«Τό πιό σπουδαῖο στήν προσευχή δέν εἶναι οὔτε ἡ ἀναπνοή οὔτε ἡ στάση μας, ἀλλά ἡ μετάνοια καί ἡ καρδιακή προσευχή. Ἄν προσεύχεσαι μέ τό κομποσχοίνι καί οἱ λογισμοί τρέχουν συνέχεια, τότε σταμάτησέ τα ὅλα, καί τήν προσευχή καί τούς λογισμούς, καί ὁ νοῦς νά μείνη γιά λίγο ἄδειος ἀπ᾿ ὅλα. Εἶναι σάν νά ξαπλώνης, ὅταν ὁ ἐχθρός πυροβολᾶ καί οἱ σφαῖρες περνοῦν ἀπό πάνω σου. Ἔπειτα ἄρχισε πάλι τήν εὐχή».
Αποφθέγματα από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση