας» και «ένας». Δεν λέγει δύο· επειδή δηλαδή μιλούσε για πολυθεΐα, για να μην εκλάβει κανείς τον αριθμό δύο σαν πολυθεΐα, είπε, «ένας» και «ένας». Βλέπεις πώς η Γραφή χρησιμοποιεί το λόγο με πολλή ακρίβεια; «Ένας λοιπόν», λέγει, «είναι ο Θεός, ένας και ο μεσίτης Θεού και ανθρώπων, ο Ιησούς Χριστός…»
Προπέμπουν τους νεκρούς με ύμνους· αυτό το ονομάζουν προπομπή, όχι κηδεία. Κι αν ανακοινωθεί ότι ο τάδε πέθανε, είναι μεγάλη η αγαλλίαση, μεγάλη η ηδονή· ή καλύτερα ούτε τολμά να ειπεί κανείς ότι ο τάδε πέθανε, αλλά ο τάδε τελείωσε. Έπειτα ακολουθεί ευχαριστία, δόξα πολλή, ευφροσύνη, κι ο καθένας εύχεται να έχει τέτοιο τέλος…