Δύο φοβερὲς ἐπιδημίες ποὺ χτύπησαν τὴν Κέρκυρα τὸ 1629 – 1630 καὶ τὸ 1673 μ.Χ. σταμάτησε θαυματουργικὰ ὁ πολιοῦχος τοῦ νησιοῦ Ἅγιος Σπυρίδωνας, ἀναγκάζοντας τὶς κατοχικὲς Βενετικὲς Ἀρχὲς νὰ καθιερώσουν τὶς δύο ἐτήσιες πάνδημες Λιτανεῖες του
Ἐν τῶ μεταξύ, τὶς φοβερὲς ἡμέρες ποὺ ἡ ἐπιδημία βρισκόταν στὴν μεγαλύτερη ἔντασή της, πάνω ἀπὸ τὴν ἐκκλησία τοῦ Ἁγίου, φαινόταν νὰ λάμπει κάτι σὰν φῶς ὑπερκόσμιας κανδύλας. Καὶ τὸ παράξενο αὐτὸ καὶ θαυμαστὸ φαινόμενο, ποὺ ἔμοιαζε σὰν τὸ ἀκοίμητο μάτι τοῦ Ἁγίου, εἶδαν….
Οργή Θεού οι επιδημίες στα 1642 στην περιοχή. Ναι, οργή Θεού. Οι θάνατοι ο ένας πίσω από τον άλλον. Πέρασε φθινόπωρο, χειμώνας, καλοκαίρι… κι η φοβερή επιδημία δεν άφησε σπίτι χωρίς τη θανατερή παρουσία της. Κανένας Σερραίος από τους πιο γέρους δεν θυμάται τέτοια καταστροφή. Τούρκοι, Χριστιανοί, Εβραίοι, Γύφτοι, πέθαιναν χιλιάδες από τη φοβερή επιδημία, την πανούκλα!